-
21.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
22.《和子由渑池怀旧》 宋·苏轼
人生到处知何似,应似飞鸿踏雪泥。
泥上偶然留指爪,鸿飞那复计东西。
老僧已死成新塔,坏壁无由见旧题。
往日崎岖还记否,路长人困蹇驴嘶。 -
23.《山行杂咏》 清·袁枚
十里崎岖半里平,一峰才送一峰迎。
青山似茧将人裹,不信前头有路行。 -
24.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
25.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
26.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
27.《鹧鸪天·送欧阳国瑞入吴中》 宋·辛弃疾
莫避春阴上马迟。
春来未有不阴时。
人情展转闲中看,客路崎岖倦后知。
梅似雪,柳如丝。
试听别语慰相思。
短篷炊饮鲈鱼熟,除却松江枉费诗。 -
28.《小憩二龙争珠,盖两长岭夹一圜峰故名·自此》 宋·杨万里
田路直复萦,肩舆斜还正。
如何晴三日,犹自滑一径。
缺岸有危践,方轸无稳兴。
不跌先独惊,稍坦深自庆。 -
29.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
30.《和董必武同志初游庐山》 现代·朱德
庐山真面何难识,扬子江边一岭奇。
公路崎岖开古道,林园宛转创新陂。
行游险处防盲目,向导堪称指路碑。
五老峰前庄稼好,今年跃进不须疑。 -
31.《小心坡》 清·余鸿
鱼背崎岖无奈何,小心缓步度高坡。
语儿山路休闲险,世路须知险更多。 -
32.《过牛伏岭》 明·舒頔
牛伏岭高高且远,崎岖羊肠路百转。
仲冬跋涉汗流浆,每叹时危历艰险。
阴厓惨惨生悲风,极目四顾山巃嵸。
人生能着几两屐,踪迹不异无根蓬。 -
33.《逐宁府始见平川,喜成短歌》 宋·范成大
峡之西,逐之东,更无平地二千里,惟有高山三万重。
不知谁人凿混沌,独此融结何其工
我本江吴弄水月,忽来踏偏西南峰。 -
34.《沧浪亭》 宋·欧阳修
子美寄我沧浪吟,邀我共作沧浪篇。
沧浪有景不可到,使我东望心悠然。
荒湾野水气象古,高林翠阜相回环。
新篁抽笋添夏影,老◇乱发争春妍。 -
35.《闻我师大捷骑宵遁上时宰五十韵》 宋·葛立方
憬彼金微虏,游魂擅一隅。
筋驽殂老革,乳臭立遗雏。
毒螫锺蛇豕,虔刘肆{左豸右契}貙。
请和包橘诈,归地反膏腴。 -
36.《次韵翁处度同游北山》 宋·楼钥
两夫持鎌行我先,巧寻径路其智专。
我扶枯藤衣短后,意气已出层峰巅。
何郎鲍叔饱经历,胜处一一手自编。
我携旧记访陈迹,正恐急景不得延。 -
37.《上二溪山》 宋·张嵲
积雨连日夜,敢谓今旦晴。
绿彩泛林端,爱此朝景明。
晨炊肃徒驭,结束方上征。
千岩屹穹隆,万壑临峥嵘。 -
38.《小石塘源》 宋·于石
万山郁回合,群木尤老苍。
细路百盘折,崎岖陟羊肠。
凉阴覆峭壁,萦回涧流长。
绿萝下百尺,笑挹清泉香。 -
39.《过渠江渡》 宋·袁说友
櫂歌江峡三月程,颇厌风涛困征橹。
驱车山路两旬浃,又觉崎岖萃劳苦。
甘溪岭下冉村路,一道渠江拆山坞。
风平雨细无皱面,浥浥寒漪清客暑。 -
40.《自蒲塘驿回驾经历山水》 唐·韦应物
馆宿风雨滞,始晴行盖转。
浔阳山水多,草木俱纷衍。
崎岖缘碧涧,苍翠践苔藓。
高树夹潺湲,崩石横阴巘.