-
101.《鹊桥仙·云林瞩题闰七夕联吟图》 清·顾太清
新秋逢闰,鹊桥重驾,两度人间乞巧。
栏干斜转玉绳低,问乞得、天机多少?
闺中女伴、天边佳会,多事纷纷祈祷。
神仙之说本虚无,便是有、也应年老。 -
102.《送参寥师》 宋·苏轼
上人学苦空,百念已灰冷。
剑头唯一吷,焦谷无新颖。
胡为逐吾辈,文字争蔚炳?
新诗如玉屑,出语便清警。 -
103.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
104.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
105.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
106.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
107.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
108.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
109.《卖花声 和黄子常韵 词品卷六》 元·乔吉
侵晓园丁,报道娇红嫩紫。
巧工夫、攒枝*蕊。
行歌伫立,洒洗妆新水。
卷香风、看街帘起。
深深巷曲,有个重门开未。
忽惊他、寻春梦美。
穿窗透阁,便恁伊唤取,惜花人、在谁根底。 -
110.《古意》 宋·李新
虎头自食肉,何在识一丁。
五言织巧诗,便叹当长城。
读书发早白,不读鬓晚青。
穷边物萧条,鸟雀下空庭。
虽亡好事者,勿废草玄经。 -
111.《读林罕小说》 宋·晁公武
仓颉鹳鸟迹,於是创文字。
原其制作心,本以便记事,呼读犹强名,况乃论位置。
周人建小学,六书分义类。 -
112.《雪》 宋·楼钥
丙午九月才入冬,晦日忽惊雪堕空。
传闻都城更复早,万官入贺明光宫。
自从开霁更不雨,和气直似青春浓。
斗柄插子日丁卯,夜煽裂缺鞭雷公。 -
113.《赠篆书吴全仲古风》 宋·欧阳光祖
黄帝史仓初作书,依类象形书亦疏。
兽蹄鸟迹颇奇怪,乾端坤倪微发舒。
周籀大篆十五篇,体制渐与苍史殊。
秦兼七国有天下,混一土字同书车。 -
114.《水调歌头·江水自石纽》 宋·魏了翁
席次韵
江水自石纽,灌口怒腾辉。
便如黑水北出,迤逦到三危。
百尺长虹夭矫,两岸苍龙偃蹇,翠碧互因依。 -
115.《酹江月/念奴娇》 宋·卫宗武
暮云凝冻,耸玉楼、拈断冰髯知几。
今岁天公悭破白,未放六霙呈瑞。
瘗马发祥,妖麋应祷,终解从人意。
腊前三白,瑶光一瞬千里。 -
116.《重游临武秀岩》 宋·曾晞颜
琼楼玉宇落荒村,鸡犬无声到洞门。
采凤久藏丹穴羽,青莲倒续华峰根。
笑谈疑有宫商应,剜刻浑无斧凿痕。
莫讶空中能卓立,亭亭一柱拄乾坤。 -
117.《南乡子 观云》 元·宋*
绀碧峙晴空。
态度分明巧不同。
*具神君三四辈,乘龙。
冠佩翱翔赴紫宫。
楼观远玲珑。
舞凤蹲猊刻镂工。
一笑斜川痴老子,奇峰。
便入南窗 -
118.《南乡子 观云》 元·宋*
绀碧峙晴空。
态度分明巧不同。
*具神君三四辈,乘龙。
冠佩翱翔赴紫宫。
楼观远玲珑。
舞凤蹲猊刻镂工。
一笑斜川痴老子,奇峰。
便入南窗 -
119.《苏武慢·智不如愚》 元·凌云翰
智不如愚,辩何如讷,大巧又何如拙。
螳黠蝉痴,鹤长凫短,总是一番消歇。
逝者如斯,挠之不浊,止水本来明澈。
君试看、云散天开,现出自家秋月。 -
120.《水调歌头 赠都科邵子和还嘉禾》 元·张雨
别有梓人传,精艺夺天工。
便使玉人雕琢,妙手略相同。
宝殿网珠窗户,华盖狻猊床座,金碧斗玲珑。
花萼间芝草,细缕一重重。