-
261.《青玉案(春暮)》 宋·赵善扛
一年陌上寻芳意。
想人在、东风里。
褪粉销红春有几。
青翰飞去,紫云凝伫,往事如流水。
烟横极浦山无际。
暗解明珰问谁寄。
乡在温柔何处是。
轮囷香雾,静深庭院,帘影参差翠。 -
262.《括满江红》 宋·林正大
太一真人,莲叶向、中流荡漾。
凌万顷、风为帆席,浪为轻桨。
乱舞翠绡云雾薄,卧看玉宇琉璃晃。
似飘然、万斛举龙骧,随波荡。 -
263.《风流子》 宋·方君遇
春被雨禁持。
伤心事、仿佛去年时。
记芳径暮归,褪妆微醉,暗帏先寝,闻笑佯痴。
回首别离容易过,杨柳又依依。 -
264.《青玉案(守岁)》 宋·薛泳
一盘消夜江南果。
吃果看书只清坐。
罪过梅花料理我。
一年心事,半生牢落,尽向今宵过。
此身本是山中个。
才出山来便希差。
手种青松应是大。
缚茅深处,抱琴归去,又是明年话。 -
265.《永遇乐(送春)》 宋·洪茶
歌雪徘徊,梦云溶曳,欲劝春住。
薄幸杨花,无端杜宇,抵死催教去。
参差烟岫,千回百匝,不解禁春归路。
病厌厌,那堪更听,小楼一夜风雨。 -
266.《风流子》 宋·杨泽民
行乐平生志,方从事、未出已思归。
欢欢宴会同,类多暌阻,冶游踪迹、还又参差。
年华换,利名虚岁月,交友半云泥。
休忆旧游,免成春瘦,莫怀新恨,恐惹秋悲。 -
267.《摸鱼儿》 宋·朱嗣发
对西风、鬓摇烟碧,参差前事流水。
紫丝罗带鸳鸯结。
的的镜盟钗誓。
浑不记、漫手织回文,几度欲心碎。 -
268.《柳梢青》 宋·张任国
挂起招牌。
一声喝采,旧店新开。
熟事孩儿,家怀老子,毕竟招财。
当初合下安排。
又不豪门买呆。
自古道、正身替代,见任添差。 -
269.《采桑曲》 清·阎尔梅
种桑人家十之九,连绿不断阴千亩。
年年相戒桑熟时,畏人盗桑晨暮守。
前年灾水去年旱,私债官租如火锻。
今春差觉风雨好,可惜桑田种又少。 -
270.《捉船行》 清·吴伟业
官差捉船为载兵,大船买脱中船行。
中船芦港且潜避,小船无知唱歌去。
郡符昨下吏如虎,快桨追风摇急橹。
村人露肘捉头来,背似土牛耐鞭苦。 -
271.《吴山怀古(四首选一)》 清·沈德潜
夫差曾报阖闾仇,宋室南迁事竟休。
和议有人增岁币,偏安无诏复神州。
中朝已洒苌弘血,塞北空闻杜宇愁。
莫上凤凰山顶望,冬青谁认旧陵邱? -
272.《今别离》 清·黄遵宪
别肠转如轮,一刻既万周。
眼见双轮驰,益增中心忧。
古亦有山川,古亦有车舟。
车舟载离别,行止犹自由。 -
273.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
274.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
275.《李贺小传》 唐·李商隐
京兆杜牧为李长吉集序,状长吉之奇甚尽,世传之。
长吉姊嫁王氏者,语长吉之事尤备。
长吉细瘦,通眉,长指爪,能苦吟疾书。
最先为昌黎韩愈所知。 -
276.《诸稽郢行成于吴》 先秦·佚名
吴王夫差起师伐越,越王勾践起师逆之江。
大夫种乃献谋曰:“夫吴之与越,唯天所授,王其无庸战。
夫申胥、华登,简服吴国之士于甲兵,而未尝有所挫也。
夫一人善射,百夫决拾,胜未可成。 -
277.《乐毅报燕王书》 先秦·佚名
昌国君乐毅,为燕昭王合五国之兵而攻齐,下七十馀城,尽郡县之以属燕。
三城未下,而燕昭王死。
惠王即位,用齐人反间,疑乐毅,而使骑劫代之将。
乐毅奔赵,赵封以为望诸君。 -
278.《屈原列传》 两汉·司马迁
屈原者,名平,楚之同姓也。
为楚怀王左徒。
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。 -
279.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
280.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。