-
81.《咸通中始闻褚河南归葬阳翟是岁上平徐方…成二十韵》 唐·唐彦谦
册府藏馀烈,皇纲正本朝。
不听还笏谏,几覆缀旒祧。
咫尺言终直,怆惶道已消。
泪心传位日,挥涕授遗朝。 -
82.《感旧》 唐·韩偓
省趋弘阁侍貂珰,指座深恩刻寸肠。
秦苑已荒空逝水,楚天无限更斜阳。
时昏却笑朱弦直,事过方闻锁骨香。
入室故寮流落尽,路人惆怅见灵光。 -
83.《感旧》 唐·韩偓
省趋弘阁侍貂珰,指座深恩刻寸肠。
秦苑已荒空逝水,楚天无限更斜阳。
时昏却笑朱弦直,事过方闻锁骨香。
入室故寮流落尽,路人惆怅见灵光。 -
84.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
85.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
86.《经仙人渚即沈山下古人沈义白日升仙处》 唐·皎然
日月人间短,何时此得仙。
古山春已尽,遗渚事空传。
不见腾云驾,徒临洗药泉。
如今成逝水,翻使恨流年。 -
87.《前溪作》 唐·皎然
春歌已寂寂,古水自涓涓。
徒误时人辈,伤心作逝川。 -
88.《前溪作》 唐·皎然
春歌已寂寂,古水自涓涓。
徒误时人辈,伤心作逝川。 -
89.《闻赤松舒道士下世(东阳未乱前相别)》 唐·贯休
地变贤人丧,疮痍不可观。
一闻消息苦,千种破除难。
阴骘那虚掷,深山近始安。
玄关评兔角,玉器琢鸡冠。 -
90.《闻赤松舒道士下世(东阳未乱前相别)》 唐·贯休
地变贤人丧,疮痍不可观。
一闻消息苦,千种破除难。
阴骘那虚掷,深山近始安。
玄关评兔角,玉器琢鸡冠。 -
91.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
92.《乱中闻郑谷、吴延保下世》 唐·齐己
小谏才埋玉,星郎亦逝川。
国由多聚盗,天似不容贤。
兵火焚诗草,江流涨墓田。
长安已涂炭,追想更凄然。 -
93.《病起二首》 唐·齐己
一卧四十日,起来秋气深。
已甘长逝魄,还见旧交心。
撑拄筇犹重,枝梧力未任。
终将此形陋,归死故丘林。 -
94.《题赠湘西龙安寺利禅师》 唐·齐己
头白已无行脚念,自开荒寺住烟萝。
门前路到潇湘尽,石上云归岳麓多。
南祖衣盂曾礼谒,东林泉月旧经过。
闲来松外看城郭,一片红尘隔逝波。 -
95.《高士咏·司马季主》 唐·吴筠
季主超常伦,沉迹寄卜筮。
宋贾二大夫,停车试观艺。
高谈哂朝列,洪辩不可际。
终秉鸾凤心,翛然已遐逝。 -
96.《寄白龙洞刘道人》 唐·吕岩
玉走金飞两曜忙,始闻花发又秋霜。
徒夸篯寿千来岁,也是云中一电光。
一电光,何太疾,百年都来三万日。 -
97.《赠夫二首/题云泉台客韦璜》 唐·韦璜
不得长相守,青春夭蕣华。
旧游今永已,泉路却为家。
早知离别切人心,悔作从来恩爱深。
黄泉冥寞虽长逝,白日屏帷还重寻。 -
98.《江亭晚望题书斋》 唐·陈季卿
立向江亭满目愁,十年前事信悠悠。
田园已逐浮云散,乡里半随逝水流。
川上莫逢诸钓叟,浦边难得旧沙鸥。
不缘齿发未迟暮,吟对远山堪白头。 -
99.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
100.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。