-
141.《庐山高歌》 宋·欧阳修
庐山高哉,几万仞兮,根盘几百里;峨然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左蠡兮,洪涛巨浪日夕相冲撞。
云消风止水镜净,泊舟登岸而望远兮,上摩青苍以霭,下压后土之鸿庞。
试往造乎其间兮,攀缘石磴窥空欲。 -
142.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
143.《答吕太博赏双莲》 宋·欧阳修
年来因病不饮酒,老去无悰懒作诗。
我已负花常自愧,君须屡醉及芳时。
汉宫姊妹争新宠,湘浦皇英望所思。
天下从来无定色,况将铅黛比天姿。 -
144.《病中代书奉寄圣俞二十五兄》 宋·欧阳修
忆君去年来自越,值我传车催去阙。
是时新秋蟹正肥,恨不一醉与君别。
今年得疾因酒作,一春不饮气弥劣。
饥肠未惯饱甘脆,九虫寸白争为孽。 -
145.《和葛闳寺丞接花歌》 宋·范仲淹
江城有卒老且贫,憔悴抱关良苦辛。
众中忽闻语声好,知是北来京洛人。
我试问云何至是,欲语汍澜堕双泪。
斯须收泪始能言,生自东都富贵地。 -
146.《赠张先生》 宋·范仲淹
应是少微星,又云严君平。
浩歌七十馀,未尝识戈兵。
康宁福已大,清静道自生,邈与神仙期,不犯宠辱惊。 -
147.《满庭芳·诗礼传家》 宋·无名氏
诗礼传家,不名则利,谁能袖手安常。
惟君宽厚,无较短论长。
且自深居简出,清闲处、管甚炎凉。
年未老,方逾强仕,家富更平康。 -
148.《虞美人·贰车领却生朝客》 宋·无名氏
贰车领却生朝客。
风月都全得。
山城小试已馨香。
真个相家风烈、不寻常。
寿春一语和戎了。
阴德知多少。
年年三月近双旬。
把酒祝君恩宠、一番新。 -
149.《闻鴞》 宋·王禹偁
元精育万汇,羽族何茫茫。
为怪有鸱鴞,为瑞称凤皇。
凤皇不时出,未识五色章。
吾生在邹鲁,风土殊远方。 -
150.《一品孙郑昱》 宋·王禹偁
卜葬得假告,南出安上门。
鞭马六十里,暮投中书村。
村翁馆我宿,茅屋欲黄昏。
有客忽投刺,自称一品孙。 -
151.《老妓一首》 宋·刘克庄
籍中歌舞昔驰声,惟悴犹存态与情。
爱说旧官当日宠,偏呼狎客小时名。
薄鬟易脱梳难就,半被常空睡不成。
却羡邻姬门户热,隔楼张烛到天明。 -
152.《五言二十韵别方氏长孙女》 宋·刘克庄
中年别作恶,大老何以堪。
我如安昌侯,爱女甚于男。
念汝明当发,一夕起再三。
绝怜汝父贫,练裳与蒿簪。 -
153.《叠字招隐二首》 宋·白玉蟾
逐逐且贪怎足。
恋松楸,爱莲菊。
食玉衣锦, -
154.《西省海棠(有序)》 明·杨基
山西公子虬髯客,到处寻梅认香白。
春风省掖海棠开,暂去还来抛不得。
嗟我有癖常自笑,不意逢君同此癖。
晓窗云暖风日妍,数朵娉婷春半拆。 -
155.《奉和御製读北齐书》 宋·夏竦
咸阳诚赳赳,倚任极维师。
贵势隆门绪,忠诚翼帝基。
享年常戒满,避宠或兴咨。
不学良无愧,嘉名已自垂。 -
156.《伏蒙三哥以某再领许昌赋诗为寄谨依严韵》 宋·韩维
久陪法从常怀愧,再领乡州始觉荣。
政事敢言前可继,宠光深见古为轻。
预装白酒留春盎,旋剪红葩出洛城。
两道况闻时泽足,不妨吟啸玉杯倾。 -
157.《送陈郎中泗州得替》 宋·强至
历选临淮守,多闻政术偏。
若柔非似水,即是急如弦。
下吏或弄法,属僚时窃权。
邀权沸钟鼓,市誉饰庖笾。 -
158.《小苏先生九三丈自司谏拜起居郎权中书舍人廌》 宋·李廌
孝治依文母,皇图锡圣王。
虚心思启沃,妙选尽忠良。
近侍崇儒术,先生被宠光。
周邦柱下史,魏阙紫微郎。 -
159.《赠祁门不老山高法师》 宋·汪莘
鳌山万仞峙璇霄,上有高真道寂寥。
拔足壮能轩物表,洗心清不浑尘嚣。
洞天别有风光异,人世那知宇宙遥。
云覆醮坛闲悄悄,烟凝仙室静萧萧。 -
160.《题东瓯王友直尚友堂》 宋·魏了翁
土恨生世晚,不为三代民。
谁知伊傅至孔孟,亦学古道嗤时人。
岂惟三代时,尧舜万古师。
犹云若稽古,不知古为谁。