-
241.《木兰花慢(许侍郎奕生日十月二十四日)》 宋·魏了翁
记北人骑屋,看龙首、许仲元。
自拥节来归,持荷直上,谁与争先。
好官到头做彻,些儿欠缺便徒然。
我爱庆元龙首,当春不逐时妍。 -
242.《水龙吟(采药径)》 宋·葛长庚
云屏漫锁空山,寒猿啼断松枝翠。
芝英安在,术苗已老,徒劳屐齿。
应记洞中,凤箫锦瑟,镇常歌吹。
怅苍苔路杳,石门信断,无人问、溪头事。 -
243.《西江月(十之九)》 宋·夏元鼎
几载鸡窗求道,费他兔楮铅丹。
经书子史尽蹄筌。
鹿走徒嗟秦汉。
百代兴亡瞬息,徒留纸上陈言。
谁知太始道常存。
乌兔仙家修炼。 -
244.《沁园春(问杜鹃)》 宋·陈人杰
为问杜鹃,抵死催归,汝胡不归。
似辽东白鹤,尚寻华表,海中玄鸟,犹记乌衣。
吴蜀非遥,羽毛自好,合趁东风飞向西。
何为者,却身羁荒树,血洒芳枝。 -
245.《水调歌头》 宋·刘辰翁
子。
且三叠前水调以证之,于是某得自号为小耐。
是甚无似,不敢当。
顾公所览揆如此,谊不虚辱,敢续之好歌,毋忘佳话。 -
246.《雁儿落兼得胜令》 元·张养浩
往常时为功名惹是非,如今对山水忘名利;往常时趁鸡声赴早朝,如今近晌午犹然睡。
往常时秉笏立丹墀,如今把菊向东离;往常时俯仰承极贵,如今逍遥谒故知;往常时狂痴,险犯着笞杖徒流罪;如今便宜,课会风花雪月题。
云来山更佳,云去山如画。
出因云晦明,云共山高下。 -
247.《满江红·小住京华》 清·秋瑾
小住京华,早又是,中秋佳节。
为篱下,黄花开遍,秋容如拭。
四面歌残终破楚,八年风味徒思浙。
苦将侬,强派作蛾眉,殊未屑!(徒思浙 一作:独思浙,蛾眉 一作:娥眉)
身不得,男儿列。 -
248.《长歌行》 两汉·佚名
青青园中葵,朝露待日晞。
阳春布德泽,万物生光辉。
常恐秋节至,焜黄华叶衰。
百川东到海,何时复西归?
少壮不努力,老大徒伤悲! -
249.《读山海经·其十》 魏晋·陶渊明
精卫衔微木,将以填沧海。
刑天舞干戚,猛志固常在。
同物既无虑,化去不复悔。
徒设在昔心,良辰讵可待。
(辰 一作:晨) -
250.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
251.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
252.《师说》 唐·韩愈
古之学者必有师。
师者,所以传道受业解惑也。
人非生而知之者,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。
生乎吾前,其闻道也固先乎吾,吾从而师之;生乎吾后,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。 -
253.《廉颇蔺相如列传(节选)》 两汉·司马迁
廉颇者,赵之良将也。
赵惠文王十六年,廉颇为赵将,伐齐,大破之,取阳晋,拜为上卿,以勇气闻于诸侯。
蔺相如者,赵人也,为赵宦者令缪贤舍人。
赵惠文王时,得楚和氏璧。 -
254.《咏槐》 明·冯清
行台阶下原植三槐,故巡抚张纪常正德壬申正月剪伐其一,寸干无存。
闰五月初十日,予适抚临。
越旬日,前槐茁复出土,月转盛茂,再月余,而柯肄乔耸叶蔽云飞凌空之势,勃然莫遏。
噫!槐一物也,厚积昌发乃尔。 -
255.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
256.《九日闲居·并序》 魏晋·陶渊明
余闲居,爱重九之名。
秋菊盈园,而持醪靡由,空服九华,寄怀于言。
世短意常多,斯人乐久生。
日月依辰至,举俗爱其名。 -
257.《西夏重阳》 明·王逊
作县几时同志苦,投荒万里倍情真。
功名炊黍寻常梦,怪事书空感激人。
击柝徒吟胡地月,屯田也食汉渠春。
艰难薄俗犹多事,漂泊南冠愧此身。 -
258.《进学解》 唐·韩愈
国子先生晨入太学,招诸生立馆下,诲之曰:“业精于勤,荒于嬉;行成于思,毁于随。
方今圣贤相逢,治具毕张。
拔去凶邪,登崇畯良。
占小善者率以录,名一艺者无不庸。 -
259.《单子知陈必亡》 先秦·佚名
定王使单襄公聘于宋。
遂假道于陈,以聘于楚。
火朝觌矣,道茀不可行也。
侯不在疆,司空不视涂,泽不陂,川不梁,野有庾积,场功未毕,道无列树,垦田若艺,膳宰不置饩,司里不授馆,国无寄寓,县无旅舍。 -
260.《苏秦以连横说秦》 先秦·佚名
苏秦始将连横说秦惠王曰:“大王之国,西有巴、蜀、汉中之利,北有胡貉、代马之用,南有巫山、黔中之限,东有肴、函之固。
田肥美,民殷富,战车万乘,奋击百万,沃野千里,蓄积饶多,地势形便,此所谓天府,天下之雄国也。
以大王之贤,士民之众,车骑之用,兵法之教,可以并诸侯,吞天下,称帝而治。
愿大王少留意,臣请奏其效。