-
161.《满江红(齐云月酌)》 宋·卢祖皋
楼倚晴空,炎云净、晚来风力。
沧海外、等闲吹上,满轮寒璧。
河汉低垂天欲近,乾坤浩荡秋无极。
凭阑干、衣袂拂青冥,知何夕。 -
162.《少年游》 宋·方千里
东风无力扬轻丝。
芳草雨余姿。
浅绿还池,轻黄归柳,老去愿春迟。
栏干凭暖慵回首,闲把小花枝。
怯酒情怀,恼人天气,消瘦有谁知。 -
163.《贺新郎》 宋·刘克庄
吾少多奇节。
颇揶揄、玉关定远,壶头新息。
一剑防身行万里,选甚南溟北极。
看塞雁、衔来秋色。 -
164.《望江南》 宋·吴潜
家山好,好处是安居。
无事不须干郡县,有余但管济乡闾。
及早了王租。
随日力,也著几般书。
静里精神偏爽快,闲中光景越舒徐。
腊月尽工夫。 -
165.《喜迁莺(太蔟宫,俗名中管高宫同丁基仲过希道家看牡丹)》 宋·吴文英
凡尘流水。
正春在、绛阙瑶阶十二。
暖日明霞,天香盘锦,低映晓光梳洗。
故苑浣花沈恨,化作妖红斜紫。 -
166.《春声碎(南浦送别自度腔)》 宋·谭宣子
津馆贮轻寒,脉脉离情如水。
东风不管,垂杨无力,总雨颦烟寐。
栏干外。
怕春燕掠天,疏鼓叠、春声碎。 -
167.《祝英台(水后)》 宋·刘辰翁
昨朝晴,今朝雨。
渺莽遽如许。
厌听儿童,总是涨江语。
是谁力挽天河,误他仙客,并失却、乘槎来路。 -
168.《选冠子(送歌者入闽,用月巢韵)》 宋·刘埙
暝霭迷红,水天笼晓,帆去野潮声急。
离鸾独倚,巧燕双飞,忍向东风飘拆。
尘销紫曲阑干,筝雁成声,顿成孤臆。
叹舟回人远,钿花芗泽,悄无痕踪。 -
169.《摸鱼儿(柳絮)》 宋·仇远
恼晴空、日长无力,风吹不尽愁绪。
马头零乱流光转,粟粟巧粘红树。
闲意度。
似特地、随他燕子穿帘去。 -
170.《好事近·夕景》 宋·廖世美
落日水熔金,天淡暮烟凝碧。
楼上谁家红袖,靠阑干无力。
鸳鸯相对浴红衣。
短棹弄长笛。
惊起一双飞去,听波声拍拍。 -
171.《水龙吟(以李长吉美人梳头歌填)》 宋·胡仔
梦寒绡帐春风晓,檀枕半堆香髻。
辘轳初转,阑干鸣玉,咿哑惊起。
眠鸭凝烟,舞鸾翻镜,影开秋水。
解低鬟试整,牙床对立,香丝乱、云撒地。 -
172.《浣溪沙》 宋·耿时举
露压蔷薇金井栏。
辘轳声断碧丝乾。
辽阳无信带围宽。
花落池塘春梦静,月生帘幕夜香寒。
闲愁无力凭阑干。 -
173.《括木兰花慢》 宋·林正大
黄河天上派,到东海、去难收。
况镜里堪悲,星星白发,早上人头。
人生尽欢得意,把金尊、对月莫空休。
天赋君材有用,千金散聚何忧。 -
174.《声声慢(残梦和儿韵)》 宋·赵功可
情痴倦极,天阔归迟,吟魂无力随风。
月落墙阴,一屏睡睫濛濛。
邯郸平生难记,记花前、犹醉金钟。
留连处,忽一声山外,吹度晴钟。 -
175.《满江红》 宋·陈纪
揽辔埋轮,算不负、苍髯如戟。
从争看、横秋一鹗,轩然健翼。
只乎天行日月,寸怀与物同苏息。
到干今、天定瘴云开,伊谁力。 -
176.《六么令(京中清明)》 宋·李琳
淡烟疏雨,香径渺啼鴂。
新晴画帘闲卷,燕外寒犹力。
依约天涯芳草,染得春风碧。
人间陈迹?斜阳今古,几缕游丝趁飞蝶。 -
177.《念奴娇(秋日牡丹)》 宋·彭泰翁
九华惊觉,又偷承雨露,羞匀春色。
岸蓼汀苹成色界,未必天香人识。
粉涴脂凝,霜销雾薄,娇颤浑无力。
黄昏月掩,山城那更闻笛。 -
178.《南乡子·一叶碧云轻》 清·冯煦
一叶碧云轻,建业城西雨又晴。
换了罗衣无气力,盈盈,独倚阑干听晚莺。
何处是归程?
脉脉斜阳满旧汀。
双桨不来闲梦远,谁迎?
自恋苹花住一生。 -
179.《暑旱苦热》 宋·王令
清风无力屠得热,落日着翅飞上山。
人固已惧江海竭,天岂不惜河汉干?
昆仑之高有积雪,蓬莱之远常遗寒。
不能手提天下往,何忍身去游其间? -
180.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。