-
101.《新创太平楼未及落成而去漫留一绝》 宋·吴芾
登临只待此楼成,要与邦人乐太平。
甫及楼成余已去,匆匆一眺但凝情。 -
102.《李彦平寄题静海吏隐堂二诗甚佳因赋一篇》 宋·仲并
黄绸被底衙声罢,永日庭閒讼不哗。
案上琴书延好客,江头风月杂渔家。
尚看叶令余波在,正索骚人秀句夸。
闻道芙蕖红万杂,遥知不减浣溪花。 -
103.《平原郡王南园诗二十一首·归耕》 宋·姜特立
归耕此计未为迟,畎畎艰难已素知。
伊尹佐商功业盛,却思前日有莘时。 -
104.《平原郡王南园诗二十一首·和容》 宋·姜特立
君侯不与力科同,能事都归德行中。
矍相圃间唯孔子,和容堂上独韩公。 -
105.《平原郡王南园诗二十一首·凌风》 宋·姜特立
花木楼台锦不如,关门下瞰更凌虚。
他时老子如相过,认取东来青犊车。 -
106.《平原郡王南园诗二十一首·西湖洞天》 宋·姜特立
洞天别是一蓬瀛,桂馆时时吹玉笙。
中有仙翁长不老,不知几个董双成。 -
107.《平原郡王南园诗二十一首·藏春》 宋·姜特立
牡丹过后看红药,赖有藏春得少留。
恰似隋宫千彩女,锦帆一夜下扬州。 -
108.《平原郡王南园诗二十一首·堆锦》 宋·姜特立
天机织处纷红绿,丹凤衔梭自往来。
全似蜀江初濯罢,几和日暖锦千堆。 -
109.《平原郡王南园诗二十一首·多稼》 宋·姜特立
富贵多为居养移,田家作苦记农时。
亭名多稼非无意,后代儿孙却要知。 -
110.《平原郡王南园诗二十一首·寒碧》 宋·姜特立
千层山色参空碧,十里波光照眼寒。
六月火云横障日,好来此处凭栏干。 -
111.《平原郡王南园诗二十一首·豁望》 宋·姜特立
高亭四望与天开,乘兴登临亦快哉。
胸次如公无滞念,时时只合眺崔嵬。 -
112.《平原郡王南园诗二十一首·夹芳》 宋·姜特立
四时花木巧玲珑,夹路纷纷紫映红。
步障不须西蜀锦,相公行处裹春风。 -
113.《平原郡王南园诗二十一首·矜春》 宋·姜特立
莫疑造物擅天工,先借孤根暖气通。
待得乾坤生意广,一时散施与东风。 -
114.《平原郡王南园诗二十一首·南园》 宋·姜特立
南园山水神仙窟,上世源充忠献家。
昼锦堂中诗句好,因诗名榜更光华。 -
115.《平原郡王南园诗二十一首·岁寒》 宋·姜特立
森森翠色密藏烟,雾鬣风髯上拂天。
应伴我公长不老,不知化石在何年。 -
116.《平原郡王南园诗二十一首·忘机》 宋·姜特立
机心已尽自虚明,滓翳宁容点太清。
寄语堂前鸥与鹭,五湖烟水莫寒盟。 -
117.《平原郡王南园诗二十一首·鲜霞》 宋·姜特立
蟠桃花发景争新,流水漂香几换春。
洞口霞光长蔽日,须知中有武陵人。 -
118.《平原郡王南园诗二十一首·幽翠》 宋·姜特立
万竿翠竹拥山隅,时有风前一鸟呼。
公若来时罢箫鼓,尽收幽意入蓬壶。 -
119.《平原郡王南园诗二十一首·远尘》 宋·姜特立
高亭迥出人寰青,须信仙凡路已分。
世上俗尘那得到,如今步步是青云。 -
120.《平原郡王南园诗二十一首·照香》 宋·姜特立
华池岛屿屹中间,花大毵毵水一环。
恰似诸姬梳洗罢,一时窥镜弄娇颜。