-
41.《读史》 唐·刘驾
平地见天涯,登高天更远。
功名及所望,岐路又满眼。
万金买园林,千金修池馆。
他人厌游览,身独恋轩冕。
唯有汉二疏,应觉还家晚。 -
42.《讲德陈情上淮南李仆射八首》 唐·许棠
天降贤人佐圣时,自然声教满华夷。
英明不独中朝仰,清重兼闻外国知。
凉夜酒醒多对月,晓庭公退半吟诗。 -
43.《煌煌京洛行》 唐·李咸用
长安近甸巡游遍,洛阳寻有黄龙见。
千乘万骑如雷转,差差清跸祥云卷。
百司旧分当玉殿,太平官属无遗彦。 -
44.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
45.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
46.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
47.《望海潮(为富枢生朝寿)》 宋·张元干
麒麟图画,貂蝉冠冕,青毯自属元勋。
绿野旧游,平泉雅咏,霞舒烟卷朝昏。
风月小阳春。
照玳筵珠履,公子王孙。 -
48.《水调歌头》 宋·石孝友
高情邈云汉,长揖谢君侯。
脱遗轩冕,簸弄泉石下清幽。
心契匡庐猿鹤,泪染固陵松柏,一衲且蒙头。
风月感平发,魂梦绕神州。 -
49.《沁园春(寄竹溪)》 宋·刘克庄
老子衰颓,晚与亲朋,约法三章。
有谈除目者,勒回车马,谈时事者,麾出门墙。
已挂衣冠,怕言轩冕,犯令先当举罚觞。
书尺里,但平安二字,多少深长。 -
50.《贺新郎(四用韵)》 宋·刘克庄
犹记臣之少。
兴狂时、过陈遵饮,对孙登啸。
岁晚登临多感慨,但觉齐山诗妙。
任蓉月、柳风吹照。 -
51.《酹江月》 宋·李好古
平生英气,叹年来、都付山林泉石。
不作云霄轩冕梦,只拟纶竿蓑笠。
见说湖阴,飞飞鸥鹭,半是君曾识。
梅花时节,试来相与寻觅。 -
52.《括江神子》 宋·林正大
拾遗流落锦宫城。
故人情。
眼为青。
时向百花,潭水濯冠缨。 -
53.《满庭芳(寿徐佑卿·七月初五)》 宋·程霁岩
一叶鸣秋,五蓂纪瑞,申月还庆生申。
巍巍郎宿,辉映寿星明。
一段精神玉立,秋潭自、足副徽称。
长生箓,只在公丹府,何待祝修龄。 -
54.《送监丞家同年守简池三十韵》 宋·洪咨夔
去年为君来,明廷峙鸾鹄。
今年为亲归,蚕市苦思蜀。
扶舆出修门,万里宛在目。
大江六月寒,风饱帆数幅。 -
55.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
56.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
57.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
58.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。 -
59.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
60.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。