-
161.《自柯山归再过苍岭》 宋·楼钥
雨后过苍岭,平生行路难。
危层惊步滑,绝涧觉心寒。
就岭山逾险,趋平谷更盘。
年来轻世故,不作险涂看。 -
162.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。 -
163.《九月十三日雪》 宋·赵蕃
稍稍云初集,泠泠风未停。
粗能成点缀,还是学飘零。
径路高低滑,炊烟远近青。
篮舆所经历,诗语费平亭。 -
164.《答简审知》 宋·赵蕃
早起难胜上水寒,为君还复念湖滩。
泥滑蹇驴难跨去,七言聊遣问平安。 -
165.《问宿》 宋·赵蕃
川原泥滑汰,山岭石粗疎。
经历虽云恶,驰驱不暇徐。
逢人询野寺,对宿只村墟。
薄莫须安止,平明议所如。 -
166.《赠谈命陈总属》 宋·郑清之
弹铗朱门岁月过,生涯安乐遍行窝。
谈天有口机关别,处世无心笑语多。
自是君平忠孝在,其如曼倩滑稽何。
一帆又作鸱夷去,遥想江湖听踏歌。 -
167.《田家》 宋·郑清之
老农喜说田家早,缺月疏星穿木杪。
洗铮燎草作晨炊,麦饭咽甘虫食蓼。
儿牵秧马妇携笠,泥滑不嫌春雨少。
平畴拍拍水连堤,姑恶数声天欲晓。 -
168.《和郑制干谢借居且惠朋樽醉螯诗》 宋·郑清之
平生爱山林,里居想王屋。
孤月自无朋,断云曾不族。
讵知庄遵市,儵有贾谊卜。
西河就索居,漆园问尊足。 -
169.《杏塘》 宋·刘学箕
境接江东界,邮程是杏塘。
雨喧茅屋小,泥滑草桥长。
旷野人稀少,平田水渺茫。
半生游历地,未若此荒凉。 -
170.《重阳陪诸乡丈游水乐洞过风篁岭龙井张饮观雨》 宋·程公许
凛秋天气佳,令节天赐沐。
客居意莫展,胜赏诺已宿。
风澹湖不波,雾敛山更簇。
画舫厌嚣喧,笋舆恣追逐。 -
171.《谢阮儒隐为画墨梅床屏》 宋·王迈
想当争衣盘礴下笔时,吸取清气入肝脾。
先融雪岭作墨黑池,坐变秋阳成春晖。
使我初见浑不疑,旋觉风骨全是颜容非。
恍如晏支马上坐明妃,缁尘生汗白玉肌。 -
172.《寿藤杖行》 宋·王柏
君不见奇章嗟削方竹,老杜作诗夸紫玉。
又不见东坡惊喜铁铿然,灵寿曾为汉臣辱。
我有怪藤几千岁,老髯乳节雷斧斸。
古苔苍藓封护秘,风删雨剥枝干秃。 -
173.《鄱阳湖四十韵》 宋·周弼
巨浸连吴越,高躔直斗牛。
玄明开别府,江伯汇支流。
象纬元精逼,神奸秘怪裒。
番君疏带砺,彭蠡壮襟喉。 -
174.《次韵徐宰雪句》 宋·方岳
雪花飞尽江头芦,秋崖有屋窗未糊。
嗅梅自可了孤寂,燃竹相与留须臾。
传观玉帝整严卫,杂沓环佩纷前驱。
梦随姑射扣瑶陛,身入阊阖排银铺。 -
175.《豆苗》 宋·方岳
江南之笋天下奇,春风匆匆催上篱。
秦邮之薑肥胜肉,远莫致之长负腹。
先生一缽同僧居,别有方法供斋蔬。
山房扫地布豆粒,不烦勤荷烟中锄。 -
176.《观稼西庵用文懿壁韵》 宋·方岳
太平只是丰年做,山雨不休公出游。
卷野晴云堆作堵,翻匙香雪滑如流。
人行黄犊夕阳外,诗在丹枫古渡头。
老我无田归自种,可怜鹤怨贾胡留。 -
177.《游灵源天境遇雨各奔归晚坐以不是溪居者那知》 宋·姚勉
灵源水有天,日涉胜趣多。
同行十数子,散策经山坡。
溪行小盘礴,石坐閒摩挲。
野菊留余花,新梅看微柯。 -
178.《别白水归大雪》 宋·赵文
冰枝压路不可行,健夫快斧声丁丁。
南来未得过车道,北山复作发屋声。
低枝丛薄亦可喜,但觉身过琉璃城。
山高路滑凛欲跌,拄杖赖有青童君。
平安度岭笑相贺,榾柮快暖胭脂春。
夜投野店且熟睡,明日阴晴明日事。 -
179.《病阿速(阿速,蒙古别号也)》 明·袁凯
杭州阿速病可伤,况复四体多金创。
口粮开除但乞丐,终日哀鸣行路傍。
自言家在云中住,兄弟既死惟爹娘。
往年江南妖贼反,圣旨差我随平章。 -
180.《对雪》 宋·张镃
温记今年雪,先悭半月晴。
乍飘偏有熊,猛下却无声。
水绕长春圃,人居不夜城。
弄寒群犬戏,惊晓独鸡鸣。