-
121.《龙君扬赴永安赋别二首》 明·俞安期
迢递边夷戍,悲酸绝海行。
百忧缘国事,一哭岂私情。
积气寒相结,江声夕未平。
离鸿何意识,哀怨向人鸣。 -
122.《辞朝》 明·邹智
《云》、《韶》声静拜彤墀,转觉婵媛不自持。
罪大故应诛两观,网疏犹得窜三危。
尽披肝胆知何日,望见衣裳只此时。
但愿太平无一事,孤臣万死更何悲。 -
123.《出狱次前韵二首》 宋·苏轼
?一作:十二月二十八日蒙恩责授检校水部员外郎黄州团练副使复用前韵二首?百日归期恰及春,残生乐事最关身。
出门便旋风吹面,走马联翩鹊啅人。
却对酒杯浑是梦,试拈诗笔已如神。
此灾何必深追咎,窃禄従来岂有因。 -
124.《九月十五日迩英讲论语终篇赐执政讲读史官燕》 宋·苏轼
长独坐黄昏谁是伴紫薇花对紫薇郎翌日各以表谢又进诗一篇臣轼诗云绣裳画衮云垂地,不作成王剪桐戏。
日高黄繖下西清,风动槐龙舞交翠。
(迩英阁前有双槐,樛然属地如龙形。
)壁中蠹简今千年,漆书蝌蚪光射天。 -
125.《赠李道士(并叙)》 宋·苏轼
驾部员外郎李君宗固,景祐中良吏也,守汉州。
有道士尹可元,精练善画,以遗火得罪,当死。
君缓其狱,会赦,获免,时可元年八十一,自誓且死必为李氏子以报。
可元既死二十余年,而君子世昌之妇,梦可元入其室,生子曰得柔,小名蜀孙。 -
126.《秋娘诗并序》 唐·杜牧
杜秋,金陵女也。
年十五为李锜妾。
后锜叛灭,籍之入宫,有宠于景陵。 -
127.《市舶提举管仲登饮于万贡堂有诗》 宋·戴复古
七十老翁头雪白,落在江湖卖诗册。
平生知己管夷吾,得为万贡堂前客。
嘲吟有罪遭天厄,谋归未办资身策。
鸡林莫有买诗人,明日烦公问蕃舶。 -
128.《排闷》 宋·陆游
造物冥冥中,与我无一面,不知获罪由,动辄被诃遣;又若哀其愚,救以药瞑眩。
我亦揣此心,安受不敢怨。
中间戍蜀汉,十载困邮传。
骑壒蒙陇干,阵云暗秦甸,齎粮杂沙墋,掬水以三咽,传烽东骆谷,倏忽若流电。 -
129.《寄子虡》 宋·陆游
老自安故乡,况复触罪罟;五年三奉祠,每请幸听许。
贫家似破屋,随事且撑拄,虽殊乞墦肉,已近掘野鼠。
平生胆力薄,不敢犯张禹。
有时一言失,恐惧气如缕。 -
130.《闻吴中米价甚贵二十韵》 宋·陆游
千钱得斗米,一斛当万钱。
嗟汝蚩蚩民,何恃以自全?我欲告父老:食为汝之天;勿结迎神社,勿饰杭湖船;筑室勿斲削,但取垣屋坚;妇女省钗泽,野妆何用妍;趋利常处薄,众役常在前;岁时相劳苦,盛馔一豚肩;近市可致酒,虽薄亦醺然。
切勿慕公卿,早朝妨熟眠;亦勿谋高赀,贪吏不汝怜,有负固吹毛,无罪亦株连;岂暇论曲直,挺系如登仙。
短褐与饭豆,温饱可终年。 -
131.《闻鼓角感怀》 宋·陆游
鼓坎坎,角呜呜,四鼓欲尽五鼓初,老眼不寐如鳏鱼,抚枕起坐涕泗濡。
平生空读万卷书,白首不识承明庐。
时多通材臣腐儒,妄怀孤忠策则疏。
欲剖丹心奏公车,论罪万死尚有余。 -
132.《中夜起出门月露浩然归坐灯下有赋》 宋·陆游
月白万瓦霜,露重四山雨。
开门忽惊叹,秋色已如许!去蜀如昨日,坐阅四寒暑。
无才屏朝迹,有罪宜野处。
平生万里心,收歛卧环堵。
朱颜逝不留,白发生几缕?人言尺蠖屈,要有黄鹄举。
功名非老事,岁晚忍羁旅。 -
133.《言志》 宋·文天祥
九垠化为魅,亿丑俘为虏。
既不能变姓名卒于吴,又不能髠钳奴于鲁。
远引不如四皓翁,高蹈不如仲连父。
冥鸿堕矰缴,长鲸陷网罟。 -
134.《葬无主墓碑》 宋·文天祥
路逢一石碑,亭亭傲风雨。
停骖彷佛看,云是无主墓。
末书戊申岁,屈指九十秋。
是时龙渡江,甲子恍一周。 -
135.《抒怀上孙侍讲学士》 宋·宋祁
仆本寒乡士,始愿托田陇。
偶与亨会并,遂竊空名宠。
黌胄信清闲,文书无倥偬。
牵丝玷外举,挟册陪春诵。 -
136.《以酒渴爱江清作五小诗寄廖明略学士兼简初和》 宋·黄庭坚
平生思故人,江汉不解渴。
谁言放逐地,烧烛饮至跋。
忧予先狗马,劝以爱肤发。
有罪当窜流,但惧不得活。 -
137.《三章》 宋·黄庭坚
出民于水,惟夏伯禹。
今俾我民,昏垫平土。
岂弟君子,伊我父母。
不念赤子,今我何怙。
呜呼旻天,如此罪何苦。 -
138.《玉芝园》 宋·黄庭坚
春生潇湘水,风鸣涧谷泉。
过雨花漠漠,弄晴絮翩翩。
名园上朱阁,观後复观前。
借问昔居人,岑绝无炊烟。 -
139.《虎号南山》 宋·黄庭坚
一章
虎号南山,北风雨雪。
百夫莫为,其下流血。
相彼暴政,几何不虎。 -
140.《读书》 宋·欧阳修
吾生本寒儒,老尚把书卷。
眼力虽已疲,心意殊未倦。
正经首唐虞,伪说起秦汉。
篇章异句读,解诂及笺传。