-
21.《坠马后柬萧文明给事长句并呈同游诸君子》 明·李东阳
我在黄门夜燕归,径驱健马疾若飞。
马蹄翻空身堕地,岂独尘土沾人衣。
徒行却叩黄门宅,主翁醉睡惊倒屐。
东轩大床许借我,筋骨屈强眠不得。 -
22.《雪吟效禁体并去一切熟事》 宋·艾性夫
群仙碎翦明河水,须臾变换人间世。
重阴漠漠不分天,万里茫茫更无地。
回飞慢舞忽交急,清壑汙渠受平施。
虚光眩转混昼夜,终日纵横绝声气。 -
23.《题月心诗卷并记遇仙事云》 宋·陆文圭
东轩记待月,从笔说性命。
岂惟不知月,实亦不知性。
文虽欧苏工,理至闰洛定。
人心如明月,尘垢失清净。 -
24.《挽杨承事并夫人诗二首》 宋·王洋
除却家传教子经,世间百事不营营。
自应艺学推前辈,故得风流劝后生。
疏傅挥金终足食,徐卿有子自成名。
后来若不流馀庆,真享千钟亦未荣。 -
25.《挽杨承事并夫人诗二首》 宋·王洋
梦协幽兰故可夸,来从君子更宜家。
疏恩自合开新邑,比备还应副六珈。
解使威仪同诂训,聊随轻薄事铅华。
自从瑶瑟初扃后,槛外春风懒放花。