-
201.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
祖父田园,积年荒废。
农不务耕,渔专讨利。
彻底掀翻自有人,去尽残芦并败苇。
雁过长空,影沉寒水,字字声声说大义。 -
202.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
春日晴,烧痕青,布谷催耕处处鸣。
虽然底事最分明,只是不得将眼看并耳听。 -
203.《出入二岭行》 宋·舒岳祥
出童公,入童公,一岭二水分西东。
前山万竹入新路,新路苍海通方蓬。 -
204.《赵唐卿邀游西湖即席赋十二韵》 宋·孙应时
春风客皇州,积雨不得晴。
倚楼望西湖,想见烟水平。
芳时谅难负,胜侣欣来并。
杖藜一萧散,唤船弄空明。 -
205.《弦歌堂》 宋·王洋
曹务日以浑,令君心自清。
散彼愁欢气,化作难愉声。
欢愉何所寄,寄此弦歌鸣。
歌如珠累累,弦以桐铿铿。 -
206.《秀实监丞复寄二篇讥商彦不至亦微见及因次韵》 宋·王洋
折除官职是声称,利达文章不易并,联句每容分短韵,五言今始见长城。
将军庄畔伤沉甲,处士庐边笑盗名。
我欲抱锄归问妇,揶揄示许饷春耕。 -
207.《学稼》 宋·杨公远
尘埃面目半生勤,去住浑如出岫云。
腹馁谩挥求米帖,囊空徙诵送穷文。
诗书满架何堪煮,徐黍盈畴政乐闻。
欲办烟蓑并雨笠,原随田叟学耕耘。 -
208.《送孙莘老移知南京》 宋·曾丰
稚年曾未睹风标,瀚海初闻拔俊髦。
国子先生曾并席,蓬莱学士看挥毫。
量涵万顷沧溟阔,气吐千寻太华高。
述性妙思穷孔孟,指南余藻屈雄褒。