-
21.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
22.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
23.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
24.《次忠定史越王丹桂韵》 宋·胡榘
雾隐森森小山碧,不嫁东风矜国色。
流芳端自蕊珠仙,曾是先皇亲拔识。
一身便足当三千,气韵乃在黄香前。
聊同蕖菊领秋色,不与桃李争春妍。 -
25.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
26.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿。
秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。 -
27.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有余饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。 -
28.《仲夏愆雨穉苗告悴辄按先帝诏书总龙请雨兼祷》 宋·宋祁
盛夏挟骄阳,于以构炎熯。
歊尘坌盖,烈御煽云汉。
稻颖茁然秀,涸流不胜灌。
田畯卹岁功,释耒共愁叹。 -
29.《奉答子华学士安抚江南见寄之作》 宋·欧阳修
百姓病已久,一言难遽陈。
良医将治之,必究病所因。
天下久无事,人情贵因循。
优游以为高,宽纵以为仁。 -
30.《京师秋兴次谢太史韵》 明·高启
柳外秋风起御河,京华客子意如何。
伎同北郭知应滥,俸比东方愧已多。
梁寺钟来残月落,汉宫砧断早鸿过。
不材幸得同趋阙,几度珊珊候晓珂。 -
31.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
32.《再和》 宋·刘克庄
陌头侠少行歌呼,方演东晋谈西都。
哇淫奇响荡众志,澜翻辨吻矜群愚。
狙公加之章甫饰,鸠盘谬以脂粉涂。
荒唐夸父走弃杖,恍惚象罔行索珠。 -
33.《赠别晏成绩懋父太祝》 宋·王令
懋甫相门儿,家世踏缨紞。
早年缀官簿,青衫蔚於菼。
本宜多骄矜,不谓锐意敢。
意贪英雄交,一手欲四揽。 -
34.《次韵答叶学古》 宋·晁补之
昔我游武林,值子长江头。
我时方南辕,子亦将西舟。
相见两大笑,典衣上高楼。
楼高不知暑,五月凝清秋。 -
35.《余赴官宫庠与道祖通判久聚乍散每有怀想作诗》 宋·葛立方
初拜清扬日,菰城荻始芽。
家声璜出渭,骏气马生洼。
博识该三箧,宏才记五车。
商明挈日月,文彩炫云霞。 -
36.《北上感怀》 明·刘基
倦鸟思一枝,枥马志千里。
营营劳生心,出入靡定止。
伊余朽钝材,懒拙更无比。
才疏乏世用,嗜僻惟书史。 -
37.《祝子权以诗见招勉继其韵》 宋·仲并
总角嗜学问,於心期可收。
岁月如逝水,倏忽十十秋。
纷纷何所得,俗士难与谋。
夫子四海士,不数韩荆州。 -
38.《骤雨》 宋·李石
荒风吼其间,大雷击其后。
人言黄昏雨,此意无乃骤。
飘飘岂恶声,侧耳听檐溜。
一睡喜暂凉,破窗落星宿。 -
39.《嘉熙四年九月奉诏改明年元为淳佑闰十二月降》 宋·岳珂
我生淳熙间,今复见淳佑。
粤从发覆额,及此已衰耇。
恭惟孝皇圣,是时方在宥。
两宫俱万年,薄海同一候。 -
40.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。