-
221.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
222.《秋夜宿龙门香山寺奉寄王方城十七丈奉国莹上…幼成令问》 唐·李白
朝发汝海东,暮栖龙门中。
水寒夕波急,木落秋山空。
望极九霄迥,赏幽万壑通。
目皓沙上月,心清松下风。 -
223.《北山独酌,寄韦六》 唐·李白
巢父将许由,未闻买山隐。
道存迹自高,何惮去人近。
纷吾下兹岭,地闲喧亦泯。
门横群岫开,水凿众泉引。 -
224.《禅房怀友人岑伦》 唐·李白
婵娟罗浮月,摇艳桂水云。
美人竟独往,而我安得群。
一朝语笑隔,万里欢情分。
沉吟彩霞没,梦寐群芳歇。 -
225.《早秋单父南楼酬窦公衡》 唐·李白
白露见日灭,红颜随霜凋。
别君若俯仰,春芳辞秋条。
泰山嵯峨夏云在,疑是白波涨东海。
散为飞雨川上来,遥帷却卷清浮埃。 -
226.《金陵凤凰台置酒》 唐·李白
置酒延落景,金陵凤凰台。
长波写万古,心与云俱开。
借问往昔时,凤凰为谁来。
凤凰去已久,正当今日回。 -
227.《月夜听卢子顺弹琴》 唐·李白
闲坐夜明月,幽人弹素琴。
忽闻悲风调,宛若寒松吟。
白雪乱纤手,绿水清虚心。
钟期久已没,世上无知音。 -
228.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
229.《寻阳紫极宫感秋作》 唐·李白
何处闻秋声,翛翛北窗竹。
回薄万古心,揽之不盈掬。
静坐观众妙,浩然媚幽独。
白云南山来,就我檐下宿。 -
230.《题江夏修静寺(此寺是李北海旧宅)》 唐·李白
我家北海宅,作寺南江滨。
空庭无玉树,高殿坐幽人。
书带留青草,琴堂幂素尘。
平生种桃李,寂灭不成春。 -
231.《代赠远》 唐·李白
妾本洛阳人,狂夫幽燕客。
渴饮易水波,由来多感激。
胡马西北驰,香騣摇绿丝。
鸣鞭从此去,逐虏荡边陲。 -
232.《晦日处士叔园林燕集》 唐·韦应物
遽看蓂叶尽,坐阙芳年赏。
赖此林下期,清风涤烦想。
始萌动新煦,佳禽发幽响。
岚岭对高斋,春流灌蔬壤。
樽酒遗形迹,道言屡开奖。
幸蒙终夕欢,聊用税归鞅。 -
233.《寺居独夜,寄崔主簿》 唐·韦应物
幽人寂不寐,木叶纷纷落。
寒雨暗深更,流萤度高阁。
坐使青灯晓,还伤夏衣薄。
宁知岁方晏,离居更萧索。 -
234.《寄中书刘舍人》 唐·韦应物
云霄路竟别,中年迹暂同。
比翼趋丹陛,连骑下南宫。
佳咏邀清月,幽赏滞芳丛。
迨予一出守,与子限西东。 -
235.《答冯鲁秀才》 唐·韦应物
晨坐枉琼藻,知子返中林。
澹然山景晏,泉谷响幽禽。
仿佛谢尘迹,逍遥舒道心。
顾我腰间绶,端为华发侵。
簿书劳应对,篇翰旷不寻。
薄田失锄耨,生苗安可任。
徒令惭所问,想望东山岑。 -
236.《答端》 唐·韦应物
郊园夏雨歇,闲院绿阴生。
职事方无效,幽赏独违情。
物色坐如见,离抱怅多盈。
况感夕凉气,闻此乱蝉鸣。 -
237.《答冯鲁秀才》 唐·韦应物
晨坐枉琼藻,知子返中林。
澹然山景晏,泉谷响幽禽。
仿佛谢尘迹,逍遥舒道心。
顾我腰间绶,端为华发侵。
簿书劳应对,篇翰旷不寻。
薄田失锄耨,生苗安可任。
徒令惭所问,想望东山岑。 -
238.《答端》 唐·韦应物
郊园夏雨歇,闲院绿阴生。
职事方无效,幽赏独违情。
物色坐如见,离抱怅多盈。
况感夕凉气,闻此乱蝉鸣。 -
239.《秋夕西斋与僧神静游》 唐·韦应物
晨登西斋望,不觉至夕曛。
正当秋夏交,原野起烟氛。
坐听凉飙举,华月稍披云。
漠漠山犹隐,滟滟川始分。
物幽夜更殊,境静兴弥臻。
息机非傲世,于时乏嘉闻。
究空自为理,况与释子群。 -
240.《游琅琊山寺》 唐·韦应物
受命恤人隐,兹游久未遑。
鸣驺响幽涧,前旌耀崇冈。
青冥台砌寒,绿缛草木香。
填壑跻花界,叠石构云房。