-
41.《赠从弟茂卿(时欲北游)》 唐·杨巨源
吾从骥足杨茂卿,性灵且奇才甚清。
海内方微风雅道,邺中更有文章盟。
扣寂由来在渊思,搜奇本自通禅智。 -
42.《赠殷山人》 唐·张籍
郁郁山中客,知名四十年。
恓惶身独隐,寂寞性应便。
世业公侯籍,生涯黍稷田。
藤悬读书帐,竹系网鱼船。 -
43.《答苏州韦应物郎中》 唐·皎然
诗教殆沦缺,庸音互相倾。
忽观风骚韵,会我夙昔情。
荡漾学海资,郁为诗人英。
格将寒松高,气与秋江清。 -
44.《答俞校书冬夜》 唐·皎然
夜闲禅用精,空界亦清迥。
子真仙曹吏,好我如宗炳。
一宿觌幽胜,形清烦虑屏。
新声殊激楚,丽句同歌郢。 -
45.《奉和袁使君高,郡中新亭会张炼师昼会二上人》 唐·皎然
置亭隐城堞,事简迹易幽。
公性崇俭素,雅才非广求。
傍檐竹雨清,拂案杉风秋。
不移府中步,登兹如远游。
坐觉诗思高,俯知物役休。
虚寂偶禅子,逍遥亲道流。
更闻临川作,下节安能酬。 -
46.《妙喜寺逵公院赋得夜磬送吕评事》 唐·皎然
一磬寒山至,凝心转清越。
细和虚籁尽,疏绕悬泉发。
在夜吟更长,停空韵难绝。
幽僧悟深定,归客忘远别。
寂历无性中,真声何起灭。 -
47.《妙喜寺逵公院赋得夜磬送吕评事》 唐·皎然
一磬寒山至,凝心转清越。
细和虚籁尽,疏绕悬泉发。
在夜吟更长,停空韵难绝。
幽僧悟深定,归客忘远别。
寂历无性中,真声何起灭。 -
48.《补沈恭子诗》 唐·陆龟蒙
灵质贯轩昊,遐年越商周。
自然失远裔,安得怨寡俦。
我亦小国胤,易名惭见优。
虽非放旷怀,雅奉逍遥游。 -
49.《水龙吟 余始年二十馀,岁在丁未,与故人东》 金朝·蔡松年
余言,怀卫间风气清淑,物产奇丽,相约他年为终焉之计。
尔后事与愿违,遑遑未暇。
故其晚年诗曰,梦想淇园上,春林布谷声。
又曰,故交半在青云上,乞取淇园作醉乡,盖志此也。 -
50.《山中》 宋·蔡沈
才既非时用,性本爱岑寂。
决策西山游,幽隐遂成癖。
春风百花红,秋月千嶂碧。
烟霞结绸缪,猿鸟自畴昔。
乘间抚深旷,喷薄轰铁笛。
笑挹天柱峰,高寒几千尺。 -
51.《会课乾明寺》 宋·桑正国
悠悠意得自疏通,寂地因居乐性空。
幽思晓风清迫枕,静听寒雨细沾桐。
修茎竹韵澄玉箫,绿影松垂乱鬓蓬。
俦侣好邀同此适,搜吟得到几匆匆。 -
52.《华盖仙山院》 宋·徐自明
万当不如一,十发却休九。
乃知多言累,宁谨三缄口。
寂中洊雷震,悟处狮子吼。
百物自四时,六凿通九有。 -
53.《静趣轩》 明·道原法师
躁静失本性,滞寂圣所诃。
不有止观幻,欲静动愈多。
道人非避世,偶此住山阿。
幽侣不到门,况闻车马过。
闲云谢冗迹,止水无惊波。
山光明户庭,定起聊婆娑。
扰扰奔竞者,闻风意如何。 -
54.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
55.《黄司马青泛轩》 明·梁有誉
达人慕恬寂,开轩负西郭。
芊绵引蕙田,逶迤通菌阁。
积芳集隆墀,耽胜控遥壑。
蕊气通幽洞,湖光耿华薄。 -
56.《芥浮阁二首》 明·郑胤骥
结庐翳城市,亦足成隐居。
耽寂乃非性,习贯亦晏如。
时有素心人,谈笑同草蔬。
且喜足莞簟,幸不碍图书。 -
57.《题斋壁》 宋·陆游
葺得湖边屋数椽,茅斋低小竹窗妍。
墟烟寂历归村路,山色苍寒酿雪天。
性嬾杯盘常偶尔,地偏鸡犬亦修然早知栗里多幽事,虚走人间四十年。 -
58.《听崇德君鼓琴》 宋·黄庭坚
月明江静寂寥中,大家敛袂抚孤桐。
古人已矣古乐在,彷佛雅颂之遗风。
妙手不易得,善听良独难。
犹如优昙华,时一出世间。 -
59.《答衍师见赠》 明·高启
衍师本儒生,眉骨甚疏峭。
轩然出人群,快若击霜鹞。
早尝垂长绅,挟册诵周邵。
欲陈兴坏端,往应乞言诏。 -
60.《茉莉》 宋·郑刚中
岭上老梅树,岁晚等风木。
霜风吹枯枝,曾有花如玉。
茉莉抱何性,犯此炎暑酷。
琢玉再为花,承以敷腴绿。