-
1.《幽栖》 唐·元稹
野人自爱幽栖所,近对长松远是山。
尽日望云心不系,有时看月夜方闲。
壶中天地乾坤外,梦里身名旦暮间。
辽海若思千岁鹤,且留城市会飞还。 -
2.《幽栖》 宋·陆游
幽栖少人客,积病得衰残。
身纳分司禄,儿须远次官。
新寒换衣典,闲日借书观。
更叹秋来瘦,晨兴觉帽宽。 -
3.《幽栖》 宋·陆游
闲人了无事,地僻称幽栖。
(左臼右市)米留鸡食,移琴避燕泥。
桐生窗欲暗,笋长径还迷。
不作容车计,门闾尽放低。 -
4.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
5.《题栖碧山为淦龚舜咨赋》 元·傅若金
山人爱山如李白,幽栖还在碧云深。
松杉绕屋清宵响,雷雨悬崖白昼阴。
石上每同仙客坐,花间犹恐世人寻。
京华日日多尘土,终拟投簪话夙心。 -
6.《题幽栖观》 唐·许坚1
仙翁上升去,丹井寄晴壑。
山色接天台,湖光照寥廓。
玉洞绝无人,老桧犹栖鹤。
我欲掣青蛇,他时冲碧落。 -
7.《幽栖观》 唐·许坚2
仙翁上升去,丹井寄晴壑。
山色接天台,湖光照寥廓。
玉洞绝无人,老桧犹栖鹤。
我欲掣青蛇,他时冲碧落。 -
8.《虢州郡斋南池幽兴,因与阎二侍御道别》 唐·岑参
池色净天碧,水凉雨凄凄。
快风从东南,荷叶翻向西。
性本爱鱼鸟,未能返岩谿.中岁徇微官,遂令心赏睽。
及兹佐山郡,不异寻幽栖。 -
9.《畏人》 唐·杜甫
早花随处发,春鸟异方啼。
万里清江上,三年落日低。
畏人成小筑,褊性合幽栖。
门径从榛草,无心走马蹄。 -
10.《题越上人临清轩》 明·兰以权
尘境不可居,飞锡傍流水。
高槛接空溟,新绿涣如砥。
孤影过寒鸿,悠然逝群鲤。
所以川上人,于焉契斯理。
卜筑拟幽栖,兼足浣尘耳。
爱此春雨余,波光净禅几。 -
11.《寄题内弟周思敬野人居》 明·高启
野人何处是幽栖,闻在天随旧宅西。
半屋图书春落蠹,一村花柳昼鸣鸡。
分泉自给烹茶水,待雨惟耕种药畦。
日暮扁舟欲相访,恐惊鸥鸟过前溪。 -
12.《史十伯强浮沈市廛自号道人而笔力议论不可掩》 宋·韩元吉
未容君识得君诗,添我幽栖一段奇。
会有吹嘘天上去,沈香亭北要新词。 -
13.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
14.《次韵君实内翰同游范景仁东园》 宋·苏颂
銮禁限沉深,鳌头雄贔屭。
主人出休沐,秋色正明丽。
偶为东园游,便有中林意。
纵言得造适,览物增意气。
风清濯烦襟,日永忘归辔。
朝野本无间,簪组何用弃。
未必幽栖人,识兹真乐地。 -
15.《涧南即事,贻皎上人》 唐·孟浩然
弊庐在郭外,素产惟田园。
左右林野旷,不闻朝市喧。
钓竿垂北涧,樵唱入南轩。
书取幽栖事,将寻静者论。 -
16.《涧南即事,贻皎上人》 唐·孟浩然
弊庐在郭外,素产惟田园。
左右林野旷,不闻朝市喧。
钓竿垂北涧,樵唱入南轩。
书取幽栖事,将寻静者论。 -
17.《苑中题友人林亭》 唐·李频
井邑藏岩穴,幽栖趣若何。
春篁抽笋密,夏鸟杂雏多。
坐有清风至,林无暑气过。
乱书还就叶,真饮不听歌。
片影明红藓,斜阴映绿萝。
雄文终可惜,莫更弃高科。 -
18.《秋题刘逸人林泉》 唐·灵一
凉飙乱黄叶,迟客橘阴清。
萝径封行迹,云门闭野情。
零林秋露响,穿竹暮烟轻。
莫恋幽栖地,怀安却败名。 -
19.《疏影》 宋·吴潜
嗤琼笑玉。
向画堂可肯,风露边宿。
耐冻禁寒,便瘦宜枯,前生莫是孤竹。
从来不上春工谱,梦不到、沈香亭北。 -
20.《送梵才上人归天台》 宋·杨侃
忽忆幽栖地,千峰秀海濆。
归心挂飞瀑,高迹指浮云。
尘世宜深遯,诗名畏远闻。
犹嗟石桥畔,凡圣路岐分。