-
61.《月岩》 宋·赵师恕
眷此岩壑胜,领客共登临。
危栈临不测,巘涂历崎嵌。
俯仰极高低,上下穷幽深。
来登空明山,千崖正沉沉。 -
62.《卧龙冈观贾秋壑故第》 明·胡翰
宋祚移东南,会稽国内地。
白日照城郭,相君开甲第。
蜿蜒卧龙冈,高出列雉背。
审曲立万楹,增雄逾九陛。 -
63.《锦庄渔隐图为医士作》 明·西白禅师
锦庄园林锦不如,幽深仿佛神仙居。
舍南舍北剩栽杏,水落水生惟钓鱼。
严陵终辞光武禄,郭玉素受涪翁书。
眼前生意日已广,桃源鸡犬同村墟。 -
64.《红梅三首》 宋·苏轼
怕愁贪睡独开迟,自恐冰容不入时。
故作小红桃杏色,尚余孤瘦雪霜姿。
寒心未肯随春态,酒晕无端上玉肌。
诗老不知梅格在,更看绿叶与青枝。 -
65.《北山三咏其三——道光泉》 宋·王安石
箨龙将雨绕山行,注远投深静有声。
云涌浴槽朝自暖,虹垂斋镬午还晴。
铜瓶各满幽人意,玉甃因高正士名。
神力可嗟妨智巧,桔槔零落便苔生。 -
66.《北山三咏其三道──光泉》 宋·王安石
箨龙将雨绕山行,注远投深静有声。
云涌浴槽朝自暖,虹垂斋镬午还晴。
铜瓶各满幽人意,玉甃因高正士名。
神力可嗟妨智巧,桔槔零落便苔生。 -
67.《古意效东野二首》 宋·张耒
扇不风自凉,身不兰自香。
深居不出门,幽独更清扬。
为鹊栖君树,为燕巢君堂。
不食亦可饱,况乃餐辉光。 -
68.《题魏仲远筠深轩》 元·王冕
君家住处多幽趣,绕屋琅玕净无数。
萧萧清韵动天风,冉冉晴阴生绿雾。
湖山远映苍翠稠,五月六月凉如秋。
且开三径待佳客,抵用千亩论封侯。 -
69.《夏云峰·琼结苞》 宋·无名氏
琼结苞,酥凝蕊,粉心轻点胭脂。
疑是素娥妆罢,玉翠低垂。
化工深意,巧付与、别个标仪。
怎奈向,风寒景里,独是开时。 -
70.《希深本约游西溪信马不觉行过据鞍联句》 宋·梅尧臣
有意访西溪,顺途吟思迷。
及兹询野老,已恨过芳蹊。
醉客但多兴,幽禽空自啼。
无由驻金勒,林表日光低。 -
71.《幽州秋日听王昭仪琴》 宋·汪元量
瑶池宴罢夜何其,拂拭朱弦落指迟。
弹到急时声不乱,曲当终处意尤奇。
雪深沙碛王嫱怨,月满关山蔡琰悲。
羁客相看默无语,一襟秋思自心知。 -
72.《题雷石寺润公环翠轩》 宋·郑刚中
窗外小山重叠好,阴阴松竹翠排檐。
老人嘉我幽寻意,深炷炉香为卷帘。 -
73.《寄意三绝》 宋·胡仲弓
尘满胡床沔满衣,深闺寂寂锁相思。
一春幽恨无人共,手撚梨花肠断时。 -
74.《席上赋梅》 宋·李处权
桃李何须续后开,芝兰胜韵许相陪。
先春莫道无深意,调鼎方知有大才。
南国正宜溪上路,故园长梦竹间台。
骚人不为寻诗句,自爱幽芳特特来。 -
75.《览余尧辅诗因成七言四韵》 宋·李覯
少年心苦向毛锥,老大生涯只有诗。
哀乐万端成画绘,江山大半入鑪鎚。
格如平易人多爱,意到幽深鬼未知。
白发尚新才不尽,几时吟兴是衰时。 -
76.《缘识》 宋·宋太宗
真一生天地,因依认宿缘。
智高通理性,凡下少周旋。
语默何奇绝,幽深隐圣贤。
谁人解我意,大道寸心玄。 -
77.《逍遥咏》 宋·宋太宗
真一生天地,因依认宿缘。
智高通理性,凡下少周旋。
语默何奇绝,幽深隐圣贤。
谁人解我意,大道寸心玄。 -
78.《逍遥咏》 宋·宋太宗
自在无拘束,逍遥里外安。
顽情终不见,圣境类乎端。
机智将何用,幽深大道宽。
区分能解意,四季一周看。 -
79.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
80.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。