-
101.《渠江旅思》 唐·郑谷
流落复蹉跎,交亲半逝波。
谋身非不切,言命欲如何。
故楚春田废,穷巴瘴雨多。
引人乡泪尽,夜夜竹枝歌。 -
102.《祝风三十二韵》 唐·吴融
我有二顷田,长洲东百里。
环涂为之区,积葑相连纚.
松江流其旁,春夏多苦水。
堤防苟不时,泛滥即无已。 -
103.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
104.《题魏坛二首》 唐·李建勋
不遇至真传道要,曾看真诰亦何为。
旧碑经乱沈荒涧,灵篆因耕出故基。
蛙黾自喧浇药井,牛羊闲过放生池。 -
105.《答裴济从事》 唐·皎然
迟迟云鹤意,奋翅知有期。
三秉纲纪局,累登清白资。
应怀青塘居,蕙草没前墀。
旧月照秋水,废田留故陂。 -
106.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
107.《拟齐梁体寄冯使君三首》 唐·贯休
庭鸟多好音,相呼灌木中。
竹房更何有,还如鸟巢空。
赖逢富人侯,真东晋谢公。
煌煌发令姿,珂珮鸣丁冬。 -
108.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
109.《菊》 唐·唐彦谦
雪菊金英两断肠,蝶翎蜂鼻带清香。
寒村宿雾临幽径,废苑斜晖傍短墙。
近取松筠为伴侣,远将桃李作参商。
年来病肺疏杯酒,每忆龙山似故乡。 -
110.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
111.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
112.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
113.《墨池记》 宋·曾巩
临川之城东,有地隐然而高,以临于溪,曰新城。
新城之上,有池洼然而方以长,曰王羲之之墨池者,荀伯子《临川记》云也。
羲之尝慕张芝,临池学书,池水尽黑,此为其故迹,岂信然邪? 方羲之之不可强以仕,而尝极东方,出沧海,以娱其意于山水之间;岂其徜徉肆恣,而又尝自休于此邪?羲之之书晚乃善,则其所能,盖亦以精力自致者,非天成也。
然后世未有能及者,岂其学不如彼邪?则学固岂可以少哉,况欲深造道德者邪? 墨池之上,今为州学舍。 -
114.《雪窦游志》 元·邓牧
岁癸已春暮,余游甬东,闻雪窦游胜最诸山,往观焉。
廿四日,由石湖登舟,二十五里下北曳堰达江。
江行九折,达江口。
转之西,大桥横绝溪上,覆以栋宇。 -
115.《虎丘记》 明·袁宏道
虎丘去城可七八里,其山无高岩邃壑,独以近城,故箫鼓楼船,无日无之。
凡月之夜,花之晨,雪之夕,游人往来,纷错如织,而中秋为尤胜。
每至是日,倾城阖户,连臂而至。
衣冠士女,下迨蔀屋,莫不靓妆丽服,重茵累席,置酒交衢间。 -
116.《玉京秋》 宋·贺铸
陇首霜晴,泗滨云晚,乍遥落。
废榭苍苔,破台荒草,西楚霸图冥漠。
记登临事,九日胜游,千载如昨。
更想像,晋客□归,谢生能赋继高作。 -
117.《薄媚(第二虚催)》 宋·董颖
飞云驶。
香车故国难回睇。
芳心渐摇,迤逦吴都繁丽。
忠臣子胥,预知道为邦祟。 -
118.《念奴娇(陪张子公登览辉亭)》 宋·毛幵
层栏飞栋,压孤城临瞰,并吞空阔。
千古吴京佳丽地,一览江山奇绝。
天际归舟,云中行树,鹭点汀洲雪。
三山无际,眇然相望溟渤。 -
119.《三登乐》 宋·陈三聘
南北相逢,重借问、古今齐楚。
烛花红、夜阑共语。
怅六朝兴废,但倚空高树。
目断帝乡,梦迷雁浦。 -
120.《西吴曲(怀襄阳)》 宋·刘过
说襄阳、旧事重省。
记铜驼巷陌、醉还醒。
笑莺花别后,刘郎憔悴萍梗。
倦客天涯,还买个、西风轻艇。