-
141.《行次西郊作一百韵》 唐·李商隐
蛇年建午月,我自梁还秦。
南下大散关,北济渭之滨。
草木半舒坼,不类冰雪晨。
又若夏苦热,燋卷无芳津。 -
142.《寄太原卢司空三十韵(卢钧)》 唐·李商隐
隋舰临淮甸,唐旗出井陉。
断鳌支四柱,卓马济三灵。
祖业隆盘古,孙谋复大庭。
从来师俊杰,可以焕丹青。 -
143.《伏闻令公疾愈对见延英,因有贺诗远封投献》 唐·薛逢
吉语云云海外传,令公疾愈起朝天。
皇风再扇寰区内,人镜重开日月边。
光启四门通寿域,深疏万顷溉情田。
陪臣自讶迷津久,愿识方舟济巨川。 -
144.《黄州暮愁》 唐·项斯
凌澌冲泪眼,重叠自西来。
即夜寒应合,非春暖不开。
岂无登陆计,宜弃济川材。
愿寄浮天外,高风万里回。 -
145.《题丰安里王相林亭二首(公明太玄经)》 唐·温庭筠
花竹有薄埃,嘉游集上才。
白蘋安石渚,红叶子云台。
朱户雀罗设,黄门驭骑来。
不知淮水浊,丹藕为谁开。 -
146.《留题姚氏山斋》 唐·李频
未厌栖林趣,犹怀济世才。
闲眠知道在,高步会时来。
露滴从添砚,蝉吟便送杯。
乱书离缥帙,迸笋出苔莓。
异果因僧摘,幽窗为燕开。
春游何处尽,欲别几迟回。 -
147.《杏园即席上同年》 唐·曹邺
岐路不在天,十年行不至。
一旦公道开,青云在平地。
枕上数声鼓,衡门已如市。
白日探得珠,不待骊龙睡。 -
148.《下第寄知己》 唐·曹邺
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。 -
149.《题云阳高少府衙斋》 唐·储嗣宗
大隐能兼济,轩窗逐胜开。
远含云水思,深得栋梁材。
吏散山逾静,庭闲鸟自来。
更怜幽砌色,秋雨长莓苔。 -
150.《汴河十二韵》 唐·许棠
昔年开汴水,元应别有由。
或兼通楚塞,宁独为扬州。
直断平芜色,横分积石流。
所思千里便,岂计万方忧。 -
151.《鲁望读襄阳耆旧传见赠五百言过褒庸材靡有称是…次韵》 唐·皮日休
汉水碧于天,南荆廓然秀。
庐罗遵古俗,鄢郢迷昔囿。
幽奇无得状,巉绝不能究。
兴替忽矣新,山川悄然旧。 -
152.《鲁望读襄阳耆旧传见赠五百言过褒庸材靡有称是…次韵》 唐·皮日休
汉水碧于天,南荆廓然秀。
庐罗遵古俗,鄢郢迷昔囿。
幽奇无得状,巉绝不能究。
兴替忽矣新,山川悄然旧。 -
153.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。 -
154.《天威行》 唐·顾云
蛮岭高,蛮海阔,去舸回艘投此歇。
一夜舟人得梦间,草草相呼一时发。
飓风忽起云颠狂,波涛摆掣鱼龙僵。 -
155.《酬丘光庭》 唐·罗隐
正月十一日书札,五月十六日到来。
柳吟秦望咫尺地,鲤鱼何处闲裴回。
故人情意未疏索,次第序述眉眼开。 -
156.《投浙东王大夫二十韵》 唐·罗隐
越岭千峰秀,淮流一派长。
暂凭开物手,来展济时方。
旧迹兰亭在,高风桂树香。
地清无等级,天阔任徊翔。 -
157.《邹律》 唐·苏拯
邹律暖燕谷,青史徒编录。
人心不变迁,空吹闲草木。
世患有三惑,尔律莫能抑。
边苦有长征,尔律莫能息。
斯术未济时,斯律亦何益。
争如至公一开口,吹起贤良霸邦国。 -
158.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
159.《奉和宫傅相公怀旧见寄四十韵》 唐·徐铉
谢傅功成德望全,鸾台初下正萧然。
抟风乍息三千里,感旧重怀四十年。
西掖新官同贾马,南朝兴运似开天。 -
160.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。