-
1.《秋思堙郁忽蒙圆机宠示祟赋欣然开豁为惠大矣》 宋·晁说之
秋霜先著白髯翁,始信读书未有功。
幽恨不随流水去,壮怀每共暮云空。
敢嗟落叶留无术,但惜巢危死孰从。
赖有高才能作赋,笔端除祟是英雄。 -
2.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
3.《绍熙庚戍十月偕赵仲宗舜和潘谦之曾鲁仲游九》 宋·黄榦
寒岩突兀山之阿,足履危磴攀藤萝。
岩下清泉响环佩,岩前古木交枝柯。
当中洞门忽开豁,上有石屋高嵯峨。
乾坤开关已呈露,换神守护频挥呵。 -
4.《游洞霄纪实》 宋·马元演
甲寅良月初,为拜帅垣檄。
遍走三荡所,村落怪荒寂。
人谓白升里,杭邑才咫尺。
杭有洞霄宫,神仙其窟宅。 -
5.《次韵答孙平叔感春之作》 宋·舒岳祥
从教凿石置官场,不怕沧溟地脉伤。
薜荔斸开山鬼泣,莓苔迸出水精凉。
东周以后一春梦,西晋于今几夕阳。
自有青天开豁处,高秋买棹泛苍茫。 -
6.《和楼尚赋赵大资大资重楼柏梁体》 宋·孙应时
浙中岩壑天下雄,越绝宛委吴穹窿。
钟奇角秀劳神工,复有四明冠南东。
云南云北森横纵,仟圣所宅光葱珑。
公楼极览面面同,江霏海日开冥濛。 -
7.《赠别从甥高五》 唐·李白
鱼目高泰山,不如一玙璠.贤甥即明月,声价动天门。
能成吾宅相,不减魏阳元。
自顾寡筹略,功名安所存。
五木思一掷,如绳系穷猿。 -
8.《大华山》 宋·何异
地灵推宝盖,奇崛跨三州。
帝座联枢极,星躔值斗牛。
江南夸绝胜,仙伯揖浮邱。
旧观依山脚,崇坛冠岭头。 -
9.《恭次家大人初抵季弟海陵官舍之韵》 宋·孙应求
一家千里赴吴陵,沿道迟留不问程。
风物萧条乡愈远,山川开豁眼增明。
春田未有归耕计,夜雨聊听对榻声。
幸向莱庭同戏彩,回头终有愧难兄。 -
10.《李老谷》 元·迺贤
高秋远行迈,入谷云气暝。
稍稍微雨来,渐怯衣裳冷。
萦纡青崦窄,杳霭烟竹迥。
峰回稍开豁,夕阳散微影。 -
11.《自徐州至吕梁述水势大略》 明·归有光
黄河漫徐方,原野层波生。
万人化为鱼,凛然余孤城。
仅见沮洳间,檐楹半颓倾。
日月照蛟室,风波栖蜑氓。 -
12.《得也字戏为解嘲六言二十八韵示汝载》 明·韩上桂
卿相事业彼哉,簟瓢道味回也。
关门仙客骑牛,塞上老翁失马。
夷甫立名非真,偃师构象是假。
机性能忘灌畦,忮心不怨飘瓦。 -
13.《赠别从甥高五》 唐·李白
鱼目高泰山,不如一玙璠。
贤甥即明月,声价动天门。
能成吾宅相,不减魏阳元。
自顾寡筹略,功名安所存。 -
14.《早发周平驿,过清烈祠下》 宋·范成大
物色近人境,喜欢严晓装。
山月鸡犬声,野风麻麦香。
登岭既开豁,入林更清凉。
三呼独醒士,傥肯酹我觞。 -
15.《和赵晋臣敷文积翠岩去纇石》 宋·辛弃疾
两峰如长喉,有石鲠其内。
千金随侯珠,磊落见微纇。
何言西子美,捧心作颦态。
夷齐心著肩,欲间使分背。 -
16.《登鹅鼻山至绝顶访秦刻石且北望大海山路危甚》 宋·陆游
街头旋买双芒屩,作意登山殊不恶。
苍崖无罅竹鞭逸,崩石欲坠松根络。
凭高开豁快送目,历险崎岖危著脚。
川云忽起两蛟舞,瀑水高吹万珠落。 -
17.《五祖山》 宋·王之道
我生事幽诗刊,尘埃良独难。
朅来舒蕲游,登临每长叹。
如何胜绝境,佛屋多所安。
大哉慈悲力,神功助劖刓。 -
18.《次韵和平甫同介甫当世过饮见招》 宋·韩维
炎风得秋亦已凉,喜抱尘策罗南窗。
策中古人不可见,独咏君子予心降。
高丈大论日倾吐,响快有类钟应撞。
却嗟吾侪多暇日,俚谣暴谑何其咙。 -
19.《再和制帅》 宋·王之望
用尽登山力,方知行路难。
孤峰宁久驻,半岭敢求字。
远目穷千里,危肠搅百酸。
川原忽开豁,岐路正平端。 -
20.《晨起》 宋·姜特立
东旭晓瞳曨,照我墙角红。
衰意忽开豁,衰颜亦丰茸。
便欲理晨策,去绕菊花丛。
惜无会心友,一尊清兴同。