-
401.《惟初》 宋·释文珦
惟初结发时,志气凌苍昊。
飘然去园庐,名山纵幽讨。
流光暗相催,於今已衰老。
满眼皆少年,谁堪写怀抱。 -
402.《放浪诗》 宋·释文珦
放浪游名山,山水悦人意。
穷日不知疾,行行转幽邃。
空籁如风声,奇峰似云气。
濯足就寒流,憩锡投古寺。 -
403.《梅花石吟》 宋·舒岳祥
梅花树下梅花石,花作玉玉妆石铁色。
黄筌粉本花光枝,风吹数片尤奇特。
何年处士横斜句,影落寒溪印苔碛。
又疑飞自罗浮来,花仟谪堕投苍璧。 -
404.《七月二日戏为纨扇新体》 宋·舒岳祥
美人弄纨扇,常恨无秋风。
待得秋风至,弃置在箧中。
弃置不自惜,物理有终穷。
反恐美人宠,随手亦成空。 -
405.《平津一首》 宋·苏籀
布衣海上看群豕,金门晚跻作三吏。
汉主功名气薄云,柄用儒术亲且贵。
晓通当世博前闻,自得春秋有余地。
臣节俭约君道广,烜赫颙昂仍布被。 -
406.《寄练子安教授》 宋·杨时
忆昨吾子客上都,我独奔走天南隅。
各年未壮已多累,误投世网身挛拘。
飘零今日偶相值,乃复咫尺不得与子俱。
人生委质金在炉,大冶鼓铸谁号呼。 -
407.《野堂惠老惠筍》 宋·袁说友
骑台落日餐秋菊,寒食江南馔餳粥。
一年节物正撩人,剩把尝新伴幽独。
平生惯饱藜藿淡,口腹累人何日足。
故园又作穿篱态,解箨呈新包一束。 -
408.《寄端砚与樊茂实因作诗以遗之》 宋·张九成
端谿石砚天下奇,紫光夜半吐虹霓。
不同凡石追时好,要与日月争光辉。
韬藏久矣不敢用,惟恐翰墨污染之。
樊子文章有余地,汪汪万顷谁敢窥。
赠君此砚勿轻弃,经史妙处其发挥。
飞流溅沫满天下,要使咳唾皆珠玑。