-
21.《梅花引 赠老李先生》 元·马钰
怎分晓。
迷虚矫。
爱恋家缘何日了。
著尘嚣。
著尘嚣。
铁做人从,遭他火院销。
猛悟无常非事小。
跳出凡笼搜密妙。
乐逍遥。
乐逍遥。
坎虎离龙,降来入玉瓢。 -
22.《西江月·尽被家缘担阁》 元·侯善渊
尽被家缘担阁,都因业障兰遮。
离微孰举正兼邪。
背了灵尝道话。
云绽家家儿月。
时来处处开花。
睛童深入翠烟霞。
引至长春不夜。 -
23.《诉衷情·英公清列出尘缘》 元·侯善渊
英公清列出尘缘。
不系利名牵。
逍遥任居云水,知命乐天然。
穷妙理,悟幽玄。
谨修仙。
功成归去,引汝朝元。
稳步金莲。 -
24.《答缘概师见示草书千字文并名公所赠诗序》 宋·李覯
佛繇西域渐中土,欲使群心皆鼓舞。
若颛梵语及胡书,昧者虽从明孰与。
其徒往往多材能,暗结时贤为外助。
远公自昔来庐山,夸逞莲花邀社侣。 -
25.《缘识》 宋·宋太宗
拊弄声相引,兼能辨五音。
沈思调品切,句度更加吟。
紧慢弦中得,凝情指法深。
精英闲雅澹,停歇世途心。 -
26.《缘识》 宋·宋太宗
逢春酒一杯,百卉向阳开。
梨花看似梅,光扬迎日彩。
嫩柳引清风,黄鸟声吹台。 -
27.《缘识》 宋·宋太宗
阮咸初立意,偷得姮娥月。
三柱应琴徽,五音更互发。
堪听诸调弄,勾鏁无休歇。
闲暇优游子,顺风吟案揭。 -
28.《缘识》 宋·宋太宗
逍遥我命在玄穹,鹤宿霞栖景致中。
自得安宁兼养道,更将利益屏群雄。
渊深引古知今用,劈斫区分尽可通。
和畅五音从豁达,乾坤之霭溟蒙。 -
29.《缘识》 宋·宋太宗
结束分朋相间错,立在殿庭还不弱。
锦绣为袍供奉仪,流星电转争挥霍。
文里乌巾皆一样,三春景色花荡颺。
承平此事比应难,盛世欢娱情好尚。 -
30.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
31.《缘识》 宋·宋太宗
偃亚松,笔迹高,来更妙,甚奇特,三十年前曾收得。
上下度量有短长, -
32.《缘识》 宋·宋太宗
峄阳之山,传名日桐,六律相沿五音中。
七轸弦调皆是意,審详悮则亦如空。 -
33.《缘识》 宋·宋太宗
重阳佳节菊花贵,婀娜如金叶青翠。
傍篱傍落一婆娑,发在秋天为祥瑞。
引步登高甚奇见,想此仪形植霄汉。
恣情采折手中叉,满袖冠簪香不散。 -
34.《缘识》 宋·宋太宗
看花终不似春雷,牵引诗情瞑目开。
雨顺风调为上瑞,苍生家足降天来。 -
35.《缘识》 宋·宋太宗
淳化四年立春节,喜遇韶光看白雪。
祥云景象一时呈,凝情霭郁比难说。
人心丕变颜容别,乐天顺叙皆胥悦。
土牛击后便駈耕,万物从兹萌芽发。 -
36.《缘识》 宋·宋太宗
蔟蔟排弦声流美,因风独弄无宫徵。
闲庭引思道情中,五音不入行人耳。
仰望云霄听未足,何期到了不成曲。
秋蝉夜噪素琴鸣,边城角罢春水渌。 -
37.《缘识》 宋·宋太宗
大丈夫兮兼文武。
君子能仁潜喜怒。
强明非是尽周旋,满眼真如不自取。
三春花卉正芬芳,发作痴迷我也狂。 -
38.《缘识》 宋·宋太宗
道高人世礼周旋,语默如痴似不言。
洗涤要教心地静,狐疑勿类水蓱翻。
经书立法尽修真理,岁月休防罢引援。
雅合无为深见识,阴阳去住捉寒暄。 -
39.《缘识》 宋·宋太宗
孤云野鹤镇常闲,随宜自在杳冥间。
杉松高拔千万尺,寒泉引望峭青山。
大道烟霞看更远,将临少峤叩玄关。
知之修炼凡超圣,岁月空深不易攀。 -
40.《缘识》 宋·宋太宗
溟溟沧海浪涛深,雾蔽山峦不易寻。
紫盖洞庭人驾鹤,虹霓城郭道为林。
幽玄相去何多少,巧拙无由智存慧侵。
尽是同缘相引接,从容语话八仙心。