-
101.《纪梦》 宋·郑若冲
包抱乾坤一环堵,拍手千门辉藻黼。
编茅何事傍云根,川观岩居天固予。
忆昔卧病岁壬午,梦行涧石憩衡宇。
常充达庵表其门,大楷金书爰仰睹。 -
102.《双桧联句》 宋·种古
古宇列双桧,森郁欹檐角。
高干若偃盖,低枝罗翠幄。
叶硬攒猬毛,子圆如雀壳。
盘根虽轮囷,呈才终卓牵。 -
103.《双桧联句》 宋·种诊
古宇列双桧,森郁欹檐角。
高干若偃盖,低枝罗翠幄。
叶硬攒猬毛,子圆如雀壳。
盘根虽轮囷,呈才终卓牵。 -
104.《种橦花》 元·陈高
炎方有橦树,衣被代蚕桑。
舍西得闲园,种之漫成行。
苗生初夏时,料理晨夕忙。
挥锄向烈日,洒汗成流浆。 -
105.《赠张翁茂仁二丈》 明·程嘉燧
达士志匡时,经纬随弛张。
小儒竞枝叶,雕绘攻词章。
张翁磊落人,所思济时康。
上下数千年,抵掌如倾囊。 -
106.《行部迤东轺中杂述二首》 明·邓渼
楚楚山下茨,移种托庭隅。
色泽纷跼蔓,绿阴互相逾。
秋虫鸣其根,黄雀欣所居。
势盛易侵轶,兰叶日夜枯。 -
107.《行部迤东轺中杂述二首》 明·邓渼
客行倦徂暑,中道正病暍。
傍睨清泠水,快意思一啜。
路人急摇手,执勺未及咽。
细辨哑泉字,隐隐见题碣。 -
108.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
109.《洞山(用张之象韵)》 明·陆师道
洞山虚中高揭唇,白石齿齿排为龈。
引吸波浪气吐吞,张吻露腭何鳞皴。
我疑巨鳌踞而蹲,噍物未合口流津。
人言中穹如覆盆,我畏其舌不可扪。 -
110.《靳庄行》 明·吕坤
长清六月才禾黍,大家小家愁无雨。
草根挑尽木如冬,又见探雏啖野鼠。
沙中稚子哭欲绝,阿爷卧路不能语。
三年长饿一息在,那复余情念儿女。 -
111.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
112.《戏题阴凉室阶前芭蕉》 明·完璞琦公
新种芭蕉绕石房,清阴早见落书床。
根沾零露北山润,叶带湿云南涧凉。
得地初依苍石瘦,抽心欲并绿筠长。
雨声夜响巅厓瀑,晴碧朝浮海日光。 -
113.《白水山佛迹岩(罗浮之东麓也,在惠州东北二》 宋·苏轼
何人守蓬莱,夜半失左股。
浮山若鹏蹲,忽展垂天羽。
根株互连络,崖峤争吞吐。
神工自炉鞲,融液相缀补。 -
114.《丙子重九二首》 宋·苏轼
三年瘴海上,越峤真我家。
登山作重九,蛮菊秋未花。
唯有黄茅根,堆垅生坳窊。
蜑酒蘖众毒,酸甜如梨楂。 -
115.《予去杭十六年而复来留二年而去平生自觉出处》 宋·苏轼
以丑石赠行作三绝句当年衫鬓两青青,强说重临慰别情。
衰发只今无可白,故应相对话来生。
出处依稀似乐天,敢将衰朽较前贤。
便従洛社休官去,犹有闲居二十年。 -
116.《次韵王都尉偶得耳疾》 宋·苏轼
君知六凿皆为赘,我有一言能决疣。
病客巧闻床下蚁,痴人强觑棘端猴。
聪明不在根尘里,药饵空为婢仆忧。
但试周郎看聋否,曲音小误已回头。 -
117.《寄刘孝叔》 宋·苏轼
君王有意诛骄虏,椎破铜山铸铜虎。
联翩三十七将军,走马西来各开府。
南山伐木作车轴,东海取鼍漫战鼓。
汗流奔走谁敢后,恐乏军兴污质斧。 -
118.《北窗》 宋·王安石
病与衰期每强扶,鸡壅桔梗亦时须。
空花根蒂难寻摘,梦境烟尘费扫除。
耆域药囊真妄有,轩辕经匮或元无。
北窗枕上春风暖,漫读毗耶数卷书。 -
119.《和山谷上东坡古风二首见一朝今取一篇》 宋·戴复古
自鬻非奇货,强鸣非好声。
法当老山林,松根断茯苓。
劫来长安道,霜鬓迫衰龄。
穷吟无知音,只觉太瘦生。
公诗妙一世,风雅见根蒂。
比兴千万篇,已作不朽计。
穷达虽不同,嗜好乃相似。 -
120.《入秭归界》 宋·范成大
山根系马得浆家,深入穷乡事可嗟。
蚯蚓祟人能作瘴,茱萸随俗强煎茶。
幽禽不见但闻语,野草无名都著花。
窈窕崎岖殊未艾,去程方始问三巴。