-
101.《送师道知长溪朋友因归省觐省》 宋·司马光
羁旅帝城久,逢人青眼稀。
闻君又当去,使我益思归。
佳色邻乡树,高高望彩衣。
春流先自疾,心出片帆飞。 -
102.《送文慧师归眉山》 宋·司马光
至人心如云,去住叭所适。
飘摇涉四海,岂复校喧寂。
朅来王城游,红尘暖晨夕。
忽思还故峰,不可留宿昔。 -
103.《送大方师归金陵》 宋·林逋
渺渺江天白鸟飞,石城秋色送僧归。
长干古寺经行了,为到清凉看翠微。 -
104.《送善中师归四明》 宋·林逋
四明山水别多时,老病心閒事事违。
梦想西湖古兰若,又和秋色送僧归。 -
105.《闻灵皎师自信州归越以诗招之》 宋·林逋
天师苍翠横金锡,地藏清凉掩竹扉。
千里白云随野步,一湖明月上秋衣。
诗寻静语应无极,琴弄寒声转入微。
我亦孤山有泉石,肯来松下共忘机。 -
106.《送皎师归越》 宋·林逋
林间久离索,忽忽望西陵。
静户初闻扣,归舟又说登。
野烟含树色,春浪叠沙稜。
幸谢云门路,同寻苦未能。 -
107.《送韩八太祝归京师求医》 宋·梅尧臣
少年絜而腴,茸茸颔有须。
冒热跨马去,去去天王都。
借问去何谓,就医将疾驱。
客曰实诳我,健壮其非夫。 -
108.《送达观禅师归隐静寺古律二首》 宋·梅尧臣
初逢洛阳陌,再见南徐州。
所历几何时,倏去二十秋。
今复振霜屦,还山远莫留。
我咏阮公诗,物靡必沈浮。
谁云西海鱼,夜飞东海头。
世人嗟识昧,岂是滞林丘。 -
109.《送达观禅师归隐静寺古律二首》 宋·梅尧臣
栗林霜下熟,归摘御穷冬。
带月涉溪水,过山闻寺钟。
未嫌云衲湿,已喜野人逢。
且莫似杯渡,沧波无去踪。 -
110.《送怀贤上人归隐静兼寄达观禅师》 宋·梅尧臣
适从山中来,复向山中去。
为报山中人,莫厌山中住。
近城尘土多,乱尔烟霞趣。
野蜂衔漆汁,尚欲为蔕固。
息此可以安,其能忘我谕。 -
111.《送刁经臣归润州兼寄昙师》 宋·梅尧臣
古来山林士,一往不复返。
区区世上名,岂毕车自挽。
前有高山危,後有落日晚。
未知所止息,已慕田家饭。 -
112.《送谢师厚归南阳》 宋·梅尧臣
竹馆荫以风,洒水坐犹热。
念子远归时,焦烟起车辙。
落日原上微,鸟栖人欲别。
我心明月在,相照异盈缺。 -
113.《奉和持国曼叔方叔送师直归马上同赋之什》 宋·梅尧臣
郊外桃李花,赤赤复白白。
为君歌古曲,行子在南陌。
众人各已归,春风送无迹。
安知春风送,到处花当客。
我病出独难,并请春风讁。
此情无远近,千里不能隔。 -
114.《师厚明日归南阳夜坐有怀》 宋·梅尧臣
明朝子当去,我若云失龙。
龙归云未归,索莫将安从。
半夜出户望,参毕已正中。
倏然变阴黑,烈烈鸣窗风。
窗鸣不得寐,拥被一悲翁。 -
115.《送长陵清辨师归宁》 宋·梅尧臣
山房古柏暗,近在汉陵边。
天供不为乐,母心常所悬。
朝途发根冷,暮野鸟行先。
子道岂殊众,谁云绝世缘。 -
116.《送师厚归南阳会天大风遂宿高阳山寺明日同至》 宋·梅尧臣
往日送子春风前,春风酣酣杏正妍。
今来送归秋风後,秋风搣搣沙满川。
马鬣斜倾毛瑟缩,驭吏噤唫足後先。
弊裘吹裂寒入骨,枯株磨戛火欲燃。 -
117.《送仲和师归雪窦兼简颖禅师》 宋·梅尧臣
野钵归松下,将亲闻道师。
风沙不堪寄,霜笴自相宜。 -
118.《谢师厚归南阳效阮步兵》 宋·梅尧臣
一日复一朝,一暮复一旦。
与子相经过,少会不言散。
我心终未极,岁月忽云晏。
嘶马思长道,孤鸟逐前伴。 -
119.《送恩禅师弟子勤归开元寺》 明·高启
山衲经寒补杂缯,白云高寺遍寻登。
法身已见浮来佛,宗旨曾传化去僧。
归过江城谁施饭,定依旧院自悬灯。
明朝应恨千峰阻,欲问楞伽已不能。 -
120.《吴僧日章讲师赴召修蒋山普度佛事既罢东归送》 明·高启
万人拥坐听潮音,宝刹曾迂玉驾临。
佛法晓敷三藏秘,帝恩春及九原深。
钟山坐处花频雨,练浦归时树欲阴。
拟问楞伽嗟已别,楚江飞锡暮沉沉。
¤