-
21.《自到浔阳生三女子,因诠真理,用遣妄怀》 唐·白居易
宦途本自安身拙,世累由来向老多。
远谪四年徒已矣,晚生三女拟如何。
预愁嫁娶真成患,细念因缘尽是魔。
赖学空王治苦法,须抛烦恼入头陀。 -
22.《自到浔阳生三女子,因诠真理,用遣妄怀》 唐·白居易
宦途本自安身拙,世累由来向老多。
远谪四年徒已矣,晚生三女拟如何。
预愁嫁娶真成患,细念因缘尽是魔。
赖学空王治苦法,须抛烦恼入头陀。 -
23.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
24.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
25.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
26.《自遣》 唐·罗邺
四十年来诗酒徒,一生缘兴滞江湖。
不愁世上无人识,唯怕村中没酒沽。
春巷摘桑喧姹女,江船吹笛舞蛮奴。
焚鱼酌醴醉尧代,吟向席门聊自娱。 -
27.《遣怀》 唐·鱼玄机
闲散身无事,风光独自游。
断云江上月,解缆海中舟。
琴弄萧梁寺,诗吟庾亮楼。
丛篁堪作伴,片石好为俦。 -
28.《自遣》 唐·齐己
了然知是梦,既觉更何求。
死入孤峰去,灰飞一烬休。
云无空碧在,天静月华流。
免有诸徒弟,时来吊石头。 -
29.《遣怀》 唐·齐己
诗病相兼老病深,世医徒更费千金。
馀生岂必虚抛掷,未死何妨乐咏吟。
流水不回休叹息,白云无迹莫追寻。
闲身自有闲消处,黄叶清风蝉一林。 -
30.《遣兴》 宋·司马光
京洛红尘里,闭门常独居。
虽无守道愧,终与趣时疏。
文举徒飞表,曹丘懒挟书。
谁怜从宦久,不及策名初。
待兔谋其拙,屠龙艺亦虚。
何当治归计,松菊绕吾庐。 -
31.《遣兴》 宋·朱翌
衡门秋到总堪悲,荷折蒲荒不整齐。
但喜风前无立豹,亦知砌下有蹲鸱。
吾徒老矣成何事,生理茫然更久稽。
清净无风天雨已,山前山后且扶藜。 -
32.《遣兴答李道源》 明·吴哲
徒步何忧髀肉消,赋归无待《楚辞》招。
摩娑药笼三年艾,濩落人寰五石瓢。
蓑笠雨淹沧海钓,斧斤晴趁白云樵。
游仙枕上西池月,转觉东华曙色遥。 -
33.《遣累》 明·尹伸
八口裁余半,今年能几时。
都从轻易别,催取鬓边丝。
狸卧归人榻,乌争月树枝。
徒将留滞意,谬与白云期。 -
34.《遣兴》 宋·陆游
侯印从来非所图,赤丁子亦不容呼。
著低怯对新棋敌,量减愁逢旧酒徒。
生世岂能常役役,酣歌且复和呜呜。
肩舟到处皆吾境,莫问桐江与镜湖。 -
35.《予出蜀日尝遣僧则华乞签于射洪陆使君祠使君》 宋·陆游
童子丹元家,湛然居灵府。
世人不少悟,役役徒自苦。
江湖岂不广,鱼乃投数罟。
是身如璞玉,要经大火聚。
万卷读丹经,孰能精去取? -
36.《予出蜀日尝遣僧则华乞签于射洪陆使君祠使君》 宋·陆游
我昔游青城,万仞穷跻攀,巢居上官翁,许我分半山。
且言牡丹平,可卜茅三间。
报国未能忘,承诏遂东还。
蹭蹬意何成,看云徒汗颜! -
37.《长洲遣兴》 宋·王禹偁
七十浮生已半生,徒劳何日见功名。
折腰米贱堪羞死,负郭田荒好力耕。
庭鹤惯侵孤坐影,邻鸡应信夜吟声。
年来更待贤良诏,咫尺松江未濯缨。 -
38.《遣闷柬石末公》 明·刘基
绿杨落尽白杨枯,坐石徒令岁月徂。
尚想藩臣知患盗,岂期驿使似投巫。
当时粳稻通辽海,今日风涛隔具区。
豺獭可堪专节钺,衣冠何以拔泥涂? -
39.《近承杨子遣垂和池上短篇爱而有赠且摅予怀》 宋·强至
杨子文格少已遒,自关以西鲜此流。
逸兴一发不言休,诗吟千篇酒百瓯。
始谓富贵力可求,行年四十差厥谋。
相逢渭水初清秋,气俊秋隼辞长虬。 -
40.《秋日遣兴二首》 宋·李洪
倦憎秋暑炽,閒喜雨馀清。
个个萤相照,娟娟月独明。
湿蜗粘壁死,寒草上阶生。
吟咏徒愁思,呜咽不得平。