-
201.《得昭文李学士书报以二绝》 宋·王禹偁
左宦寂寥惟上洛,穷愁依约似长沙。
乐天诗什虽堪读,奈有春深迁客家。 -
202.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
叔夜真龙凤矣,嗣宗犹螟蠃然。
一以广陵散死,一以劝进表全。 -
203.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
盘龙恨庾长史,太宰哀李崖州。
达人能和大怨,壮士不报细雠。 -
204.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
有教圣愚无类,非人父子勿传。
此乃靖欲反矣,是亦羿有罪焉。 -
205.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
阴德必食阳报,忮心终为馁魂。
智伯死而无后,愚公子又生孙。 -
206.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
鬼谷弟子捭阖,东方先生滑稽。
彼哉妾妇道也,上以俳优畜之。 -
207.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
举世尽兄孔方,无人敢卿五郎。
客喜大夫粪苦,奴夸太尉足香。 -
208.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
昔有初祖见性,今无导师指迷。
死底埋震旦东,活底在葱岭西。 -
209.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
人言美恶必复,孰若亲冤两忘。
僧乃谤第二祖,佛不嗔歌利王。 -
210.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
横议游侠四出,清流标榜自贤。
血染瓜田方止,尸投浊河可怜。 -
211.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
笺疏虫鱼小物,抉挑草木微情。
兔葵累刘梦得,燕泥辜薛道衡。 -
212.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
□□本非家法,偶语安知朝仪。
宫中遂有秘戏,殿上竟问小遗。 -
213.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
宋玉口多微词,曼倩言不纯师。
陈赋讽荐枕女,抗义斩卖珠儿。 -
214.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
鹦鹉洲犹自若,铜雀台安在哉。
老瞒真大不道,狂生恃小有才。 -
215.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
巢居吸景休粮,壁观入定放光。
三万里隔弱水,六千劫坐道场。 -
216.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
六郎子晋后身,董君汉廷近亲。
大罗天女男妾,饱陶公主肥人。 -
217.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
进来金丹搀吃,放下玉笛偷吹。
先丁宁雪衣女,勿漏泄锦绷儿。 -
218.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
李妹玉曜肤色,梅娘淡妆素衣。
大主嗔老奴爱,三郎怕肥婢知。 -
219.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
裙是千叶榴染,鬓似折枝杏簪。
空问天孙乞巧,其奈君王爱憨。 -
220.《冬夜读几案间杂书得六言二十首》 宋·刘克庄
宁置寒冰隘巷,勿长妇人深宫。
儿□昭仪箧内,孙毙季龙抱中。