-
81.《念奴娇(冬日赏菊次前韵)》 宋·姚述尧
霜风初过,正仙吏微吟,诗喉清咽。
静对南山真赏处,秋后一亭花月。
翠簇香裀,光摇金胜,玉女肌凝雪。
花有黄白相间。 -
82.《瑞鹤仙》 宋·卢祖皋
眉青。
炯如微月澹疏星。
”故末章及之。
江南秋欲遍。 -
83.《大酺(牡丹)》 宋·赵以夫
正绿阴浓,莺声懒,庭院寒轻烟薄。
天然花富贵,逞夭红殷紫,叠葩重萼。
醉艳酣春,妍姿浥露,翠羽轻明如削。
檀心鸦黄嫩,似离情愁绪,万丝交错。 -
84.《水龙吟(和朱行甫帅机瑞香)》 宋·方岳
当年睡里闻香,阿谁唤做花间瑞。
巾飘沈水,笼熏古锦,拥青绫被。
初日酣晴,柔风逗暖,十分情致。
掩窗绡,待得香融酒醒,尽消受、这春思。 -
85.《水龙吟(和朱行甫帅机瑞香)》 宋·方岳
当年睡里闻香,阿谁唤做花间瑞。
巾飘沈水,笼熏古锦,拥青绫被。
初日酣晴,柔风逗暖,十分情致。
掩窗绡,待得香融酒醒,尽消受、这春思。 -
86.《风流子(前题)》 宋·吴文英
温柔酣紫曲,扬州路、梦绕翠盘龙。
似日长傍枕,堕妆偏髻,露浓如酒,微醉欹红。
自别楚娇天正远,倾国见吴宫。
银烛夜阑,暗闻香泽,翠阴秋寂,重返春风。 -
87.《采绿吟》 宋·周密
放舟于荷深柳密间。
舞影歌尘,远谢耳目。
酒酣,采莲叶,探题赋词。
余得塞垣春,翁为翻谱数字,短箫按之,音极谐婉,因易今名云 -
88.《台城路(寄子发)》 宋·仇远
暮云春树江东远,十年软红尘井。
雨屋酣歌,月楼醉倚,还倩天风吹醒。
青镫耿耿。
算除却渊明,谁怜孤影。 -
89.《摸鱼儿(寿东轩)》 宋·蒋捷
亸吟鞭、雁峰高处。
曾游长寿仙府。
年年长见瑶簪会,霞杪盖芝轻度。
开绣户。 -
90.《庆清朝》 宋·李朴
晓庭天离,擎香肖紫,严瑞气满春彰。
勋门旧擎,从来功在江南。
二百岁中阴德去,今天府享潭潭。
遵画一,记得那时,□□□□。 -
91.《鲁仲连义不帝秦》 先秦·佚名
秦围赵之邯郸。
魏安釐王使将军晋鄙救赵,畏秦,止于荡阴不进。
魏王使客将军辛垣衍间入邯郸,因平原君谓赵王曰:“秦所以急围赵者,前与齐闵王争强为帝,已而复归帝,以齐故;今齐闵王已益弱,方今唯秦雄天下,此非必贪邯郸,其意欲求为帝。
赵诚发使尊秦昭王为帝,秦必喜,罢兵去。 -
92.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
93.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
94.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
95.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。 -
96.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
97.《与吴质书》 魏晋·曹丕
二月三日,丕白。
岁月易得,别来行复四年。
三年不见,《东山》犹叹其远,况乃过之,思何可支!虽书疏往返,未足解其劳结。
昔年疾疫,亲故多离其灾,徐、陈、应、刘,一时俱逝,痛可言邪?昔日游处,行则连舆,止则接席,何曾须臾相失!每至觞酌流行,丝)
竹并奏,酒酣耳热,仰而赋诗,当此之时,忽然不自知乐也。 -
98.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
99.《狱中杂记》 清·方苞
康熙五十一年三月,余在刑部狱,见死而由窦出者,日四三人。
有洪洞令杜君者,作而言曰:“此疫作也。
今天时顺正,死者尚稀,往岁多至日数十人。
”余叩所以。 -
100.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。