-
221.《送春》 宋·邓肃
宿雨初开万翠屏,相携云水自由身。
寸心未逐莺花老,一笑能留天地春。
傥得新诗同刻烛,不妨濁酒共倾银。
往来一气何须问,蝙蝠飞时日正晨。 -
222.《别珠公》 宋·邓肃
我顷诗成准敕恶,寒江夜度秋萧索。
曳杖从师得摩尼,洗空愁肠天地廓。
年来狂妄婴逆鳞,去国三秋又出奔。
隔墙后得绨袍旧,一笑唤回逆旅春。 -
223.《第四章兼简其子》 宋·邓肃
虱卜虽萧条,虎筮固豪壮。
要皆有得失,未息胸中望。
那知方寸地,太空等虚旷。
川逝水不流,石高风自浪。 -
224.《寄魏相之》 宋·冯时行
胡尘涨中州,大雅欲陵替。
遮眼惟甲兵,开口无丁字。
君从何方来,落落清庙器。
岂觅佳吏部,惠然枉轮驷。 -
225.《学古堂为毛应叔题》 宋·冯时行
昔人性嗜古,服用皆古先。
有虞作漆器,弊碗历世传。
货赀以得之,其费溢万千。
孔席伯夷杖,乾没乃复然。 -
226.《薄暮动弦歌》 宋·曹勋
凉风生晚渚,碧草罗夕阴。
置酒高楼上,延月开灵襟。
穠妆映桃李,楚舞流清音。
金石间丝竹,逸响飞华林。 -
227.《题傅氏真意堂》 宋·胡寅
高柟落繁荫,茂竹疏泠风。
小亭寻丈景,已冠一亩宫。
况复哆北楹,方池渺溶溶。
游鯈亦何乐,动影相冲融。 -
228.《和陶咏贫士七首》 宋·吴芾
我家未为贫,尚有绿绮琴。
手虽不能弹,颇喜闻遗音。
时时命女奴,强于弦上寻。
听罢方寸过,取酒时一斟。
颜回与愿宪,平日我所钦。
傥得从之游,虽贫亦甘心。 -
229.《和陶咏贫士七首》 宋·吴芾
光景如春花,身世似秋蓬。
渊明洞此理,养拙不求工。
上独思四皓,下独友两龚。
出处呻或异,心迹亦略同。
安贫抱全节,虽穷亦如通。
九原傥可作,我欲以身从。 -
230.《得家书报敝居紫丁香盛开怅然有感》 宋·吴芾
我家丁香大盈丈,天公靳惜非丹材。
去年花开香满屋,我方局促缠悲哀。
准拟今年必无事,尽可花下相追陪。
何期顿与花隔绝,斗粟牵从江上来。 -
231.《哭元帅宗公泽》 宋·吴芾
呜呼哀哉元帅公,百世一人不易逢。
堂堂天下想风采,心如铁石气如虹。
正色立朝不顾死,半生常在谪籍中。
真金百链愈不变,流水万折归必东。 -
232.《送津儿之官丽水》 宋·吴芾
忆我初仕时,不敢望高位。
但得宰一同,便可行己志。
实惠傥及民,死亦有生气。
况复著阴功,子孙将不坠。 -
233.《和陈国佐亦爱堂韵》 宋·吴芾
纷纷当世士,尽道休官去。
有堕尘网中,谁能复回顾。
重为轩冕惑,一念遂差互。
要当发深省,悟此形皆寓。 -
234.《和何倅游雁荡》 宋·吴芾
何侯富词藻,能赋兼能诗。
百篇辈李白,十稔嗤左思。
搜奇抉灵怪,造化不能私。
每为山水游,锦囊随所之。 -
235.《挈累来当涂闻已入境感怀有作二首》 宋·吴芾
鸥鹭相疏雁鹜亲,簿书丛里度光阴。
尘埃已觉胸中满,霜雪还从鬓上侵。
尽室修途方在念,连宵苦雨若为心。
明朝傥得成团聚,有酒从教取次斟。 -
236.《再用前韵坚使帅凌歊之约》 宋·吴芾
喜对东风玩朵云,按行知已遍淮滨。
论心我正怀良晤,乘兴公应继昔人。
采石江头天欲霁,凌歊台上物长春。
从容傥许留牙纛,看取姑溪岁事新。 -
237.《癸巳岁邑中大歉三七侄捐金散谷以济艰食因成》 宋·吴芾
吾家谓侄非常儿,自幼读书尝下帷。
平居事母尽孝道,力供子职曾无违。
辛勤农亩三十载,顿立门户成家肥。
耻同流俗事骄吝,好贤乐业常怡怡。 -
238.《机简堂余里人也在方外三十年未识其面乾道己》 宋·吴芾
我家石井旁,山水非不奇。
所恨过从少,无与同襟期。
独幸里巷间,高僧有二机。
大机传祖印,海内声名驰。 -
239.《待史志道不至》 宋·吴芾
欲觌英标慰此怀,既推印绶尚裴回。
心驰岩壑吾将老,目断云霄君不来。
清夜漫劳蝴蝶梦,重阳已负菊花杯。
傥能谅此拳拳意,胜似心颜相对开。 -
240.《挽陈巡检》 宋·吴芾
夫君端是一时豪,排难捐躯不惮劳。
忠义自能全里社,姓名那肯辱铨曹。
一生倜傥心常逸,五世团栾寿更主。
瞑目定知无可憾,九原风树漫悲号。