-
221.《念奴娇·春情》 宋·李清照
萧条庭院,又斜风细雨,重门须闭。
宠柳娇花寒食近,种种恼人天气。
险韵诗成,扶头酒醒,别是闲滋味。
征鸿过尽,万千心事难寄。 -
222.《虞美人》 宋·吕本中
平生臭味如君少。
自是君难老。
似侬憔悴更谁知。
只道心情不似、少年时。
春风也到江南路。
小槛花深处。
对人不是忆姚黄。
实是旧时风味、老难忘。 -
223.《西江月》 宋·向子諲
足慰平生。
时拜御书芗林之赐,因成长短句,寄朱子发、范元长、陈去非翰林三学士,以资玉堂中一笑
得意穿云度水,及时斫玉分金。
兹游了却未来心。 -
224.《清平乐》 宋·向子諲
有留人意。
拂叶攀花无限思。
露湿浓香满袂。
别来过了秋光。 -
225.《清平乐(岩桂盛开,戏呈韩叔夏司谏)》 宋·向子諲
吴头楚尾。
踏破瓦鞋底。
万壑千岩秋色里。
不耐恼人风味。
而今老我芗林。
世间百不关心。
独喜爱香韩寿,能来同醉花阴。 -
226.《念奴娇》 宋·蔡伸
岁华晼晚,念羁怀多感,佳会难卜。
草草杯盘聊话旧,同剪西窗寒烛。
翠袖笼香,双蛾敛恨,低按新翻曲。
无情风雨,断肠更漏催促。 -
227.《喜迁莺》 宋·蔡伸
青娥呈瑞。
正惨惨暮寒,同云千里。
剪水飞花,渐渐瑶英,密洒翠筠声细。
邃馆静深,金铺半掩,重帘垂地。 -
228.《踏莎行》 宋·蔡伸
客里光阴,伤离情味。
玉觞未举心先醉。
临岐莫怪苦留连,樯乌转处人千里。
恨写新声,云笺密寄。
短封难尽心中事。
凭君看取纸痕斑,分明总是离人泪。 -
229.《西江月》 宋·蔡伸
翡翠蒙金衫子,镂尘如意冠儿。
持杯轻按遏云词。
别是出尘风味。
莫羡双星旧约,愿谐明月佳期。
凭肩密语两心知。
一棹五湖烟水。 -
230.《瑞鹤仙》 宋·蔡伸
玉猊香谩爇。
叹瓶沈簪断,紫箫声绝。
丹青挂寒壁。
细端详,宛是旧时标格。 -
231.《满庭芳》 宋·王以宁
山耸方壶,潮通碧海,江东自昔名家。
玉真仙子,珰佩粲朝霞。
一种天香胜味,笑杨梅、不数枇杷。
难模写,牟尼妙质,光透紫丹砂。 -
232.《临江仙(赵端礼重阳后一日置酒,坐上赋)》 宋·张元干
十日篱边犹袖手,天教冷地藏香。
王孙风味最难忘。
逃禅留坐客,度曲出宫妆。
判却为花今夜醉,大家且泛鹅黄。
人心休更问炎凉。
从渠簪发短,还我引杯长。 -
233.《青玉案》 宋·张元干
月华冷沁花梢露。
芳意恋、香肌住。
心字龙涎饶济楚。
素馨风味,碎琼流品,别有天然处。
围炉屈曲宜深炷。
留取春光向朱户。
绿绮声中谁暗许。
小窗归去,梦回犹记,金鼎分云缕。 -
234.《醉蓬莱(寿)》 宋·张元干
对小春桃艳,曲室炉红,乍寒天气。
七叶蓂开,应金章通贵。
梦草银钩,灿花珠唾,是素来风味。
满腹经纶,回天议论,昆台仙裔。 -
235.《小重山》 宋·吕渭老
雨洗檐花湿画帘。
知他因甚地,瘦厌厌。
玉人风味似冰蟾。
愁不见,烟雾晓来添。
烦恼旧时谙。
新来一段事,未心甘。
满怀离绪过春蚕。
灯残也,谁见我眉尖。 -
236.《卜算子》 宋·吕渭老
得酒解愁烦,多病还疏酒。
本是多情失意人,此味如何受。
沈醉且高歌,不饮心常有。
守著残灯斗著眉,怎不腰肢瘦。 -
237.《恋香衾》 宋·吕渭老
记得花阴同携手,指定日、许我同欢。
唤做真成,耳热心安。
打叠从来不成器,待做个、平地神仙。
又却不成些事,蓦地心残。 -
238.《水龙吟》 宋·杨无咎
当年谁种官梅,自开自落清无比。
一朝惊见,危亭岑立,繁华丛里。
知是贤侯,有难兄弟,素书时寄。
纵舞携如意,吟搔短发,无从诉、心中喜。 -
239.《蓦山溪(同前)》 宋·杨无咎
玉英檀蕊,细意凭君看。
青帝忒多情,费几许、春风暗剪。
晓来欹枕,不觉嫩香飘,披宿雾,启幽窗,不道开初遍。
无穷风味,乍可蜂莺占。 -
240.《清平乐(熟水)》 宋·杨无咎
开心暖胃。
最爱门冬水。
欲识味中犹有味。
记取东坡诗意。
笑看玉笋双传。
还思此老亲煎。
归去北窗高卧,清风不用论钱。