-
301.《念奴娇(端午酒边)》 宋·陈著
雨帘高卷,见榴花、应怪风流人老。
是则年年佳节在,无奈闲心悄悄。
巧扇风轻,香罗雪湿,梦里曾看了。
如今溪上,欢盟分付年少。 -
302.《渔家傲(次前人)》 宋·陈著
浪麦风微花雾扫。
痕沙水浅溪桥小。
属玉双双飞杳杳。
山宽绕。
新晴绣得春分晓。
独立无言心事渺。
曾将宇宙思量了。
世变何涯人已老。
休烦恼。
林泉况味终须好。 -
303.《沁园春》 宋·陈人杰
以为叹息。
偶因庭竹有感,因作此词
春事方浓,寂寞此君,谁相品题。
到僝桃僽李,鸠边雨急,埋薇瘗药,燕外泥肥。 -
304.《沁园春(送宗人景召游姑苏)》 宋·陈人杰
世路如秋,万里萧条,君何所之。
想鲈乡烟水,尚堪垂钓,虎丘泉石,尽可题诗。
橙弄霜黄,芦飘雪白,何处西风无酒旗。
经行地,有会心之事,好吐胸奇。 -
305.《花犯》 宋·陈允平
报南枝、东风试暖,萧萧甚情味。
乱琼雕缀。
幻姑射精神,玉蕊佳丽。
寿阳宴罢妆台倚。 -
306.《还京乐》 宋·陈允平
彩鸾去,适怨清和,锦瑟谁共理。
奈春光渐老,万金难买,偷钱空费。
岸草烟无际。
落花满地芳尘委。 -
307.《天香·咏龙涎香》 宋·王沂孙
孤峤蟠烟,层涛蜕月,骊宫夜采铅水。
讯远槎风,梦深薇露,化作断魂心字。
红瓷候火,还乍识、冰环玉指。
一缕萦帘翠影,依稀海天云气。 -
308.《探春慢》 宋·张炎
寄戚五云。
书之,几脱腕也
列屋烘炉,深门响竹,催残客里时序。
投老情怀,薄游滋味,消得几多凄楚。 -
309.《惜黄花慢》 宋·田为
雁空浮碧,印晓月,露洗重阳天气。
望极楼外,淡烟半隔疏林,掩映断桥流水。
黄金篱畔白衣人,更谁会、渊明深意。
晚风底。 -
310.《极相思(赠张浩)》 宋·李氏
日红疏翠密晴暄。
初夏困人天。
风流滋味,伤怀尽在,花下风前。
后约已知君定,这心绪、尽日悬悬。
鸳鸯两处,清宵最苦,月甚先圆。 -
311.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
312.《渔家傲(和门人祝寿)》 宋·苏辙
七十馀年真一梦。
朝来寿斝儿孙奉。
忧患已空无复痛。
心不动。
此间自有千钧重。
早岁文章供世用。
中年禅味疑天纵。
石塔成时无一缝。
谁与共。
人间天上随他送。 -
313.《踏莎行》 宋·仲殊
峻岳储灵,仙才命世。
一枝便折东堂桂。
丹霄岐路出蓬瀛,荀池便是翱翔地。
香吐金猊,樽浮绿蚁。
笙歌燕喜簪缨贵。
松椿愿副况廷心,临梅更待和羹味。 -
314.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
315.《渔家傲·和门人祝寿》 宋·苏辙
七十馀年真一梦。
朝来寿斝儿孙奉。
忧患已空无复痛。
心不动。
此间自有千钧重。
早岁文章供世用。
中年禅味疑天纵。
石塔成时无一缝。
谁与共。
人间天上随他送。 -
316.《踏莎行》 宋·仲殊
峻岳储灵,仙才命世。
一枝便折东堂桂。
丹霄岐路出蓬瀛,荀池便是翱翔地。
香吐金猊,樽浮绿蚁。
笙歌燕喜簪缨贵。
松椿愿副况廷心,临梅更待和羹味。 -
317.《柳梢青(黄梅)》 宋·黄人杰
恰则年时。
风前雪底,初见南枝。
可セ匆匆,花才清瘦,子已红肥。
安排酒盏相随。
看金弹、累累四垂。
渴后情怀,鼎中风味,惟有心知。 -
318.《玉楼春》 宋·马子严
南枝又觉芳心动。
慰我相思情味重。
陇头何处寄将书,香发有时疑是梦。
谁家横笛成三弄。
吹到幽香和梦送。
觉来知不是梅花,落寞岁寒谁与共。 -
319.《玉楼春》 宋·马子严
南枝又觉芳心动。
慰我相思情味重。
陇头何处寄将书,香发有时疑是梦。
谁家横笛成三弄。
吹到幽香和梦送。
觉来知不是梅花,落寞岁寒谁与共。 -
320.《浣溪沙(橄榄)》 宋·吴礼之
南国风流是故乡。
红监落子不因霜。
于中小底最珍藏。
荐酒荐茶些子涩,透心透顶十分香。
可人回味越思量。