-
41.《念奴娇(别妓)》 宋·王之望
柳花飞絮,又还是、清明寂寞时节。
洞府人间嗟素手,今日匆匆分拆。
巧笑难成,含情谁解,顾影无颜色。
风流满面,却成春恨凄恻。 -
42.《念奴娇(暮秋登石桥追和祝子权韵)》 宋·毛幵
十年湖海,叹潘郎憔悴,无心云阁。
强起登临惊暮序,目极清霜摇落。
散发层阿,振衣千仞,浩荡穷林壑。
B879寥无际,镜天收尽云脚。 -
43.《念奴娇(追和张巨山《牡丹词》)》 宋·毛幵
倚风含露,似轻颦微笑,盈盈脉脉。
染素匀红,知费尽,多少东君心力。
国艳酣晴,天香融暖,画手争传得。
绿窗朱户,晓妆谁见凝寂。 -
44.《念奴娇(题曾氏溪堂)》 宋·毛幵
王孙老去,算无地倾倒,胸中豪逸。
小筑三间便席卷,多少江山风月。
万壑回流,千峰输秀,人境成三绝。
登临佳处,鸟飞不尽空阔。 -
45.《念奴娇(二首催雪)》 宋·朱淑真
冬晴无雪。
是天心未肯,化工非拙。
不放玉花飞堕地,留在广寒宫阙。
云欲同时,霰将集处,红日三竿揭。 -
46.《念奴娇(荷叶浦雪中作)》 宋·王千秋
扁舟东下,正岁华将晚,江湖清绝。
万点寒鸦高下舞,凝住一天云叶。
映_渔村,衡茅酒舍,淅沥鸣飞雪。
壮怀兴感,悔将钗凤轻别。 -
47.《念奴娇(梅)》 宋·袁去华
蕊珠宫女弄幽妍,初著春心娇小。
自白真香,浑胜似、姑射冰肌窈窕。
带雪茅檐,临溪篱落,占却春多少。
天寒日暮,有人愁绝行绕。 -
48.《念奴娇》 宋·程大昌
虚辱,次韵为谢
海角怀人,长误喜、簌簌敲帘风竹。
命驾翩然,谁信道、不怕溪山回曲。
榻拂凝尘,香笼清宴,尘柄从挥玉。 -
49.《念奴娇(述怀和赵宰通甫韵)》 宋·曹冠
天津仙客,话平蔡、曾把龙钟调戏。
裴度未达,尝游天津桥。
或言蔡州未平,一老父指度曰:必待此人。
度笑曰:见我龙钟,故相调戏。 -
50.《念奴娇(咏中秋月)》 宋·曹冠
碧天如水,湛银潢清浅,金波澄澈。
疑是_娥将宝鉴,高挂广寒宫阙。
林叶吟秋,帘栊如画,丹桂香风发。
年年今夕,庾楼此兴清绝。 -
51.《念奴娇》 宋·范成大
十年旧事,醉京花蜀酒,万葩千萼。
一棹归来吴下看,俯仰心情今昨。
强倚雕阑,羞簪雪鬓,老恐花枝觉。
揩摩愁眼,雾中相对依约。 -
52.《念奴娇》 宋·沈瀛
郊原浩荡,正夺目花光,动人春色。
白下长干佳丽最,寒食嬉游人物。
雾卷香轮,风嘶宝骑,云表歌声遏。
归来灯火,不知斗柄西揭。 -
53.《念奴娇》 宋·沈瀛
赏心佳处,登临地、千古人人都说。
何况江天来雪望,添得十分奇绝。
倚遍栏干,下窥寒镜,照我容颜拙。
举头惊笑,问天今是何节。 -
54.《念奴娇》 宋·沈瀛
万般照破,无一点闲愁,萦系心目。
种柳栽花园数亩,不觉吾庐幽独。
闲上高台,溪光山色,一洗襟尘俗。
小庵深处,萧然无限修竹。 -
55.《念奴娇(晓起观落梅)》 宋·李洪
丽谯吹角,渐疏星明澹,帘筛残月。
袅袅霜飙欺翠袖,飞下一庭香雪。
半面妆新,回风舞困,此况真奇绝。
桄榔林里,苏仙偏感华发。 -
56.《念奴娇·过洞庭》 宋·张孝祥
洞庭青草,近中秋,更无一点风色。
玉界琼田三万顷,着我扁舟一叶。
素月分辉,明河共影,表里俱澄澈。
悠然心会,妙处难与君说。 -
57.《念奴娇(再和)》 宋·张孝祥
绣衣使者,度郢中绝唱,《阳春白雪》。
人物应须天上去,一日君恩三接。
粉省香浓,宫床锦重,更把丝絇结。
臣心如水,不教炙手成热。 -
58.《念奴娇(京口上元雪夜招唐元明)》 宋·李处全
一天春意,趁东皇幽赏,重飞端叶。
造物有心成伟观,来伴红蕖开彻。
桂魄初圆,梅腮全放,节物俱奇绝。
冷官门巷,望中北固楼堞。 -
59.《念奴娇(京口上元雪夜招唐元明)》 宋·李处全
一天春意,趁东皇幽赏,重飞端叶。
造物有心成伟观,来伴红蕖开彻。
桂魄初圆,梅腮全放,节物俱奇绝。
冷官门巷,望中北固楼堞。 -
60.《念奴娇》 宋·丘崈
烛花渐暗,似梦来非梦,今夕何夕。
帘幕生香人醉里,家住深深密密。
送客难为,独留无计,此意谁知得。
相看无语,可怜心绪如织。