-
181.《秋兴》 宋·陆游
巢燕无情不更回,门庭日日落楸槐。
新凉渐喜偿碑债,多病还忧欠药材。
社近家方篘浊酒,客来身自扫苍苔。
道心已熟机心尽,寄语鸬鷷莫苦猜。 -
182.《幽居》 宋·陆游
宿志在人外,清心游物初。
犹轻天上福,那习世间书。
荠菜挑供饼,槐芽采作葅。
朝晡两摩腹,未可笑幽居。 -
183.《睡起》 宋·陆游
睡起披衣弄素琴,房栊槐柳绿成阴。
春残鵹鵊如多恨,雨恶酴醾欲不禁。
羸病强行常踸踔,戆愚多虑每噫喑。
行年九十犹赊死,谁测高高厚厚心! -
184.《细雨》 宋·陆游
细雨重云渐入梅,阴阴门巷长新槐。
壮心已与年俱逝,脱发应无术可栽。
美睡常嫌莺唤起,清愁却要酒阑回。
年来百事非平昔,信手题诗嬾剪裁。 -
185.《秋晚书感》 宋·陆游
牺象初心岂愿才,沟中虽断不须哀。
吾生自信云舒卷,客态谁论燕去来?夕露正看沾草棘,晨霜已见落楸槐。
耄年闭户真无憾,葑火更阑熟芋魁。 -
186.《天中节前三日大圣慈寺华严阁燃灯甚盛游人过》 宋·陆游
万瓦如鳞百尺梯,遥看突兀与云齐。
宝帘风定灯相射,绮陌尘香马不嘶。
星陨半空天宇静,莲生陆地客心迷。
归途细踏槐阴月,家在花行更向西。 -
187.《小雨出西门五里至东岳庙》 宋·陆游
埋没文书每自怜,偷闲出郭一欣然。
稻陂雨细丰年候,槐陌风清嫩暑天。
心似春鸿宁久住,身如秋扇合长捐。
平生士雅今亡恙,老病何由共著鞭? -
188.《夜坐小饮》 宋·陆游
零落槐花已满沟,江湖又见一番秋。
冰轮有辙凌空上,银汉无声接地流。
丹荔甘寒劳远致,玉醅酟洌喜新篘。
移床坐对西南电,好雨心知不待求。 -
189.《昼卧初起书事》 宋·陆游
岁华病思两侵寻,静看槐楸转午阴。
待睡不来聊小憩,毁诗未就且长吟。
还山久洗天涯恨,谢事新谐物外心。
忽有故人分禄米,呼儿先议赎雷琴。 -
190.《病中七夕》 宋·杨万里
良辰美景底须来,苦恼如山正满怀。
蝉度清歌侑溪柳,花吹黄雪洒官槐。
新秋风物俱堪赏,久病心惰自不佳。
说与儿童休乞巧,老夫守拙尚多乖。 -
191.《咏青》 唐·王昌龄
雾辟天光远,春回日道临。
草浓河畔色,槐结路旁阴。
欲映君王史,先摽胄子襟。
经明如何拾,自有致云心。 -
192.《生日》 宋·文天祥
忆昔闲居日,端二逢始生。
升堂拜亲寿,抠衣接宾荣。
载酒出郊去,江花相送迎。
诗歌和盈轴,铿戛金石声。 -
193.《端午》 宋·文天祥
五月五日午,薰风自南至。
试为问大钧,举杯三酹地。
田文当日生,屈原当日死。
生为薛城君,死作汨罗鬼。 -
194.《自叹》 宋·文天祥
绿槐云影弄黄昏,月照牢愁半掩门。
一片心如千片碎,十分须有二分存。
沙边黄鹄长回首,江上杜鹃空断魂。
竖子溷人漫不省,红缨白马意轩轩。 -
195.《寓陈杂诗十首》 宋·张耒
疲马龁故草,闭门苔藓深。
闲坊居人少,秋日疏槐阴。
境寂心亦闲,萧然散巾襟。
静中有深趣,因见至人心。
谷神古不死,兹理良可寻。
无令儿辈觉,一抚无弦琴。 -
196.《赠赵言》 宋·黄庭坚
饶阳赵方士,眼如九秋鹰。
学书不成不学剑,心术妙解通神明。
医如俯身拾地芥,相如仰面观天星。
自言方术杂鬼怪,万种一贯皆天成。 -
197.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
198.《送吴彦归番阳》 宋·黄庭坚
学省困齑盐,人材任尊奖。
倥侗祝螟蛉,小大器罂瓬。
诸生厌晚成,躐学要侩驵。
摹书说偏旁,破义析名象。 -
199.《戏赠彦深》 宋·黄庭坚
李髯家徒立四壁,未尝一饭能留客。
春寒茅屋交相风,倚墙扪虱读书策。
老妻甘贫能养姑,宁剪髻鬟不典书。
大儿得餐不索鱼,小儿得褌不索襦。 -
200.《再次韵四首》 宋·黄庭坚
延和西路古槐阴,不隔朝宗夙夜心。
公有胸中五色线,平生补衮用功深。