-
41.《定斋为杨和甫赋》 宋·白玉蟾
水澄秋月现,云散春山出。
镜内影去来,杯中形出没。
释氏慧之源,儒者诚之骨。
忘躯见天机,灰心契造物。 -
42.《新春吟》 宋·邵雍
多病筋骸五十二,新春犹得共衔杯。
践形有说常希孟,乐内无功可比回。
燕去燕来徒自苦,花开花谢漫相催。
此心不为人休戚,二十年来已若灰。 -
43.《书闰师白莲堂》 宋·魏野
野人禅客合相陪,渐老诗心亦共灰。
朱草阶前容不去,白莲常上喜频来。
地形各占幽深境,天产俱为散逸材。
犹恨东郊西寺远,闲门难并水边开。 -
44.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
45.《谢知府少卿》 宋·强至
贱僚尸属邑,逾岁事雄藩。
自视无尤异,何阶计荐论。
公为千骑长,官复九卿尊。
升绌悬诸手,荣枯系片言。 -
46.《舫斋》 宋·邓肃
寓形天宇间,一枝慎所处。
到眼无溪山,堆胸自尘土。
陈子作舫斋,端能世外趣。
笑傲风波境,恬无风波虑。 -
47.《和陶读山海经十三首韵送机简堂自景星岩再住》 宋·吴芾
师心如死灰,形亦如槁木。
胡为衲子归,以响答空谷。
顾我尘垢身,拟向禅河浴。
更愿张佛灯,为我代明烛。 -
48.《用前人代二子用前韵来谢韵》 宋·陈著
苍苍本无为,乌兔争飞驰。
今日为何日,谁叩和与羲。
举目万感集,秋风黍离离。
人生能几何,梦境蛛营丝。 -
49.《满庭芳 赠权知微》 元·马钰
因何绝利,为甚忘名。
曾观五岳真形。
玉性如珠似印,灿烂光明。
从斯假躯识破,便灰心、更不劳生。 -
50.《和曾端伯安抚劝道歌》 宋·郭印
保形保生保命,戒色戒酒戒茶。
夜气若要长在,晚食尤宜减些。
养心莫如寡欲,存诚唯是闲邪。
辨得天清地浊,吞取日精月华。 -
51.《游保宁院练光亭同丘程凌林四君分题用业字韵》 宋·苏颂
寺本梁瓦棺,地临吴建业。
何人构虚亭,胜概压危堞。
岩扃豁常开,江练静相协。
洪涛虽震腾,迅流终妥帖。 -
52.《入山行》 宋·杨时
苍崖峭立青天涯,古径芜没沿清溪。
深林四合昼亦暝,寂寂惟有哀猿啼。
野人心形灰死如槁木,山禽见之犹惊飞。
因嗟太古不可复,我无机械胡相疑。