-
101.《二祖赞》 宋·释法薰
觅心无处觅,当下便心安。
早知冰是水,两臂定完全。 -
102.《日本觉心辰老请赞》 宋·释慧开
用迷子映,飞红炉雪。
一喝当锋,崖崩石裂。
化生蛇作活龙,点黄金为生铁。
去缚解粘,舞钉拔楔。
更将佛祖不傅机,此界他方俱漏泄。 -
103.《达磨祖师赞》 宋·释慧远
不是梁皇勘过,肯来少室冷坐。
累佗二祖失心,被人唤作达磨。 -
104.《达磨祖师赞》 宋·释师范
大破六宗,单传一心。
游梁历魏,罕遇知音。
少室九年空面壁,谁向同霜夜月沉沉。 -
105.《六代祖师赞》 宋·释心月
竺乾正眼,震旦心宗。
一点水墨,两处成龙。
至今匝地生清风。 -
106.《六代祖师赞》 宋·释心月
无言说中,广说信心。
洞然明白,非去来今。
风病因兹转更深。 -
107.《六代祖师赞》 宋·释心月
古佛无心,知之者谁。
双峰点首,石女攒眉。
错付黄梅个小儿。 -
108.《赞东山五祖和尚》 宋·释心月
辊绣毬,打瓦鼓。
半巴音,半鲁语。
心胆倾,面目露。
不可塑。
故天下称之曰东山演祖。 -
109.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
迦那提波针投钵,深契无相心解脱。
辨因木耳再来人,巧幻不亏於毫末。 -
110.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
伽耶舍多人再来,常持圆鉴离尘埃。
风铃非响我心应,一返常光更不回。 -
111.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
菩提达磨大医王,全持正法度南方。
粉骨碎身应未报,至今不离此心光。 -
112.《赞三十六祖颂》 宋·释印肃
一口吸尽西江水,子细思量未足奇。
身含无尽之虚空,个事元来非拟议。
非心非佛又较些,即心即佛犹寐语。 -
113.《示弟子彭资深心斋居士》 宋·释印肃
灵山话月,曹溪指月,禅可禅而成大过。
一念顿超没量人,六月雪歌向猛火。 -
114.《颂十玄谈·祖意》 宋·释印肃
透网金麟犹滞水,识神照觉非知已。
肯心鸟道即菩提,三文买竭庐陵米。 -
115.《六代祖师画像赞·二祖大祖禅师》 宋·释正觉
立雪齐腰,求法断臂。
有志忘诸躯,无心契诸己。
了了常知,其知密微。
妙不借口,的自传衣。
全功归父底时节,拈转虚空绝所依。 -
116.《出康庐渡江淮山拜诸祖塔道中作》 宋·释正觉
涩舟沙水岸棱棱,岸上春泥深涴藤。
回首康山怀结社,真情祖室事传灯。
子孙亹亹雪庭可,衣钵绳绳舂屋能。
坐照少林墙面意,湛明心地莹如冰。 -
117.《六代祖师画像赞·三祖监智禅师》 宋·释正觉
道无拣择,宗非促延。
死生外著,清白家传。
觅罪性空,廓然大同。
妙尽亡能境,机回却借功。
虚明自照靡心识,明月灵犀夜魄通。 -
118.《六代祖师画像赞·五祖大满禅师》 宋·释正觉
奇女之儿,双峰之嗣。
传衣世称乎妙齿,栽松我愧乎颓齿。
前后两身,古今一心。
孤鸾风舞玻璃镜,长鲸月转珊瑚林。
钵盂狤獠人将去,几夜舂坊无碓音。 -
119.《示祖躬禅人》 宋·释智愚
祖意明明在尔躬,视之不见用无穷。
拟心更欲重提掇,一片惊秋叶堕空。 -
120.《邵武李公晦方子佳士也以其祖澹轩先生吕之行》 宋·孙应时
海内非无士,南中更有公。
一门严礼范,十世笃儒风。
不遇心何愧,虽亡道未穷。
芝兰今鼎盛,天必报阴功。