-
1.《卜算子慢》 唐·钟辐
桃花院落,烟重露寒,寂寞禁烟晴昼。
风拂珠帘,还记去年时候。
惜春心,不喜闲窗绣。 -
2.《卜算子》 唐·吕岩
心空道亦空,风静林还静。
卷尽浮云月自明,中有山河影¤
供养及修行,旧话成重省。
豆爆生莲火里时,痛拨寒灰冷。 -
3.《卜算子》 宋·欧阳修
极得醉中眠,迤逦翻成病。
莫是前生负你来,今世里、教孤冷。
言约全无定。
是谁先薄幸。
不惯孤眠惯成双,奈奴子、心肠硬。 -
4.《卜算子·我住长江头》 宋·李之仪
我住长江头,君住长江尾。
日日思君不见君,共饮长江水。
此水几时休,此恨何时已。
只愿君心似我心,定不负相思意。 -
5.《卜算子》 宋·谢逸
烟雨幂横塘,绀色涵清浅。
谁把并州快剪刀,剪取吴江半。
隐几岸乌巾,细葛含风软。
不见柴桑避俗翁,心共孤云远。 -
6.《卜算子》 宋·徐俯
心空道亦空,风静林还静。
卷尽浮云月自明,中有山河影。
供养及修行。
旧话成重省。
豆爆生莲火里时,痛拨寒灰冷。 -
7.《卜算子·兰》 宋·曹组
松竹翠萝寒,迟日江山暮。
幽径无人独自芳,此恨凭谁诉。
似共梅花语。
尚有寻芳侣。
着意闻时不肯香,香在无心处。 -
8.《卜算子(中秋欲雨还晴,惠力寺江月亭用东坡先生韵示诸禅老寄徐师川枢密)》 宋·向子諲
雨意挟风回,月色兼天静。
心与秋空一样清,万象森如影。
何处一声钟,令我发深省。
独立沧浪忘却归,不觉霜华冷。 -
9.《卜算子(重阳后数日避乱行双源山间,见菊复用前韵·时以九江郡恳辞未报)》 宋·向子諲
时菊碎榛丛,地僻柴门静。
谁道村中好客稀,明月和清影。
天地一蘧庐,梦事慵思省。
若个知余懒是真,心已如灰冷。 -
10.《卜算子》 宋·蔡伸
春事付莺花,曾是莺花主。
醉拍春衫金缕衣,只向花间住。
密意君听取。
莫逐风来去。
若是真心待于飞,云里千条路。 -
11.《卜算子》 宋·吕渭老
云破月高悬,照我双双泪。
人在朱桥转曲西,翠幕重重闭。
要见索商量,见了还无计。
心似长檠一点灯,到晓清清地。 -
12.《卜算子》 宋·吕渭老
眉为占愁多,镇日长长敛。
试问心中有底愁,泪早千千点。
莫唱短因缘,缘短犹伤感。
谁信萧郎是路人,常有深深念。 -
13.《卜算子》 宋·吕渭老
得酒解愁烦,多病还疏酒。
本是多情失意人,此味如何受。
沈醉且高歌,不饮心常有。
守著残灯斗著眉,怎不腰肢瘦。 -
14.《卜算子(子平席上赋)》 宋·王之道
春浅借和风,吹绿庭皋树。
依约屏间出紫云,入格风流处。
便做铁心肠,也为梅花语。
欲去东君更挽留,巧栈烟霞路。 -
15.《卜算子》 宋·杨无咎
婆娑月里枝,隐约空中露。
拟访嫦娥高处看,一夜心生羽。
仙种落人间,群艳难俦侣。
恼乱骚人有底香,欲赋无奇语。 -
16.《卜算子》 宋·杨无咎
平分月殿香,碎点金盘露。
占断秋光独自芳,端称觞飞羽。
谢了却重开,若个花同侣。
谁识灵心一点通,手捻空无语。 -
17.《卜算子(端午)》 宋·史浩
符箓玉搔头,艾虎青丝鬓。
一曲清歌倒酒莲,尚有香蒲晕。
角簟碧纱厨,挥扇消烦闷。
唯有先生心地凉,不怕炎曦近。 -
18.《卜算子·赏荷以莲叶劝酒作》 宋·葛立方
明镜盖红蕖,轩户临烟渚。
窣窣珠帘淡淡风,香里开尊俎。
莫把碧筒弯,恐带荷心苦。
唤我溪边太乙舟,潋滟盛芳醑。 -
19.《卜算子(咏梅)》 宋·朱淑真
竹里一枝斜,映带林逾静。
雨后清奇画不成,浅水横疏影。
吹彻小单于,心事思重省。
拂拂风前度暗香,月色侵花冷。 -
20.《卜算子(集句)》 宋·赵彦端
脉脉万重心,相望何时见。
强半春寒去却来,野水差新燕。
远负白头吟,坐惜红颜变。
欲问平安无使来,日落庭花祝转。