-
1.《息影》 宋·释文珦
息影尘埃表,安心静默间。
若为消白日,长是对青山。
流水欲穷处,野猿相与还。
孤云时起灭,未必似余閒。 -
2.《竹下晓吟》 宋·释文珦
竹下坐晴晓,露气沾裳衣。
楼钟发清响,山月耿余辉。
心静息欲无,渺与万物违。
庄周苦未达,梦作蝴蝶飞。 -
3.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
4.《次题晓上人闲静轩韵》 宋·楼钥
我居城郭子居山,两地相望数里间。
我已得闲犹未静,子虽处静少曾闲。
莫将花与梦相似,之用心如石样顽。
要识个中真信息,孤云僧事两相关。 -
5.《久寓泉南待一故人消息桂隐诸葛如晦谓客舍不》 宋·戴复古
寄迹小园中,一心安淡薄。
每坐竹间亭,不知近城郭。
昨日看花开,今日见花落。
静中观物化,妙处在一觉。
委身以顺命,无忧亦无乐。 -
6.《偃息》 宋·释文珦
偃息冷云边,悠然白已玄。
动时皆物役,静处是吾天。
虚牖延萝月,连筒引竹泉。
心期终不出,就此了余年。 -
7.《题静林寺壁》 宋·陈璧
急涧无停流,行云那得定。
不息奔竞心,山林亦非静。 -
8.《题招提院静照堂》 宋·吴振
古刹深沉一水边,清虚疑是翠微间。
门前滚滚红尘闹,堂上翛翛白日閒。
燕坐不知增夏腊,冥心安在更云山。
静中别有真消息,於此谁何合往还。 -
9.《纪道德》 唐·杜光庭
道,德。
清虚,玄默。
生帝先,为圣则。
听之不闻, -
10.《静江归舟中读书》 宋·张栻
南风驾小雨,群山净如沐。
吾归及新凉,所历慰心目。
轧轧柔橹鸣,卧见山起伏。
推枕意悠然,还取我书读。