-
301.《杭桥道间二首》 宋·赵蕃
屡起瞻云物,频成听雨声。
与忧明所历,咸谓晓当晴。
一水通高下,千山杂晦明。
逢人问前路,为报已堪行。 -
302.《醉呈亦韩》 宋·赵蕃
人言唯酒可忘忧,我今醉乃生百感。
又言和气如三春,我乃凄凉似秋惨。
层冰积雪春接冬,安得阳乌出幽坎。
纷然桃李吾不关,要与晴窗事铅椠。 -
303.《冬日杂兴》 宋·赵蕃
暑雨报禾熟,霜晴忧菜空。
藜羹聊自诳,肉食念何功。
岁晚贫兼病,年来西复东。
诗成资遣闷,文就返招穷。 -
304.《趣章永丰祈雨》 宋·赵蕃
高田卷苍埃,下田积荒穞。
频闻父老叹,似诉车戽苦。
吾乡地犹薄,有类家素窭。
旱繇十日晴,潦自三尺雨。 -
305.《晚立有作》 宋·赵蕃
朝晖熏我肌,不饮类酣适。
夕阴惨我颜,所抱非隐戚。
昼夜无集机,日月布常职。
浮生任变灭,二者互出没。 -
306.《初四日妍暖如春》 宋·赵蕃
薄雪未满旱,苦晴翻居暄。
长林无悴色,幽鸟亦多言。
纵喜春当复,还忧病作烦。
梅花愆驿使,芳草望王孙。 -
307.《连雨有作》 宋·赵蕃
往晴忧小旱,今雨慰深望。
细听林园响,如闻粳稻香。
客来无褦襶,兴可傲羲皇。
恨我疡居体,孤渠醉作乡。 -
308.《二月十七日》 宋·赵蕃
入春不雨忧在田,数朝乃复相属连。
今晨得晴绝可喜,病体素羸犹著锦。
杏花始开忽已落,桃李安能问今昨。
独余杨柳故青青,乃似仍叔之子弱。
春今二月已强半,匆匆何方为羁绊。
雨虽未厌愁奈何,又听仆仆林鸠唤。 -
309.《闻禽》 宋·赵蕃
天公端以鸟鸣春,百族喧喧晓更频。
最是客中贪听尔,弄晴忧湿似关人。 -
310.《与庆伯广声别后有怀》 宋·赵蕃
万壑分争汹汹来,扁舟寸上亦难哉。
晚晴只有山堪看,望极还忧远思哀。 -
311.《人日》 宋·赵蕃
元日虽晴人日阴,梅花如积杏花深。
未忧盈室无储粟,且恃春风洗破衾。
莫怪物华常草草,定缘老态日駸駸。
不须愤泣讣和玉,何有矜夸季子金。 -
312.《闻鸠有感》 宋·赵蕃
可怜鸠拙安无栖,雨来逐妇晴呼归。
我行愿晴不愿雨,忧乐殆与鸠同机。
长安通衢多显位,长江大艑谋崇利。
我图非利亦非名,胡为役役无宁岁。 -
313.《自罗浮行田宿华严寺》 宋·叶适
浮山昔飞至,与罗合其巅。
严冬树色改,青松耀红鹃。
不种自生植,屡伐常苍然。
我病不暇耕,行复观我田。 -
314.《可斋陈大卿政成暇蒐讨河渠为乡国长久虑开万》 宋·郑清之
四明瀛海堧,大田沃多稼。
三江纳行潦,九谷偏畏夏。
治水宜讲行,时哉及閒暇。
方当暑如惔,孰谓晴可乍。 -
315.《送杨仲博归蜀》 宋·魏了翁
江头送客雪初晴,木叶脱尽山空明。
天高地迥着行客,昂昂野鹤相似清。
晓空霜唳三两声,扶木枝上阳乌惊。
岂无枯蚓若残粒,宁肯挽首鸡鹜争。 -
316.《畏虎》 宋·徐照
侯门无罴虎,进者何趑趄。
主人畏客来,有甚虎与罴。
彼此情不安,逢迎反忧悲。
我爱由上翁,面有无求姿。 -
317.《东川节度歌》 宋·程公许
东川节度兵马雄,我尝闻这浣溪翁。
五百年间人事纷变灭,惟有青山衮衮今古同。
春官侍郎李太史,沃丝昔日来观风。
八年挽爷一炊条例,蔚蓝台上烟雨悉溟濛。 -
318.《送别制置董侍郎东归》 宋·程公许
荷囊晓趁紫宸朝,玉立堂堂侍冕旒。
帝为蚕丛精择帅,诏颂虎节往分忧。
旌幢云合三千乘,锦绣春浓六十州。
仪凤雅应为国瑞,烹鲜何忍与民仇。 -
319.《送悦斋先生》 宋·程公许
风尘三十年,世途日险峰窄。
婵娟弃土梗,倚市竞容泽。
大雅何寂寥,志士三欢息。
难持惠斯文,为国永寿脉。 -
320.《十四日同张伯修罗坚甫大智赏探韵即事感兴殊》 宋·程公许
涉秋苦多阴,婵娟竟见乍。
天巧竟作难,借皮三五夜。
屯云滃四面,如鹜俗士驾。
宝坊盍朋簪,尊酒共清话。