-
201.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
202.《次韵王止仲见寄并柬郡诸友》 明·徐贲
少年不用悲秋蓬,致身岂但儒冠中。
壮心非干要夸世,平生直欲图成功。
枉将空言恣幽讨,徒采众说相芟砻。
全功独取辽城箭,大言谁信扶桑弓。 -
203.《咏阳山云泉庵大石奉和诸公同游联句之作》 明·杨循吉
伟哉此阳山,有石俟歌诵。
形将冰块截,势与莲花共。
仰观一何高,登涉不可鞚。
鸟飞必徊翔,云出自腾滃。 -
204.《祖德诗九章》 明·朱瞻基
上天信崇高,临下明以赫。
元季政昏乱,帝用厌夷狄。
眷求令德宗,视乃善庆积。
沛然启其祥,疆宇俾开辟。 -
205.《广倅萧大夫借前韵见赠复和答之》 宋·苏轼
生还粗胜虞,早退不如疏。
垂死初闻道,平生误信书。
风涛惊夜半,疾病送灾余。
赖有萧夫子,幽怀得少摅。 -
206.《谷林堂诗》 宋·苏轼
深谷下窈窕,高林合扶疏。
美哉新堂成,及此秋风初。
我来适过雨,物至如娱予。
稚竹真可人,霜节已专车。 -
207.《去岁九月二十七日在黄州生子名遁小名干儿颀》 宋·苏轼
吾年四十九,羁旅失幼子。
幼子真吾儿,眉角生已似。
未期观所好,蹁跹逐书史。
摇头却梨栗,似识非分耻。 -
208.《闻正辅表兄将至以诗迎之》 宋·苏轼
生逢尧舜仁,得作岭海游。
虽怀跫然喜,岂免跕堕忧。
暮雨侵重膇,晓烟腾郁攸。
朝盘见蜜唧,夜枕闻鸺。 -
209.《八月十七复登望海楼自和前篇是日榜出余与试》 宋·苏轼
楼上烟云怪不来,楼前飞纸落成堆。
非关文字须重看,却被江山未收回。
眼昏烛暗细行斜,考阅精强外已夸。
明日失怀君莫怪,早知安足不成蛇。 -
210.《游东西岩(即谢安东山也·)》 宋·苏轼
谢公含雅量,世运属艰难。
况复情所钟,感慨萃中年。
正赖丝与竹,陶写有馀欢。
尝恐儿辈觉,坐令高趣阑。 -
211.《答任师中家汉公(一题:奉和师中丈汉公兄见》 宋·苏轼
先君昔未仕,杜门皇祐初。
道德无贫贱,风采照乡闾。
何尝疏小人,小人自阔疏。
出门无所诣,老史在郊墟。 -
212.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
213.《得曾子固书因寄》 宋·王安石
始吾居扬日,重问每见及。
云将自亲侧,万里同讲习。
子行何舒舒,石望已汲汲。
穷年梦东南,颜色不可挹。 -
214.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
215.《夜泊宣城界》 唐·孟浩然
一题作旅行欲泊宣州界
西塞沿江岛,南陵问驿楼。
湖平津济阔,风止客帆收。
去去怀前浦,茫茫泛夕流。
石逢罗刹碍,山泊敬亭幽。
火炽梅根冶,烟迷杨叶洲。
离家复水宿,相伴赖沙鸥。 -
216.《嘉定甲戌孟秋二十有七日起居舍人兼直学士院》 宋·戴复古
禁城鸡唱金门开,起居舍人携疏来。
榻前一奏一万字,历历写出忠义怀。
顿首惶恐臣昧死,越录敢言天下事。
百年河洛行胡朔,恨满东南天一角。 -
217.《自警》 宋·秦观
古人去後音容寂,何处茫茫寻旧迹。
君看草遍北邙山,骼骴犹来丘垄积。
那堪此地日黄昏,长途万里伤行客。
只知恩爱动伤情,岂悟区区头已白。 -
218.《新寒》 宋·陆游
病怯新寒欲不禁,南窗拥褐夜愔愔。
江湖跌宕送余日,书剑萧条孤壮心。
杜曲新愁随断雁,辽阳遗恨人疏砧。
此怀拟向何人说,赖有昏灯伴苦吟。 -
219.《稽山农》 宋·陆游
华胥氏之国,可以卜吾居,无怀氏之民,可以为吾友。
眼如岩电不看人,腹似鸱夷惟贮酒。
周公礼乐寂不传,司马兵法亡亦久。
赖有神农之学存至今,扶犁近可师野叟。 -
220.《示儿辈》 宋·陆游
穷居怀抱久无懽,犹赖吾儿得少宽。
谨视鸡豚供老疾,力营薪炭备春寒。
旧书缀缉编无绝,小瓮调停味不酸。
坐使乃翁无一事,高眠常到日三竿。