-
161.《满庭芳》 宋·方千里
山色澄秋,水光融日,浮萍飘碎还圆。
数行征雁,分破白鸥烟,高下回塘暗谷,写幽思、终日溅溅。
闲凝望,残霞暝霭,何处一渔船。
江南,思旧隐,筠轩野径,茅舍疏椽。 -
162.《摸鱼儿(寿叶制相)》 宋·陈允平
过重阳、晚香犹耐,江城风露初峭。
梅花已索巡檐笑,春入数枝红小。
寒恁早。
正帘卷苍云,和气生芝草。 -
163.《浪淘沙》 宋·宋先生
师指炼金丹。
牢锁金关。
工夫进火莫交闲。
向己澄心观内景,闪电眉间。
妙用在泥丸。
神思难看。
愚迷不悟隔千山。
悟即如同观返掌,出世何难。 -
164.《括沁园春》 宋·林正大
庐阜诸峰,炉峰绝胜,草堂介焉。
敞明窗净室,素屏虚榻,要仰观山色。
俯听流泉。
中有池台,旁多竹卉,夹涧杉松高刺。 -
165.《摸鱼儿(紫云山房拟赋莼)》 宋·王易简
怪鲛宫、水晶帘卷,冰痕初断香缕。
澄波荡桨人初到,三十六陂烟雨。
春又去。
伴点点荷钱,隐约吴中路。 -
166.《送沈记室夜别》 南北朝·范云
桂水澄夜氛,楚山清晓云。
秋风两乡怨,秋月千里分。
寒枝宁共采,霜猿行独闻。
扪萝正意我,折桂方思君。 -
167.《远游》 先秦·屈原
悲时俗之迫阨兮,愿轻举而远游。
质菲薄而无因兮,焉讬乘而上浮?
遭沈浊而污秽兮,独郁结其谁语!
夜耿耿而不寐兮,魂营营而至曙。 -
168.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
169.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
170.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
171.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
172.《秋泉》 唐·薛涛
泠色初澄一带烟,幽声遥泻十丝弦。
长来枕上牵情思,不使愁人半夜眠。 -
173.《读书》 宋·曾巩
吾性虽嗜学,年少不自强。
所至未及门,安能望其堂。
荏苒岁云几,家事已独当。
经营食众口,四方走遑遑。 -
174.《奉和月夜听军乐应诏诗》 南北朝·薛道衡
旌门临古堞。
徼道度深隍。
月冷疑秋夜。
山寒落夏霜。
遥空澄暮色。
清景散余光。
笳声喧陇水。
鼓曲噪渔阳。
沉郁兴神思。
眺听发天章。
嵩岱终难学。
丘陵徒自强。 -
175.《渡连圻诗》 南北朝·何逊
连圻连不极。
极望在云霞。
绝壁无走兽。
穷岸有盘楂。 -
176.《二十世纪太平洋歌》 清·梁启超
亚洲大陆有一士,自名任公其姓梁。
尽瘁国事不得志,断发胡服走扶桑。
扶桑之居读书尚友既一载,耳目神气颇发皇。
少年悬弧四方志,未敢久恋蓬莱乡。 -
177.《遇南厢园叟感赋八十韵》 清·吴伟业
寒潮冲废垒,火云烧赤冈。
四月到金陵,十日行大航。
平生游宦地,踪迹都遗忘。
道遇一园叟,问我来何方。 -
178.《山中雨辞》 宋·高似孙
月澄午兮收云,嚼鲜芳兮予酒。
朝列宿兮将兴,炯其北兮惟斗。
干四令兮无情,活元气兮呦呦。
一罍兮上诉,思超凡兮辞垢。 -
179.《送馆主朝宪使之淮西四十韵》 明·张以宁
宇宙开昌运,山川产荩臣。
周邦多士贵,鲁国一儒真。
江海襟无际,风雷笔有神。
渊涵珠皎洁,山立玉嶙峋。 -
180.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。