-
1.《恩仇》 明·唐寅
恩多成怨,悔只悔,当初不识风流面。
恩变作仇,顿忘了神前咒,她待要罢手,我何曾开口。 -
2.《感恩多》 唐·牛峤
两条红粉泪,多少香闺意。
强攀桃李枝,敛愁眉¤
陌上莺啼蝶舞,柳花飞。
柳花飞,愿得郎心, -
3.《颂古三十一首》 宋·释安永
一刀两段绝譊讹,天下禅和不奈何。
头戴草鞋重漏泄,知恩者少负恩多。 -
4.《冯婕妤》 明·李东阳
圈门昼开熊不守,婕妤当前众嫔走。
荷君光宠捍君危,不然安用贱妾为。
君身如山妾如叶,君有不虞安置妾。
亦知仓卒非贾恩,恩多妒深翻在睫。
冯婕妤,昔非勇,今非怯,掖庭佞儿何喋喋! -
5.《和曹侍御除夜有怀》 唐·薛能
有病无媒客,多慵亦太疏。
自怜成叔夜,谁与荐相如。
嗜退思年老,谙空笑岁除。
迹闲过寺宿,头暖近阶梳。 -
6.《吴姬十首》 唐·薛能
夜锁重门昼亦监,眼波娇利瘦岩岩。
偏怜不怕傍人笑,自把春罗等舞衫。
龙麝薰多骨亦香,因经寒食好风光。
何人画得天生态,枕破施朱隔宿妆。 -
7.《吴民女》 宋·陈润道
吴民嗜钱如嗜饴,天属之爱亦可移。
养女日夜望成长,长成未必为民妻。
百金求师教歌舞,便望将身赡门户。
一家饱暖不自怜,傍人视之方垂涎。 -
8.《武宗》 明·杨子器
五花殿上锦筵收,换着春衣打步球。
近日君王□□□,承恩多喜更多愁。 -
9.《邠州留别》 唐·耿湋
终岁山川路,生涯总几何。
艰难为客惯,贫贱受恩多。
暮角寒山色,秋风远水波。
无人见惆怅,垂鞚入烟萝。 -
10.《送薛补阙入朝(一作鲍溶诗)》 唐·鲍防
平原门下十馀人,独受恩多未杀身。
每叹陆家兄弟少,更怜杨氏子孙贫。
柴门岂断施行马,鲁酒那堪醉近臣。
赖有军中遗令在,犹将谈笑对风尘。