-
21.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
22.《忆山送人》 宋·苏洵
少年喜奇迹,落拓鞍马间。
纵目视天下,爱此宇宙宽。
山川看不厌,浩然遂忘还。
岷峨最先见,晴光厌西川。 -
23.《废井》 宋·释宇昭
古院无僧住,荒凉树石间。
停清寒甃缺,废汲远泉悭。
雨涨蛙疑聚,宵晴月自还。
因寻成独感,吟绕见衰颜。 -
24.《即事》 宋·葛天民
春涨侵高岸,春云裹乱山。
倒迁杨柳活,斜倚桔槔闲。
世味老方淡,花时晴最悭。
东风嗔懒动,故故撼紫关。 -
25.《天台石梁雨后观瀑歌》 清·魏源
雁荡之瀑烟苍苍,中条之瀑雷硠硠,惟有天台之瀑不奇在瀑奇石梁,如人侧卧一肱张。
力能撑开八万四千丈,放出青霄九道银河霜。
我来正值连朝雨,两崖佰束风愈怒。 -
26.《汉炳丹山晚进知学以来尝於文字中敬识先生矣》 宋·樊汉炳
此山胜处非人境,长有烟云拨不开。
信是天公悭绝胜,晴曦端为使君来。 -
27.《题惠来驿》 宋·龚茂良
十里平畴际远山,上膏未动觉牛闲。
行人多谢晴相送,只恐妨农雨大悭。 -
28.《四月十八日之桐川》 宋·潘献可
白鸟苍烟外,黄鹂绿树间。
雨晴初有路,云薄不藏山。
村酒成孤酌,征鞍厌独攀。
日长人自倦,更觉马蹄悭。 -
29.《送张天觉得山字》 宋·苏轼
西登太行岭,北望清凉山。
晴空浮五髻,晻霭卿云间。
余光入岩石,神草出茅菅。
何人相指似,稍稍落人寰。 -
30.《阴寒终日兀坐》 宋·范成大
东风微解缀檐冰,仍喜朝来井水清。
腊浅得春全未暖,雪悭和雨最难晴。
小窗日暖犹棋局,穷巷更深尚屐声。
莫把摧颓嫌暮景,且将闲散替劳生。 -
31.《自冬徂春,道中多雨,至临江、宜春之间特甚》 宋·范成大
客行无晴时,涔涔如漏天。
东吴至西江,旧岁接新年。
蜡屐惊踵决,油衣笑鹑悬。
掀淖起复仆,顷步如重关。 -
32.《秋霁》 宋·陆游
驱除云雾极知难,敢意天公不作悭。
汛扫中庭待明月,攀跻危榭望青山。
取琴理曲茶烟畔,看鹤梳翎竹影间。
不为新晴宜著句,拟将幽事破除闲。 -
33.《失调名》 宋·无名氏
春光悭涩,风颠雨恶,未放晴天气。
-
34.《杂兴十首》 宋·刘克庄
何止才疏亦命悭,暮年身世寄田间。
望尘早不游金谷,投笔今难戌玉关。
日祷泥龙晴自若,昼骑秧马夕方还。
跳丸只了东西走,不道能苍壮士颜。 -
35.《次李公谨美人行见寄》 宋·洪咨夔
梨花深寂杨花闲,雨鸠晴鸠两关关。
越王楼下春事繁,有美一人心独丹。
欲往从之厚我颜,无绣段兮为君欢。
子规夜嗥斗阑干,江草碧色江波漫。 -
36.《次韵子瞻凌虚台》 宋·苏辙
弃我谓我远,求我谓我还。
我一尔则二,视此台上山。
山高上干天,独不照我颜。
无乃我自蔽,谁谓山则悭。 -
37.《次韵张丞》 宋·陈造
县人灯夕旧尝看,夜敞窗扉晓不关。
胜赏繼应追俗尚,晴晖巧与破天悭。
招邀便拟日复日,容易遽吟山上山。
更乞紫姑丰乐语,为添喜色到颜间。 -
38.《新岁雪示儿辈二首》 宋·曹勋
改岁晴和两月悭,雨声兼闰湿长安。
江海已挟春风嫩,朔雪犹飞腊月寒。
老境亟寻篝火暖,此怀不放酒瓶乾。
珠幢玉蕊明心目,写入清吟异日看。 -
39.《石时亨饱山阁》 宋·楼钥
层层得好山,是处足饱看。
君真乐山者,心地尤平宽。
生长山水县,惯见青巑岏。
筑室欲饫赏,凭虚著危栏。 -
40.《游雁荡山八首·灵岩》 宋·徐照
雁荡最奇处,众岩生此间。
问名僧尽识,得句客方闲。
洞峻猕猴入,天晴瀑布悭。
古时山未显,谢守只空还。