-
1.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
成龙者升天,成蛇者撺草。
将谓随一切性任其所适,谁知愤愤悱悱却成烦恼。
集云峰高日杲杲。 -
2.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
第七菸菟没尾巴,食牛之气已堪夸。
丛林悱悱争唇吻,几个行人得到家。 -
3.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
4.《雪中书怀》 唐·杜牧
腊雪一尺厚,云冻寒顽痴。
孤城大泽畔,人疏烟火微。
愤悱欲谁语,忧愠不能持。
天子号仁圣,任贤如事师。 -
5.《雪中书怀》 唐·杜牧
腊雪一尺厚,云冻寒顽痴。
孤城大泽畔,人疏烟火微。
愤悱欲谁语,忧愠不能持。
天子号仁圣,任贤如事师。 -
6.《牧陪昭应卢郎中在江西宣州佐今吏部沈公幕罢府…投寄》 唐·杜牧
燕雁下扬州,凉风柳陌愁。
可怜千里梦,还是一年秋。
宛水环朱槛,章江敞碧流。
谬陪吾益友,只事我贤侯。 -
7.《自喻》 唐·王周
予念天之生,生本空疏器。
五岁禀慈训,愤悱读书志。
七岁辨声律,勤苦会诗赋。
九岁执公卷,倜傥干名意。 -
8.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
9.《和汉东先生韵六首》 宋·张埴
行行采芝复采芝,相期万世同一时。
可怜群动相啖食,利害悱然争朵颐。 -
10.《与菽园论诗兼寄任公孺博曼宣》 清·康有为
一代才人孰绣丝,万千作者亿千诗。
吟风弄月各自得,覆酱烧薪空尔悲。
正始如闻本风雅,丽葩无奈祖骚词。
汉唐格律周人意,悱恻雄奇亦可思。 -
11.《司马迁》 宋·王安石
孔鸾负文章,不忍留枳棘。
嗟子刀锯间,悠然止而食。
成书与後世,愤悱聊自释。
领略非一家,高辞殆天得。
虽微樊父明,不失孟子直。
彼欺以自私,岂啻相十百。 -
12.《司马迁》 宋·秦观
子长少不羁,发轫遍丘壑。
晚遭李陵祸,愤悱思远托。
高辞振幽光,直笔诛隐恶。
驰骋数千载,贯穿百家作。 -
13.《前以诗答韩三子华後得其简因叙下情》 宋·梅尧臣
前者报君诗,妄说良有以。
昔予在京师,多为人所诋。
短章然无工,实未甘艺比。
因君有过褒,聊且发愤悱。 -
14.《依韵解中道如晦调》 宋·梅尧臣
二君嗜学者,不啻食饮贪。
所得才半语,已实犹双南。
推予当独步,幸勿辞再三。
可因愤悱发,莫为顽鄙谈。 -
15.《八音歌二首答黄鲁直》 宋·晁补之
金兰况同心,莫乐心相知。
石田罹清霜,念此百草腓。
丝看煮茧吐,士听愤悱语。
竹马非妙龄,美人恐迟暮。 -
16.《同刘景文登大安阁》 宋·晁补之
刘侯先将军,忠义当代显。
喑噁指戎虏,却走自相践。
西坡坐首鼠,势蹙不得免。
天怜壮士穷,有子如此鲜。 -
17.《朝字韵诗诸丈倡酬未已再次韵》 宋·魏了翁
风挟重阴牛戴牛,电雷雹雪来终朝。
诗人隐忧寓酬倡,清辉错落欺琨瑶。
似惊一日四变异,须省二气同根苗。
非阴能胜阳不竞,非物能眚人先妖。 -
18.《紫溪庄舍读癸丑壁间旧题转眼忽十八年同游十》 宋·刘学箕
屈指友于,祗今存几。
自仲之去,失此奇伟。
言不腾情,心旌愤悱。
哀哉苍天,雨泪如洗。 -
19.《泊黄家渡》 宋·董嗣杲
舣舟黄家沙,寻酒聊自慰。
麦田袅露梢,果林饱霜味。
江色射逃屋,灯焰爥断纬。
徘徊强展眺,清风袭肠胃。 -
20.《天池寺夜与主僧觉翁圆上共坐谈浯溪山水之胜》 宋·董嗣杲
空云驾我登天池,江山秋渺无津涯。
涉溪蓦栈借杖藜,光景体认裁诗。
峥嵘寺门窝风低,塔铃喧风际天吹。
方丈轩槛供毗尼,老僧喜气扬须眉。