-
21.《岁暮闲韵四首》 宋·张耒
岁暮柯山客,端居欲滞淫。
空山唯古木,短日更层阴。
水国风霜晚,幽人井硙深。
年饥无贷粟,冬暖有残砧。 -
22.《古冢狐-戒艳色也》 唐·白居易
古冢狐,妖且老,化为妇人颜色好。
头变云鬟面变妆,大尾曳作长红裳。
徐徐行傍荒村路,日欲暮时人静处。 -
23.《岐阳逢曲阳故人话旧》 唐·马戴
异地还相见,平生问可知。
壮年俱欲暮,往事尽堪悲。
道路频艰阻,亲朋久别离。
解兵逃白刃,谒帝值明时。 -
24.《冬暮寄裴郎中》 唐·罗隐
晓发星星入镜宜,早年容易近年悲。
敢言得事时将晚,只恐酬恩日渐迟。
南国倾心应望速,东堂开口欲从谁。
仙郎旧有黄金约,沥胆隳肝更祷祈。 -
25.《哭卫尚书》 唐·灵一
画戟重门楚水阴,天涯欲暮共伤心。
南荆双戟痕犹在,北斗孤魂望已深。
莲花幕下悲风起,细柳营边晓月临。
有路茫茫向谁问,感君空有泪沾襟。 -
26.《山花子(春暮)》 宋·刘辰翁
东风解手即天涯。
曲曲青山不可遮。
如此苍茫君莫怪,是归家。
阊阖相迎悲最苦,英雄知道鬓先华。
更欲徘徊春尚肯,已无花。 -
27.《岐阳逢曲阳故人话旧》 唐·马戴
异地还相见,平生分可知。
壮年俱欲暮,往事尽堪悲。
道路频艰阻,亲朋久别离。
解兵逃白刃,谒帝值明时。 -
28.《悲二子聊句》 宋·苏舜元
有客自远方,来以二子说。
穆子病疾初,家事巨细缺。
邻人苦其求,翳师久以决。
案杯小大空,布被旁午裂。 -
29.《岁暮山村二首》 明·居节
清霜红日满高林,烟火萧疏灌莽深。
欲和楚吟无《白雪》,能生壮色少黄金。
尝饥俊鹘呼风过,不雨寒云起夕阴。
何事悲欢却成疾,如灰已冷少年心。
¤ -
30.《九月十日如汉州小猎於新都弥牟之间投宿民家》 宋·陆游
适从邛州归,又作汉州去。
天低惨欲雪,游子悲岁暮。
十年辞京国,疋马厌道路。
野火炎高冈,江云暗空戍。 -
31.《暮归马上作》 宋·陆游
石笋街头日落时,铜壶阁上角声悲。
不辞与世终难合,惟恨无人粗见知。
宝马俊游春浩荡,江楼豪饮夜淋漓。
醉来剩欲吟梁父,千古隆中可与期。 -
32.《卧龙》 宋·陆游
危磴盘纡上翠微,倚天楼观碧参差。
雨来海气先横骛,风恶松柯尽倒垂。
孤鹘归巢翅翎重,断鸿觅伴语声悲。
人间万事难禁老,醉抚阑干欲暮时。 -
33.《齿痛有感》 宋·陆游
眼暗头童负圣时,齿牙欲脱更堪悲。
暮年渐解人间事,蒸食哀梨亦自奇。 -
34.《北风》 宋·陈与义
北风掠野悲岁暮,黄尘涨街人不度。
孤鸿抱饥客千里,性命么微不当怒。
梅花欲动天作难,蓬飞上天得盘桓。
千里卧木枝叶尽,独自人间不受寒。 -
35.《次韵和石末公悲红树》 明·刘基
霜与秋林作锦帏,一朝霜重却全稀。
坐看绝艳成尘土,应寤浮华是祸机。
惊鹊月明难自定,穷猿岁暮欲何归。
犹怜有客期欢赏,太息斯须志愿违。 -
36.《五月四日贺杨秘书知吉州五十韵》 宋·项安世
自识杨夫子,于今十二年。
甲辰来右淛,丁未向西川。
逆旅初闻誉,抠衣亟致虔。
未能情款款,已觉志拳拳。 -
37.《客思》 宋·释绍嵩
欲暮多羁思,客行悲故乡。
背关余古木,落叶堕寒霜。
驿树收残雨,柴门掩夕阳。
此身南复北,双鬓易苍浪。 -
38.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
39.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
40.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。