-
21.《念奴娇(亲情拾得一婢,名念奴,雪中来归)》 宋·史浩
枝头蓓蕾,褪红绡微露,江南春色。
多谢东风吹半朵,来入骚人瑶席。
粉脸轻红,芳心羞吐,别有真消息。
妆台帘卷,寿阳著意留得。 -
22.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
23.《劳劳亭送客》 明·柳应芳
劳劳亭下路东西,翻遣行人到此迷。
山鸟似经离别过,至今不敢尽情啼。 -
24.《醉蓬莱·笑劳生一梦》 宋·苏轼
笑劳生一梦,羁旅三年,又还重九。
华发萧萧,对荒园搔首。
赖有多情,好饮无事,似古人贤守。
岁岁登高,年年落帽,物华依旧。 -
25.《幽居记今昔事十首以诗书从宿好林园无俗情为》 宋·陆游
少小喜读书,终夜守短檠,其实无甚解,不幸误有声。
劳苦亦何得,空失东皋耕。
暮年乃小黠,告归学养生。
采药作远游,把钓适幽情。
高楼笛数曲,小轩棋一枰。
余年置勿忧,不卿何由烹。 -
26.《幽情》 宋·陆游
免归又破六年闲,每寄幽情烟水间。
清镜不藏新白发,芳樽犹惜旧朱颜。
一编蠹简心空在,百瓮寒齑债未还。
莫为岷峨劳梦想,故乡随分有名山。 -
27.《秋晚闲步邻曲以予近尝卧病皆欣然迎劳》 宋·陆游
放翁病起出门行,绩女窥篱牧竖迎。
酒似粥醲知社到,饼如盘大喜秋成。
归来早觉人情好,对此弥将世事轻。
红树青山只如昨,长安拜免几公卿! -
28.《颍上唐公张集仙相劳》 宋·宋祁
去时成恨恨,喜见眼中人。
共束西崑帙,都为左虎邻。
年华衰意早,酒所故情亲。
后日孤舟远,离怀怯重陈。 -
29.《冬十月百卉尽劳》 宋·杨冠卿
淳熙戊戌冬十月,恰似东风三月诗。
冰霜不变沍寒色,溪壑次第回春姿。
花情柳意已无耐,红英粉艳争纷披。
道傍牛喘不复问,欲了公事真痴儿。 -
30.《寿李悦斋五首和三劳使尹使君韵》 宋·程公许
磊磊松椿干,渊渊金石声。
功名宁贳我,富贵本无情。
陛对三千牍,胸奇百万兵。
扶持天意在,容我请长缨。 -
31.《和程使君劳农仙拜扬子云像蒋丞相坟》 宋·程公许
使君文采郁卿云,声利场中三沐薰。
蚕纸书间临晋帖,鱼谊夜永课皇坟,劭农恳恻车频驻,吊凄凉酒易醉醺。
笑我坐窗甘俐冷。
吟情强半被愁分。 -
32.《侍亲劳监游雪峰》 宋·李曾伯
一水横桥碧作弯,两山排闼以城环。
寺居野色烟光外,春在人情物意间。
点检花稍香浅浅,摩娑苔刻字斑斑。
门前车马空来去,云自无心鸟自还。 -
33.《良月二十一日郡庠置酒炉亭劳余出山且取子美》 宋·陈著
鸢鱼自飞跃,鸟兔自追奔。
中有古道在,难与时情论。 -
34.《戴时芳时可学子吴叔度文可载酒西坑劳苦》 宋·陈著
惊魂何事到西坑,岂是三生愿莫偿。
两寺鼓钟醒客梦,一村草木助吟香。
人情物变多时样,水色山光自古妆。
我本无何乡里住,仰天頫地两茫茫。 -
35.《题劳劳亭》 宋·胡仲弓
流水无情去不还,白杨青草满前山。
古今多少兴亡事,人自劳劳亭自閒。 -
36.《夜游宫·识破尘劳苦》 元·马钰
识破尘劳苦。
苦乐清闲,恣情歌舞。
有似孤云来又去。
没牵缠,得逍遥,内自补。
日夜调龙虎。
时时姹婴相聚。
养就神珠空里吐。
放光明,现元初,相貌主。 -
37.《万年春·*人人学道总劳劳》 元·马钰
*人人学道总劳劳。
个个心高志不高。
烟火靡除生怨恶,尘情不断起贪饕。
欲搜玄妙消三业,猛向根芽下一刀。
常净常清常忍辱,无为无作列 -
38.《春日登陕州城楼俯眺原野回丹碧缀烟霞密翠斑…聊以命篇》 唐·李世民
碧原开雾隰,绮岭峻霞城。
烟峰高下翠,日浪浅深明。
斑红妆蕊树,圆青压溜荆。
迹岩劳傅想,窥野访莘情。
巨川何以济,舟楫伫时英。 -
39.《相和歌辞·秋胡行》 唐·高适
妾本邯郸未嫁时,容华倚翠人未知。
一朝结发从君子,将妾迢迢东路陲。
时逢大道无难阻,君方游宦从陈汝。 -
40.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。