-
141.《题润州鹤林寺》 唐·张祜
古寺名僧多异时,道情虚遣俗情悲。
千年鹤在市朝变,来去旧山人不知。 -
142.《题九华山》 唐·谭铢
忆闻九华山,尚在童稚年。
浮沉任名路,窥仰会无缘。
罢职池阳时,复遭迎送牵。
因兹契诚愿,瞩望枕席前。 -
143.《杜门》 唐·李群玉
且咏闲居赋,飞翔去未能。
春风花屿酒,秋雨竹溪灯。
世路变陵谷,时情验友朋。
达生书一卷,名利付春冰。 -
144.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
145.《秋日夜怀》 唐·刘沧
砧杵寥寥秋色长,绕枝寒鹊客情伤。
关山云尽九秋月,门柳叶凋三径霜。
近日每思归少室,故人遥忆隔潇湘。
如何节候变容发,明镜一看愁异常。 -
146.《府试风雨闻鸡》 唐·李频
不为风雨变,鸡德一何贞。
在暗长先觉,临晨即自鸣。
阴霾方见信,顷刻讵移声。
向晦如相警,知时似独清。
萧萧和断漏,喔喔报重城。
欲识诗人兴,中含君子情。 -
147.《苦雨》 唐·林宽
霪霖翳日月,穷巷变沟坑。
骤洒纤枝折,奔倾坏堵平。
蒙簦来客绝,跃甃噪蛙狞。
败屐阴苔积,摧檐湿菌生。 -
148.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
149.《和袭美寄怀南阳润卿》 唐·陆龟蒙
高抱相逢各绝尘,水经山疏不离身。
才情未拟汤从事,玄解犹嫌竺道人。
霞染洞泉浑变紫,雪披江树半和春。
谁怜故国无生计,唯种南塘二亩芹。 -
150.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
151.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
152.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
153.《冯燕歌(一作沈下贤诗)》 唐·司空图
魏中义士有冯燕,游侠幽并最少年。
避仇偶作滑台客,嘶风跃马来翩翩。
此时恰遇莺花月,堤上轩车昼不绝。 -
154.《晓望》 唐·李咸用
露惊松上鹤,晓色动扶桑。
碧浪催人老,红轮照物忙。
世情随日变,利路与天长。
好驾觥船去,陶陶入醉乡。 -
155.《寄友生》 唐·李咸用
交情应不变,何事久离群。
圆月思同步,寒泉忆共闻。
雪霜松色在,风雨雁行分。
每见人来说,窗前改旧文。 -
156.《献王大夫》 唐·方干
高情不与俗人知,耻学诸生取桂枝。
荀宋五言行世早,巢由三诏出溪迟。
操心已在精微域,落笔皆成典诰词。 -
157.《经旷禅师旧院》 唐·方干
谷鸟散啼如有恨,庭花含笑似无情。
更名变貌难休息,去去来来第几生。 -
158.《世迷》 唐·苏拯
乌兔日夜行,与人运枯荣。
为善不常缺,为恶不常盈。
天道无阿党,人心自覆倾。
所以多迁变,宁合天地情。 -
159.《述怀二十韵献覃怀相公》 唐·李洞
帝梦求良弼,生申属圣明。
青云县器业,白日贯忠贞。
霭霭随春动,忻忻共物荣。
静宜浮竞息,坐觉好风生。 -
160.《观太常奏新乐》 唐·孔德绍
大君膺宝历,出豫表功成。
钧天金石响,洞庭弦管清。
八音动繁会,九变叶希声。
和云留睿赏,熏风悦圣情。
盛烈光韶濩,易俗迈咸英。
窃吹良无取,率舞抃群生。