-
81.《诗品二十四则·自然》 唐·司空图
俯拾即是,不取诸邻。
俱道适往,著手成春。
如逢花开,如瞻岁新。
真予不夺,强得易贫。
幽人空山,过水采蘋.薄言情晤,悠悠天钧。 -
82.《三年冬大礼五首》 唐·曹唐
皇帝斋心洁素诚,自朝真祖报升平。
华山秋草多归马,沧海寒波绝洗兵。
银箭水残河势断,玉炉烟尽日华生。 -
83.《题画石山》 唐·徐铉
彼美巉岩石,谁施黼藻功。
回岩明照地,绝壁烂临空。
锦段鲜须濯,罗屏展易穷。
不因秋藓绿,非假晚霞红。 -
84.《华林园早梅》 唐·郑述诚
晓日东楼路,林端见早梅。
独凌寒气发,不逐众花开。
素彩风前艳,韶光雪后催。
蕊香沾紫陌,枝亚拂青苔。
止渴曾为用,和羹旧有才。
含情欲攀折,瞻望几裴回。 -
85.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
86.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
87.《遥酬袁使君高春暮行县,过报德寺见怀》 唐·皎然
江春行求瘼,偶与真境期。
见说三陵下,前朝开佛祠。
停舟仰丽刹,绣组发香墀。
咫尺空界色,天人花落时。 -
88.《因游支硎寺寄邢端公》 唐·皎然
大厦资多士,抡材得豫章。
清门推问望,早岁骋康庄。
作用方开物,声名久擅场。
丹延分塞郡,宿昔领戎行。 -
89.《夜直》 唐·子兰
大内隔重墙,多闻乐未央。
灯明宫树色,茶煮禁泉香。
凤辇通门静,鸡歌入漏长。
宴荣陪御席,话密近龙章。 -
90.《游马耳山》 唐·萧颖士
兹山表东服,远近瞻其名。
合沓尽溟涨,浑浑连太清。
我来疑初伏,幽路无炎精。
流水出溪尽,覆萝摇风轻。 -
91.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
92.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
93.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
94.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
95.《赠白马王彪·并序》 魏晋·曹植
黄初四年五月,白马王、任城王与余俱朝京师、会节气。
到洛阳,任城王薨。
至七月,与白马王还国。
后有司以二王归藩,道路宜异宿止,意毒恨之。 -
96.《赠秀才入军》 魏晋·嵇康
鸳鸯于飞,肃肃其羽。
朝游高原,夕宿兰渚。
邕邕和鸣,顾眄俦侣。
俛仰慷慨,优游容与。 -
97.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
98.《虞美人》 宋·杜安世
江亭春晚芳菲尽。
行色青天近。
画桥杨柳也多情。
暗抛飞絮惹前行。
路尘清。
彤庭早晚瞻虞舜。
遥听恩迁峻。
二年歌宴绮罗人。
片云疏雨忍漂沦。
泪沾巾。 -
99.《临江仙(席上次韵韩文若)》 宋·叶梦得
闻道安车来过我,百花未敢飘零。
疾催弦管送杯行。
五朝瞻旧老,挥尘听风生。
凤诏远从天上落,高堂燕喜初醒。
莫言白发减风情。
此时谁得似,饮罢却精明。 -
100.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。