-
41.《听郢客歌阳春白雪》 唐·欧阳衮
寂听郢中人,高歌已绝伦。
临风飘白雪,向日奏阳春。
调雅偏盈耳,声长杳入神。
连连贯珠并,袅袅遏云频。
度曲知难和,凝情想任真。
周郎如赏羡,莫使滞芳晨。 -
42.《雪夜与真上人宿韩协律宅》 唐·朱庆馀
斜雪微沾砌,空堂夜语清。
逆风听漏短,回烛向楼明。
盥漱随禅伴,讴吟得野情。
此欢那敢忘,世贵丈夫名。 -
43.《对雪二首》 唐·李商隐
寒气先侵玉女扉,清光旋透省郎闱。
梅花大庾岭头发,柳絮章台街里飞。
欲舞定随曹植马,有情应湿谢庄衣。
龙山万里无多远,留待行人二月归。 -
44.《四年…遂作忆雪又作残雪诗各一百言以寄情于游旧·忆雪》 唐·李商隐
爱景人方乐,同雪候稍愆。
徒闻周雅什,愿赋朔风篇。
欲俟千箱庆,须资六出妍。
咏留飞絮后,歌唱落梅前。 -
45.《五言述德抒情诗一首四十韵献上杜七兄仆射相公(杜悰)》 唐·李商隐
帝作黄金阙,仙开白玉京。
有人扶太极,惟岳降元精。
耿贾官勋大,荀陈地望清。
旂常悬祖德,甲令著嘉声。 -
46.《新雪八韵(一作闲居新雪)》 唐·薛能
大雪满初晨,开门万象新。
龙钟鸡未起,萧索我何贫。
耀若花前境,清如物外身。
细飞斑户牖,干洒乱松筠。 -
47.《陪郢州张员外宴白雪楼》 唐·许棠
高情日日闲,多宴雪楼间。
洒槛江干雨,当筵天际山。
带帆分浪色,驻乐话朝班。
岂料羁浮者,樽前得解颜。 -
48.《讲德陈情上淮南李仆射八首》 唐·许棠
天降贤人佐圣时,自然声教满华夷。
英明不独中朝仰,清重兼闻外国知。
凉夜酒醒多对月,晓庭公退半吟诗。 -
49.《奉和袭美吴中言情见寄次韵》 唐·陆龟蒙
菰烟芦雪是侬乡,钓线随身好坐忘。
徒爱右军遗点画,闲披左氏得膏肓。
无因月殿闻移屟,只有风汀去采香。
莫问江边渔艇子,玉皇看赐羽衣裳。 -
50.《喜从弟雪中远至有作》 唐·杜荀鹤
深山大雪懒开门,门径行踪自尔新。
无酒御寒虽寡况,有书供读且资身。
便均情爱同诸弟,莫更生疏似外人。
昼短夜长须强学,学成贫亦胜他贫。 -
51.《雪中作》 唐·徐铉
赋分多情客,经年去国心。
疏钟寒郭晚,密雪水亭深。
影迥鸿投渚,声愁雀噪林。
他乡一尊酒,独坐不成斟。 -
52.《雪中作》 唐·徐铉
赋分多情客,经年去国心。
疏钟寒郭晚,密雪水亭深。
影迥鸿投渚,声愁雀噪林。
他乡一尊酒,独坐不成斟。 -
53.《早过梨岭,喜雪书情呈崔判官》 唐·张起
度岭逢朝雪,行看马迹深。
轻标南国瑞,寒慰北人心。
皎洁停丹嶂,飘飖映绿林。
共君歌乐土,无作白头吟。 -
54.《春情》 唐·张起
画阁馀寒在,新年旧燕归。
梅花犹带雪,未得试春衣。 -
55.《狱中书情上使君(长文为强暴所诬系狱,献诗雪冤)》 唐·程长文
妾家本住鄱阳曲,一片贞心比孤竹。
当年二八盛容仪。
红笺草隶恰如飞。
尽日闲窗刺绣坐,有时极浦采莲归。 -
56.《春情寄子安》 唐·鱼玄机
山路欹斜石磴危,不愁行苦苦相思。
冰销远硐怜清韵,雪远寒峰想玉姿。
莫听凡歌春病酒,休招闲客夜贪棋。
如松匪石盟长在,比翼连襟会肯迟。
虽恨独行冬尽日,终期相见月圆时。
别君何物堪持赠,泪落晴光一首诗。 -
57.《奉和裴使君清春夜南堂听陈山人弹白雪》 唐·皎然
春宵凝丽思,闲坐开南围。
郢客弹白雪,纷纶发金徽。
散从天上至,集向琼台飞。
弦上凝飒飒,虚中想霏霏。
通幽鬼神骇,合道精鉴稀。
变态风更入,含情月初归。
方知阮太守,一听识其微。 -
58.《雪夜送海上人常州觐叔父,上人殷仲文后》 唐·皎然
继世风流在,传心向一灯。
望云裁衲惯,玩雪步花能。
交战情忘久,销魂别未曾。
明朝阮家集,知有竹林僧。 -
59.《大蜀高祖潜龙日献陈情偈颂》 唐·贯休
有叟有叟,居岳之室。
忽振金汤,下彼巉崒。
闻蜀风景,地宁得一。 -
60.《冬除夜书情》 唐·卢延让
兀兀坐无味,思量谁与邻。
数星深夜火,一个远乡人。
雁翥天微雪,风号树欲春。
愁章自难过,不觉苦吟频。