-
221.《夏日闲居作四声诗寄袭美·平上声》 唐·陆龟蒙
朝烟涵楼台,晚雨染岛屿。
渔童惊狂歌,艇子喜野语。
山容堪停杯,柳影好隐暑。
年华如飞鸿,斗酒幸且举。 -
222.《退居漫题七首》 唐·司空图
花缺伤难缀,莺喧奈细听。
惜春春已晚,珍重草青青。
堤柳自绵绵,幽人无恨牵。
只忧诗病发,莫寄校书笺。 -
223.《庐陵九日》 唐·李咸用
菊花山在碧江东,冷酒清吟兴莫穷。
四十三年秋里过,几多般事乱来空。
虽惊故国音书绝,犹喜新知语笑同。
竟日开门无客至,笛声迢递夕阳中。 -
224.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
225.《嘉兴县内池阁》 唐·方干
指画应心成,周回气象清。
床前沙鸟语,案下锦鳞惊。
细柳风吹旋,新荷露压倾。
微芳缘岸落,迸笋入波生。
舴艋舟中醉,莓苔径上行。
高人莫归去,此处胜蓬瀛。 -
226.《李侍御上虞别业》 唐·方干
满目亭台嘉木繁,燕蝉吟语不为喧。
昼潮势急吞诸岛,暑雨声回露半村。
真为援毫方掩卷,常因按曲便开尊。 -
227.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
228.《游蜀(一作蜀中春暮)》 唐·郑谷
所向明知是暗投,两行清泪语前流。
云横新塞遮秦甸,花落空山入阆州。
不忿黄鹂惊晓梦,唯应杜宇信春愁。
梅黄麦绿无归处,可得漂漂爱浪游。 -
229.《赠吴颠尊师(丙寅年作)》 唐·韩偓
饮酒经何代,休粮度此生。
迹应常自浼,颠亦强为名。
道若千钧重,身如一羽轻。
毫厘分象纬,袒跣揖公卿。 -
230.《妒媒》 唐·韩偓
洞房深闭不曾开,横卧乌龙作妒媒。
好鸟岂劳兼比翼,异华何必更重台。
难留旋逐惊飙去,暂见如随急电来。 -
231.《莺》 唐·吴融
日落林西鸟未知,自先飞上最高枝。
千啼万语不离恨,已去又来如有期。
惯识江南春早处,长惊蓟北梦回时。
谢家园里成吟久,只欠池塘一句诗。 -
232.《和韩致光侍郎无题三首十四韵》 唐·吴融
珠佩元消暑,犀簪自辟尘。
掩灯容燕宿,开镜待鸡晨。
去懒都忘旧,来多未厌新。
每逢忧是梦,长忆故延真。 -
233.《萧县道中》 唐·吴融
戍火三笼滞晚程,枯桑系马上寒城。
满川落照无人过,卷地飞蓬有烧明。
楚客早闻歌凤德,刘琨休更舞鸡声。
草堂旧隐终归去,寄语岩猿莫晓惊。 -
234.《赠李长史歌》 唐·吴融
危栏压溪溪澹碧,翠袅红飘莺寂寂。
此日长亭怆别离,座中忽遇吹芦客。
双攘轻袖当高轩,含商吐羽凌非烟。 -
235.《禁林闻晓莺》 唐·陆扆
曙色分层汉,莺声绕上林。
报花开瑞锦,催柳绽黄金。
断续随风远,间关送月沈。
语当温树近,飞觉禁园深。
绣户惊残梦,瑶池啭好音。
愿将栖息意,从此沃天心。 -
236.《惆怅诗十二首》 唐·王涣
八蚕薄絮鸳鸯绮,半夜佳期并枕眠。
钟动红娘唤归去,对人匀泪拾金钿。
李夫人病已经秋,汉武看来不举头。
得所浓华销歇尽,楚魂湘血一生休。 -
237.《送僧赴黄山沐汤泉兼参禅宗长老》 唐·杜荀鹤
闻有汤泉独去寻,一瓶一钵一无金。
不愁乱世兵相害,却喜寒山路入深。
野老祷神鸦噪庙,猎人冲雪鹿惊林。
患身是幻逢禅主,水洗皮肤语洗心。 -
238.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
239.《谢朱常侍寄贶蜀茶、剡纸二首》 唐·崔道融
瑟瑟香尘瑟瑟泉,惊风骤雨起炉烟。
一瓯解却山中醉,便觉身轻欲上天。
百幅轻明雪未融,薛家凡纸漫深红。
不应点染闲言语,留记将军盖世功。 -
240.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。