-
21.《妙庭观》 宋·傅诚
天风万里拥霓旌,紫凤青鸾上玉京。
故宅一区千古在,夜深惟有月华明。 -
22.《满庭芳·绛阙凌风》 元·元好问
绛阙凌风,瑶池玩月,众仙侍立清班。
就中仙伯,乘兴到人间。
洒落襟怀万顷,词源壮、三峡波澜。
偏惟有,清游自适,不肯饵金丹。 -
23.《洞庭庙》 宋·白玉蟾
樯乌啼罢纸灰飞,神去神来人不知。
惟有金沙堆下水,东西南北任风吹。 -
24.《依韵和犯景仁翰留题子履草堂二首》 宋·王珪
闻君筑圃我奇植,红蕊黄花落又开。
惟有庭前岁寒竹,时时双凤下飞来。 -
25.《孔明庙》 宋·苏泂
未了功名便阖棺,荒祠零落汉衣冠。
知心惟有庭前柏,能与先生共岁寒。 -
26.《满庭芳 鸣鹤馀音卷之三》 元·马钰
吾剑非凡,玉皇宣赐,非吾谁敢承当。
青蛇三尺,时复起祥光。
剔起乾坤骨髓,劈开太一真阳。
何人铸,耶溪欧冶,金水配柔刚。 -
27.《张益州画像记》 宋·苏洵
至和元年秋,蜀人传言有寇至,边军夜呼,野无居人,谣言流闻,京师震惊。
方命择帅,天子曰:“毋养乱,毋助变。
众言朋兴,朕志自定。
外乱不作,变且中起,不可以文令,又不可以武竞,惟朕一二大吏。 -
28.《贺新郎 春情》 宋·李玉
篆缕销金鼎。
醉沈沈、庭阴转午,画堂人静。
芳草王孙知何处,惟有杨花糁径。
渐玉枕、腾腾春醒。 -
29.《懊恼曲》 唐·温庭筠
藕丝作线难胜针,蕊粉染黄那得深。
玉白兰芳不相顾,青楼一笑轻千金。
莫言自古皆如此,健剑刜钟铅绕指。
三秋庭绿尽迎霜,惟有荷花守红死。 -
30.《题郑防画夹五首》 宋·黄庭坚
惠崇烟雨归雁,坐我潇湘洞庭。
欲唤扁舟归去,故人言是丹青。
能作山川远势,白头惟有郭熙。
却写李成骤雨,惜无六幅鹅溪。 -
31.《送天台陈庭学序》 明·宋濂
西南山水,惟川蜀最奇。
然去中州万里,陆有剑阁栈道之险,水有瞿塘、滟滪之虞。
跨马行,则篁竹间山高者,累旬日不见其巅际。
临上而俯视,绝壑万仞,杳莫测其所穷,肝胆为之悼栗。 -
32.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
33.《青玉案·一年春事都来几》 宋·欧阳修
一年春事都来几,早过了、三之二。
绿暗红嫣浑可事。
绿杨庭院,暖风帘幕,有个人憔悴。
买花载酒长安市,又争似、家山见桃李。
不枉东风吹客泪。
相思难表,梦魂无据,惟有归来是。 -
34.《贺新郎·用前韵送杜叔高》 宋·辛弃疾
细把君诗说。
怅余音、钧天浩荡,洞庭胶葛。
千尺阴崖尘不到,惟有层冰积雪。
乍一见、寒生毛发。 -
35.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
36.《苏武慢·寒夜闻角》 清·况周颐
愁入云遥,寒禁霜重,红烛泪深人倦。
情高转抑,思往难回,凄咽不成清变。
风际断时,迢递天涯,但闻更点。
枉教人回首,少年丝竹,玉容歌管。 -
37.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
38.《题万壑风烟亭百韵》 宋·彭郁
风在不周山空阙,底事问烟访两浙。
烟生庐阜香炉峰,孰使随风至吴越。
风乎与烟相得外,还有风雷千雨雪。
烟兮与风相好余,仍有烟波及霞月。 -
39.《次韵溧水令李彦平清赏图》 宋·周必大
俗吏才拘拘,书生志落落。
均之窘几案,底处着丘壑。
中山李长官,整暇非政学。
庭虚吏早散,园古句频琢。 -
40.《虞美人·雨后同干誉才卿置酒来禽花下作》 宋·叶梦得
落花已作风前舞。
又送黄昏雨。
晓来庭院半残红。
惟有游丝千丈、罥晴空。
殷勤花下同携手。
更尽杯中酒。
美人不用敛蛾眉。
我亦多情无奈、酒阑时。